Danuta Sadowska

Danuta Sadowska
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1915 Wiaźma
Data i miejsce śmierci	19 października 1979 Łódź
Doktor habilitowany nauk matematycznych
Specjalność: analiza matematyczna
Alma Mater	Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Doktorat	1956 – nauki matematyczne
Habilitacja	1963 Instytut Matematyczny PAN
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Prodziekan
Wydział	Elektryczny PŁ
Okres spraw.	1966–1969

Grób Danuty Sadowskiej na Starym Cmentarzu w Łodzi

Danuta Sadowska (ur. 17 grudnia 1915 w Wiaźmie, zm. 19 października 1979 w Łodzi) – polska matematyczka.

Życiorys

Urodziła się w rodzinie urzędnika kolejowego Aleksandra Grzesikowskiego. W 1920 roku wraz z rodziną przeniosła się do Wilna, gdzie w latach 1925–1933 uczęszczała do Gimnazjum im. ks. Czartoryskiego. W latach 1933–1937 studiowała matematykę na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1937 roku uzyskała tytuł magistra matematyki (praca dyplomowa zatytułowana była „Szeregi Rademachera”) i podjęła pracę nauczycielską w Baranowiczach. Wojnę spędziła w Wilnie, a w 1945 roku przeniosła się wraz z rodziną do Łodzi. W latach 1946-1948 pracowała w liceum dla dorosłych.

Pracę na Politechnice Łódzkiej rozpoczęła w 1948 roku, od 1954 roku uczestniczyła aktywnie w pracach Instytutu Matematycznego PAN, gdzie była zatrudniona na etacie adiunkta. W 1956 roku na Politechnice Warszawskiej uzyskała stopień doktora (w ówczesnym nazewnictwie kandydata) nauk matematycznych. Promotorem był Witold Pogorzelski, praca nosiła tytuł „Zagadnienie Cauchy'ego dla układu parabolicznego badane metodą kolejnych przybliżeń” i została obroniona 9 listopada 1956. W tym samym roku objęła stanowisko zastępcy profesora na PŁ. Tytuł naukowy docenta uzyskała w Instytucie Matematycznym PAN w 1963 roku na podstawie rozprawy „Zagadnienie Cauchy'ego dla układu parabolicznego, którego współczynniki zależą od funkcji niewiadomej”. Od 1963 roku współpracowała także z Katedrą Matematyki Politechniki Warszawskiej. W latach 1966-1969 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej. W 1967 roku wraz z utworzeniem nowej Katedry Matematyki na Wydziale Elektrycznym Politechniki Łódzkiej została jej kierownikiem, pełniąc tę funkcję do roku 1970. Od roku 1970 pracowała w Instytucie Matematyki Politechniki Łódzkiej.

Została pochowana na Starym Cmentarzu w Łodzi.

Potomkowie naukowi

Jej potomkami naukowymi są:

• Zbigniew Binderman
• Krystyna Makówka

Bibliografia

• Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012, s. 408. ISBN 978-83-229-3316-9.
• Izabela Jóźwik, Małgorzata Terepeta. Matematyka na Politechnice Łódzkiej w latach 1945-70. „Antiquitates Mathematicae”. 9, s. 116-136, 2015. Polskie Towarzystwo Matematyczne. DOI: 10.14708/am.v910.630. 

• Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 225.