Daria Kvekić

Daria Kvekić
Даринка
Księżna Czarnogóry
Ilustracja
rys. wg fot., 1855
Księżna Czarnogóry
Okres

od 12 stycznia 1855
do 13 sierpnia 1860

Jako żona

Daniela

Koronacja

12 stycznia 1855

Następczyni

ona sama
(jako księżna-wdowa)

Księżna-wdowa Czarnogóry
Okres

od 13 sierpnia 1860
do 8 listopada 1862

wdowa po

Danielu

Następca

Milena
(jako księżna-małżonka)

Dane biograficzne
Dynastia

Kvekiciowie

Data i miejsce urodzenia

19 grudnia 1838
Triest

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1892
Wenecja

Ojciec

Marko Kvekić

Matka

Jelisaveta Mirković

Małżeństwo

Daniel
od 12 stycznia 1855
do 13 sierpnia 1860

Dzieci

Olga Petrović-Njegoš

Daria Kvekić zam. Petrović-Njegoš, czarn. Darinka Kvekić a. Petrović-Njegoš, cyr. Даринка Квекић a. Петровић-Његош (ur. 19 grudnia 1838 w Trieście, zm. 2 lutego 1892 w Wenecji) – księżna Czarnogóry jako żona Daniela.

Życiorys

Wychowała się w Trieście jako jedyna córka serbskiego kupca Marka Kvekicia i jego żony Jelisavety Katariny hr. Mirković. Wykształcenie powszechne odebrała w domu. Następnie kontynuowała naukę pod opieką zorientowanych profrancusko nauczycieli m.in. bibliotekarza i historyka J. Nikolicia. Obok zagadnień ogólnokształcących otrzymała solidne przygotowanie w zakresie historii, literatury, estetyki i języków klasycznych (łacina i greka). Biegle posługiwała się językami: włoskim, francuskim, niemieckim i rosyjskim.

12 stycznia 1855 poślubiła w Njeguši księcia Czarnogóry Daniela. Wniesiony pokaźny posag posłużył jej mężowi do pokrycia kosztów szeroko zakrojonych reform administracji i prawa cywilnego. Samodzielnie dysponując znaczną jego częścią, księżna wspierała rozwój szkolnictwa powszechnego oraz przyznawała roczne stypendia dla finansowania studiów zagranicznych uzdolnionej młodzieży czarnogórskiej. Wspierała rozwój kultury i nauki, faworyzując francuskich i zachodnio zorientowanych twórców. Do Cetynii sprowadziła przedstawicieli serbskiej inteligencji z Triestu: m.in. historyka A. Dukovicia i poetę J. Palikucia. Wspierała finansowo działalność oświatową J. Lombardić w Hercegowinie.

Na kongresie paryskim w 1856 książę Daniel obrał profrancuski kierunek polityki zagranicznej. Zachowawcza szlachta, a zwłaszcza reakcyjny kler odebrali tę zmianę za zdradę prawosławnej Rosji. Polityczne położenie księcia nie sprzyjało mecenatowi księżnej Darii. Szybko zyskała sobie opozycję obyczajową, która oskarżała ją o wspieranie demoralizacji młodzieży.

Po zamordowaniu męża w 1860, przyznano jej dożywotnio tytuł księżnej-wdowy oraz apanaże. W 1860–1867 zajmowała się zapewnieniem podstaw wykształcenia nastoletniej księżnej Mileny Vukotić[1]. W 1867 wyemigrowała wraz z córką Olgą (1859–1896) do Austrii, aby ostatecznie osiąść w Wenecji. Poza krajem nadal wspierała finansowo serbską inteligencję z Czarnogóry, Serbii i Turcji.

Przypisy

  1. Marco Houston, Nikola & Milena: King and Queen of the Black Mountain, London: „Leppi”, 2003, s. 103–107, ISBN 0-9521644-4-2 (ang.).

Bibliografia

Радojнчнћ, Драгана: Између култура Истока и Запада: северозападна Бока Которска. Бeoгpaд: CAНУ, 2006. ISBN 86-7587-037-X (serb.).

Media użyte na tej stronie

Darinka Petrovic.jpg
Даринка Петрович-Негош, жена Данилы