Dariusz Jakubowski

Dariusz Jakubowski

Data i miejsce urodzenia	26 października 1959 Warszawa
Zawód	aktor
Współmałżonek	Katarzyna Thomas
Lata aktywności	od 1984

Dariusz Leonard Jakubowski (ur. 26 października 1959 w Warszawie^[1]) – polski aktor filmowy i teatralny.

Życiorys

Absolwent XXX Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Śniadeckiego w Warszawie^[2]. W 1984 ukończył Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie.

Od 1984 aktor warszawskiego Teatru Studio^[3], gdzie jako student IV roku PWST debiutował w „Affabulazione” Piera Paolo Passoliniego w reżyserii Tadeusza Łomnickiego. Oficjalny debiut to „Przedstawienie pożegnalne” P. Mullera w reżyserii Bogusława Lindy. Spektakl ten nagrodzono w 1985 na Festiwalu „Grecja kolebką kultury” w Atenach trzecią nagrodą (pierwsza przypadła Peterowi Brookowi za „Mahabharatę”, druga Peterowi Steinowi). W tym samym roku zagrał Laertesa w inscenizacji „Hamleta” w reżyserii Guido de Moore. Występował na prestiżowych festiwalach teatralnych w całej Europie, a także w Izraelu, Australii, Japonii, na Tajwanie i w Singapurze.

Współpraca z teatrem niezależnym i poszukiwanie nowych technik aktorskich zaowocowało występem w roli Dionizosa w „Bachantkach” Eurypidesa na offowej scenie Southwark Playhouse w Londynie i na Festiwalu Michaiła Czechowa w Forest Row w Anglii.

Popularność przyniosły mu role w serialach Ekstradycja, Wiedzmin, Na dobre i na złe. Brał udział także w serialach dokumentalnych Bogusława Wołoszańskiego, między innymi w Tajemnicy twierdzy szyfrów.

Regularnie występuje na scenach teatralnych i festiwalach muzycznych, prezentując swoje autorskie spektakle, m.in. w Teatrze Studio w Warszawie, w Teatrze im. Osterwy w Gorzowie Wlkp., na Świętokrzyskich Dniach Muzyki w Filharmonii Świętokrzyskiej w Kielcach^[4][5], Festiwalu Muzyki Dawnej na Zamku Królewskim w Warszawie, Festiwalu Chopiniana w Łazienkach Królewskich w Warszawie, Festiwalu Muzyki Kameralnej i Organowej w Słupsku, w Centrach Chopinowskich w Sannikach i Szafarni, Festiwalu Muzyki Kameralnej Radom-Orońsko, w Filharmonii w Rzeszowie^[6], na koncertach Towarzystwa im. Fryderyka Chopina^[7].

Zapraszany do współpracy przez wiele instytucji muzycznych w Polsce. W Filharmonii Narodowej w Warszawie wykonał z Orkiestrą Filharmonii partie narratora w „Pocałunku wieszczki” Igora Strawińskiego, w „Historii Babara” F. Poulenca i „Najbardziej niewiarygodnej historii” Wernera. Wszystkie dzieła pod batutą Łukasza Borowicza. Z orkiestrą Sinfonia Varsovia wykonał partię narratora w oratorium Josepha Haydna „Siedem ostatnich słów Chrystusa na krzyżu”. Realizował także partię narratora w „Impresji na początek drogi” Pawła Buczyńskiego z Orkiestrą Kameralną Filharmonii Narodowej w ramach XXIII Festiwalu Warszawskie Spotkania Muzyczne-muzyka dawna-muzyka nowa. W Filharmonii Śląskiej w Katowicach wykonał partię narratora w „Piotrusiu i wilku” Siergieja Prokofjewa.

Dla Estrady Kameralnej Filharmonii Narodowej tworzył autorskie programy oparte na słowie.

W 2007 wystąpił w II edycji programu Jak oni śpiewają. W 2009 wziął udział specjalnym odcinku Jak oni śpiewają, przygotowanym z okazji Dnia Dziecka, na rzecz podopiecznych Fundacji Polsat.

Wiceprezes Zarządu Związku Artystów Scen Polskich w latach 2006–2014. Związku Artystów Scen Polskich^[8].

W sezonach 2007/2008, 2009/2010 i 2011/2012 juror nagrody teatralnej Feliksy Warszawskie^[9].

Aktor działa w obronie praw zwierząt. Angażuje się w akcje na rzecz lepszego ich traktowania, np. „Zerwijmy łańcuchy”^[10]. Konferencja nt. respektowania praw zwierząt w Pałacu Prezydenta RP z udziałem pierwszej damy^[11].

Mąż śpiewaczki Katarzyny Thomas – sopranistki.

Filmografia

• 1984: Bez końca reż. Krzysztof Kieślowski
• 1984: Dzień czwarty jako powstaniec
• 1985: ... jestem przeciw jako Romek
• 1986: Tulipan jako milicjant, organizator obławy
• 1988: Piłkarski poker jako brat Grundola
• 1988–1991: Pogranicze w ogniu jako Zygmunt, oficer polskiego wywiadu
• 1993: Zespół adwokacki jako Marek Galewicz
• 1995–1996: Ekstradycja jako gangster Struna
• 1997: Klan jako Romuald Stec
• 1999–2014: Na dobre i na złe jako dr Dariusz Wójcik, były ordynator oddziału ginekologii
• 2001: Wiedźmin jako Jeż z Erlenwaldu
• 2002: Sfora jako prof. Stroliński
• 2002–2007: Samo życie jako producent muzyczny
• 2005: Fala zbrodni jako Miron
• 2007: I kto tu rządzi? jako Karol Osiński
• 2007: Pierwsza miłość jako Mikołaj Rybiński
• 2007: Tajemnica twierdzy szyfrów jako pułkownik William Hollan
• 2007: Futro jako Dolny
• 2007: Halo Hans! jako aktor Willibald von Riefenstahl (odc. 5)
• 2008: Kryminalni jako Witold Makowiec, ojciec Kuby (odc. 92)
• 2008: Teraz albo nigdy! jako klient klubu Andrzeja (odc. 17)
• 2009: Brzydula jako Bogdan Zarzycki
• 2009: Doktor Dziwago jako Tangens Cotangens^[12]
• 2010: Historia Roja, czyli w ziemi lepiej słychać jako ksiądz
• 2011: Układ warszawski jako lichwiarz (odc. 8)
• 2012: Czas honoru jako lekarz amerykański
• 2012–2013: Prawo Agaty jako Marczak
• 2012: Galeria jako Henryk
• 2014: Komisarz Alex jako Lucjan Gandecki, mąż Wandy (odc. 58)
• 2014: Sama słodycz jako dziekan (odc. 13)
• 2014: Baron24 jako wspólnik Staszka Rybskiego (odc. 25)
• 2014: O mnie się nie martw jako sędzia (odc. 4)
• 2014: Przyjaciółki jako ordynator (odc. 49)
• 2015: Przypadki Cezarego P. jako krytyk Jacek Mirowski (odc. 9)
• 2015–2016: Barwy szczęścia jako Janusz, szef Marczaka
• 2016: Druga szansa jako manager butiku (odc. 19)
• 2017: Listy do M. 3 jako szef Radia Zet
• 2018: Komisarz Alex jako profesor Antoni Wolski (odc. 133)
• 2019: Sługi wojny jako profesor Marek Abramski
• 2019: Serce do walki jako lekarz
• 2019: Miłość i miłosierdzie jako Karol Wojtyła
• 2019: Proceder jako producent muzyczny
• 2020: Zakochani po uszy jako profesor (odc. 184)
• 2021: Brigitte Bardot cudowna jako gwiazdor
• 2021: Tajemnica zawodowa jako profesor Adam Birut

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dariusz Jakubowski w bazie IMDb (ang.)
• Dariusz Jakubowski w bazie Filmweb
• Dariusz Jakubowski w bazie filmpolski.pl