Dariusz Kamys

Dariusz Kamys
Ilustracja
Dariusz Kamys (2020)
Imię i nazwiskoDariusz Stanisław Kamys
Data i miejsce urodzenia4 maja 1963
Łaszczów
Zawódaktor kabaretowy, autor tekstów
Współmałżonek

Agnieszka Kamys

Lata aktywnościod 1984
Zespół artystyczny
Kabaret Potem (1984–1999)
Kabaret HiFi (1999–2003)
Kabaret Hrabi (od 2002)

Dariusz Stanisław Kamys, ps. „Kamol”[1] (ur. 4 maja 1963 w Łaszczowie) – polski aktor kabaretowy i autor tekstów.

Opiekun Zielonogórskiego Zagłębia Kabaretowego. W latach 80. kierownik klubu Gęba[2], w którym powołał do życia kabaret Potem. Od 2002 aktor kabaretu Hrabi. Twórca i reżyser improwizowanej serii kabaretowej Spadkobiercy.

Życiorys

Syn kolejarza oraz ekspedientki i działaczki społecznej, Ireny[3]. Ma starszą siostrę[3]. Urodził się w Łaszczowie[2], niedługo po narodzinach przeprowadził się z rodziną do Suchego Dębu[3], gdzie w latach 1970–1978 uczęszczał do szkoły podstawowej[4]. W międzyczasie przeniósł się z rodziną do Lubina[5], gdzie ukończył liceum zawodowe w Zespole Szkół Górniczych[6] Następnie został absolwentem pedagogiki kulturalno-oświatowej w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze[7][8].

W 1984 z Krzysztofem Langerem założył kabaret Potem, w którym występował do zakończenia jego działalności w 1999. Opiekował się kabaretami Formacji Zaś (Drugi Garnitur, Barszcz z krokietem i Żżżżż) oraz Imperium Trrrt (kabaret Ciach). Jest autorem filmów spod szyldu środowiskowej wytwórni A’Yoy.

W 1993 stworzył improwizowaną serię kabaretową Spadkobiercy[9], której został reżyserem. W latach 1999–2003 z Grzegorzem Halamą tworzył Kabaret HiFi[10]. Zimą 2002 założył kabaret Hrabi, w którym od tamtej pory występuje.

W 2005 założył Teatr Wielki w Cigacicach, nieformalną grupę kabaretową, z którą wystawił kilka wyreżyserowanych przez siebie spektakli[11].

Życie prywatne

Żonaty z Agnieszką[12], siostrą Joanny Kołaczkowskiej[13]. Mają dwoje adoptowanych dzieci: Paulinę i Stanisława[14]. Mieszkali w Cigacicach[15], następnie przeprowadzili się do Górzykowa[2].

Angażuje się w liczne akcje społeczne[16], współpracuje m.in. z organizacją Caritas[17]. Deklaruje się jako chrześcijanin[16].

Poza działalnością estradową hobbistycznie zajmuje się malarstwem[18]

Filmografia

Filmy krótkometrażowe

  • W obronie kobiety
  • Swojskie karate
  • Emmanuelle IV

Dyskografia

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Artur Łukasiewicz: Aśka jak Wodecki, Bajer w czołgach, czyli czego nie wiecie o kabarecie Hrabi (pol.). W: Gazeta Wyborcza [on-line]. zielonagora.wyborcza.pl, 2019-11-22. [dostęp 2020-08-09].
  2. ↑ a b c Paweł Piotrowicz: Dariusz Kamys: lubię jak jest fajnie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-09-13. [dostęp 2020-08-09].
  3. ↑ a b c Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 98–99. ISBN 978-83-240-7031-2.
  4. ↑ Jak to jest być kabareciarzem. niedziela.pl. [dostęp 2010-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)].
  5. ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 101. ISBN 978-83-240-7031-2.
  6. ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 102. ISBN 978-83-240-7031-2.
  7. ↑ Małgorzata Olejarz, W kręgu kabaretu „Potem”, „Rocznik Lubuski”, t. 24, cz. 2: Zielona Góra – instytucje kultury i ich społeczne kręgi, red. nacz. Kazimierz Bartkiewicz, Lubuskie Towarzystwo Naukowe, Zielona Góra 1998, ISSN 0485-3083, s. 186.
  8. ↑ Zdzisław Haczek: Kabaret Hrabi szarpnął barona (pol.). gazetalubuska.pl, 9 grudnia 2007. [dostęp 2021-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 180–181. ISBN 978-83-240-7031-2.
  10. ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 214–221. ISBN 978-83-240-7031-2.
  11. ↑ O Teatrze (pol.). teatrcigacice.pl. [dostęp 2020-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-01)].
  12. ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 105. ISBN 978-83-240-7031-2.
  13. ↑ Na podstawie wywiadu w Gazecie Lubuskiej (15 grudnia 2007).
  14. ↑ Marta Brzezińska-Waleszczyk: Dariusz Kamys dla Aletei: Ojcostwo to najwyższa forma sztuki (pol.). pl.aleteia.org, 2017-09-29. [dostęp 2020-08-09].
  15. ↑ Zespół | Teatr Wielki w Cigacic [dostęp 2020-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-23] (ang.).
  16. ↑ a b Małgorzata Bilska: Miłość jak szynka szwarcwaldzka. Wywiad z Dariuszem Kamysem (pol.). pl.aleteia.org, 2020-06-13. [dostęp 2020-08-09].
  17. ↑ Dlaczego Dariusz Kamys zaangażował się w akcję #PomocDlaSeniora (pol.). W: Caritas [on-line]. caritaszg.pl, 2020-05-22. [dostęp 2020-08-09].
  18. ↑ Jakub Jabłonka, Paweł Łęczuk: Hrabi. Duszkiem tak!. Kraków: Znak, 2019, s. 333–335. ISBN 978-83-240-7031-2.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie