Dariusz Mioduski

Dariusz Mioduski

Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1964[1] Chełmno, Polska
Zawód, zajęcie	prawnik, przedsiębiorca, działacz sportowy
Narodowość	polska

Dariusz Mioduski (ur. 1 stycznia 1964 w Chełmnie^[2]) – polski prawnik, przedsiębiorca i działacz sportowy.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Jego ojciec Gerard Mioduski (zm. 6 października 2022 w Błądzimiu^[3]) był inżynierem i dyrektorem dużego przedsiębiorstwa energetycznego w Bydgoszczy, a matka pracowała w biurze projektów^[4]. Dariusz Mioduski przez kilka lat mieszkał w Gdańsku, a następnie w Bydgoszczy i jako nastolatek kibicował głównie żużlowcom Polonii i piłkarzom Zawiszy. Gdy miał 17 lat, wyjechał wraz z rodzicami do Stanów Zjednoczonych, zamieszkując w Houston. Młody Dariusz Mioduski początkowo pracował „na czarno”, przekopując ogrody, remontując domy i pracując w sklepie. Potem, już legalnie, był zatrudniony w McDonald’s^[5].

W 1987 roku został absolwentem Uniwersytetu św. Tomasza w Houston ze specjalizacją w naukach politycznych i filozofii. Na trzecim roku był prezesem samorządu studenckiego i założył też klub partii republikańskiej^[4]. Stał się pierwszym absolwentem tej uczelni, który dostał się na Uniwersytet Harvarda, jedną z najlepszych uczelni Stanów Zjednoczonych^[7]. W 1990 ukończył tam studia na wydziale prawa, uzyskując stopień Juris Doctor. Pracował w kancelarii Vinson & Elkins LLP w Houston oraz w nowojorskim i warszawskim biurze White & Case LLP. Od 1997 r. był partnerem zarządzającym obszarami energetyki i infrastruktury w CMS Cameron McKenna w Warszawie^[8].

2007–2013: Kulczyk Investments

W latach 2007–2013 pełnił funkcję prezesa grupy Kulczyk Investments^[8]. Stał się podporą spółki Jana Kulczyka, budując ją jako firmę o charakterze globalnym, działającą na rynkach międzynarodowych. Gdy zaczynał, interesy najbogatszego Polaka przeżywały okres stagnacji po zamęcie spowodowanym przesłuchaniami sejmowej komisji śledczej, badającej tzw. aferę Orlenu. Mioduski wyszedł z propozycją zmiany strategii. Postawił na infrastrukturę, energetykę i surowce. Zdecydował się na gruntowną reorganizację kadrową. Otworzył przedstawicielstwa w Kijowie, Londynie, Dubaju, Warszawie oraz Luksemburgu. Jako prezes grupy Kulczyka, Mioduski realizował m.in. zakup akcji kanadyjskiej spółki naftowej Loon Energy, która po reorganizacji pod nazwą Kulczyk Oil Ventures miała zadebiutować na warszawskiej giełdzie, pakietu akcji Aurelian Oil & Gas, brytyjskiej spółki poszukującej gazu m.in. pod Poznaniem. Inwestował także w energetykę, m.in. na Białorusi. Przejął także kontrolę nad największym polskim operatorem logistycznym, giełdowym Pekaesem^[9].

Równolegle był przewodniczącym rady dyrektorów Serinusa i został również członkiem zarządu Polskiej Rady Biznesu^[10].

Od 2012: Legia Warszawa

Dariusz Mioduski, Mateusz Morawiecki, Anna Krupka i Marek Suski w 2019

W lipcu 2012 wszedł do rady nadzorczej Legii Warszawa. Angażował się w działalność klubu i regularnie jeździł na mecze rozgrywane poza Warszawą. Pięć miesięcy później prezesem klubu został jego znajomy, Bogusław Leśnodorski^[5]. W styczniu 2014 roku, wraz z Leśnodorskim, stał się nowym właścicielem Legii Warszawa, odkupując od Grupy ITI 100 procent akcji spółki^[8][11]. Mioduski został większościowym udziałowcem (80 proc.)^[12]. Z czasem 20 proc. od Mioduskiego przejął Maciej Wandzel^[7].

W 2016 r. Legia zdobyła mistrzostwo Polski i po 20 latach awansowała do Ligi Mistrzów UEFA, jednakże szefowie klubu coraz ostrzej się kłócili. Do eskalacji konfliktu doszło we wrześniu 2016 – po tym, gdy kibice Legii podczas meczu zaatakowali na trybunach fanów Borussii Dortmund. Mioduski skarżył się wówczas na złe zarządzanie klubem^[13]. 22 marca 2017 odkupił od Bogusława Leśnodorskiego i Macieja Wandzla łączne 40 proc. udziałów w spółce Legia Holding, dzięki czemu został jedynym właścicielem i prezesem klubu^[14].

22 września 2016 r. wspólnie m.in. ze Zbigniewem Bońkiem (prezes PZPN), Michele Centenaro (sekretarzem generalnym ECA) był prelegentem pierwszego Forum Polskiego Futbolu w panelu poświęconym innowacjom w sporcie^[15][16].

Przypisy