Dariusz Piontkowski

Dariusz Piontkowski

(c) Gov.pl, CC BY 3.0 pl
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1964 Sielc
Minister edukacji narodowej
Okres	od 4 czerwca 2019 do 19 października 2020
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Anna Zalewska
Następca	Przemysław Czarnek[a]
Marszałek województwa podlaskiego
Okres	od 29 maja 2007 do 15 stycznia 2008
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Janusz Krzyżewski[1]
Następca	Jarosław Dworzański
Odznaczenia

Dariusz Piontkowski (ur. 17 grudnia 1964 w Sielcu) – polski polityk, samorządowiec, nauczyciel, były marszałek województwa podlaskiego, poseł na Sejm VII, VIII i IX kadencji. W latach 2019–2020 minister edukacji narodowej w pierwszym i drugim rządzie Mateusza Morawieckiego, od 2020 wiceminister edukacji w randze sekretarza stanu.

Życiorys

Z wykształcenia magister historii. Ukończył w 1988 studia na Wydziale Humanistycznym Filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. Ukończył też studia podyplomowe: menedżerskie (Wyższa Szkoła Finansów i Zarządzania w Białymstoku w 1996), z zarządzania kadrami w administracji publicznej (Wyższa Szkoła Administracji Publicznej w Białymstoku w 2001) i z zarządzania oświatą (UwB w 2001)^[2]. Pracował jako nauczyciel w I Liceum Ogólnokształcącym im. Adama Mickiewicza w Białymstoku^[3].

Od 1990 działał w Porozumieniu Centrum, następnie przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości. Od 1994 do 2007 zasiadał w białostockiej radzie miasta. W przedterminowych wyborach do sejmiku podlaskiego w 2007 uzyskał mandat radnego z listy Prawa i Sprawiedliwości. W maju tego samego roku po zawiązaniu koalicji przez PiS i PSL został powołany na urząd marszałka województwa. Odwołano go z tej funkcji w styczniu 2008 po zmianie układu sił w sejmiku i podpisaniu porozumienia przez Platformę Obywatelską, PSL i Prawicę Podlasia, utworzoną przez część radnych PiS. W 2010 ponownie został radnym województwa^[4]. W 2010 reprezentował PiS w wyborach na prezydenta miasta Białegostoku.

Był oskarżony o przywłaszczenie w 2008 funkcji publicznej, co było związane z podpisywaniem dokumentów jako marszałek województwa po głosowaniu nad jego odwołaniem i powołaniem następcy. Polityk nie przyznawał się do sprawstwa, podając, iż był przekonany, że odwołanie odnosi skutek dopiero z końcem dnia. W 2013 sąd prawomocnie uznał, że dopuścił się tego czynu, umarzając jednocześnie z uwagi na nieznaczną szkodliwość społeczną warunkowo postępowanie na okres próby^[5].

W wyborach krajowych w 2011 został wybrany na posła VII kadencji^[6]. Został członkiem Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży oraz Komisji Zdrowia. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startował z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 3 (województwa podlaskie i warmińsko-mazurskie) i nie uzyskał mandatu, zdobywając 28 685 głosów^[7]. W 2015 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję (dostał 28 378 głosów)^[8]. W lutym 2019 został przewodniczącym struktur PiS w województwie podlaskim^[9].

4 czerwca 2019 prezydent RP Andrzej Duda powołał Dariusza Piontkowskiego w skład rządu Mateusza Morawieckiego na urząd ministra edukacji narodowej^[10]. Zastąpił na tym stanowisku Annę Zalewską, która została wybrana do Parlamentu Europejskiego^[11]. W tym samym miesiącu został powołany przez prezydenta w skład Rady Dialogu Społecznego^[12].

W wyborach parlamentarnych w 2019 uzyskał mandat posła na Sejm IX kadencji, otrzymując 63 878 głosów^[13]. 15 listopada 2019 objął ponownie urząd ministra edukacji narodowej, wchodząc w skład drugiego rządu dotychczasowego premiera^[14]. Urząd ministra sprawował do 19 października 2020^[15]. Kilka dni później został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej^[16] (od stycznia 2021 w Ministerstwie Edukacji i Nauki).

Był też pełnomocnikiem okręgu podlaskiego PiS, funkcję tę pełnił do 2022^[17].

Życie prywatne

Żonaty z Agnieszką Rzeszewską, przewodniczącą Regionalnej Sekcji Oświaty i Wychowania NSZZ „Solidarność” w Białymstoku i radną PiS; jest ojcem Piotra i Łukasza^[18][19].

Odznaczenia

Otrzymał Brązowy (2000)^[20] i Srebrny (2007)^[21] Krzyż Zasługi.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 332.