Dariusz Szwed

Dariusz Szwed
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1967
Kraków

Przewodniczący Zielonych 2004[1]
Okres

od listopada 2004
do grudnia 2011

Przynależność polityczna

Zieloni 2004

Poprzednik

Jacek Bożek

Następca

Radosław Gawlik

Dariusz Szwed (ur. 25 kwietnia 1967 w Krakowie) – polski polityk, działacz społeczny, ekonomista, jeden z założycieli i w latach 2004–2011 jeden z dwojga przewodniczących partii Zieloni 2004.

Życiorys

Wykształcenie

Ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie, następnie międzynarodowe stosunki gospodarcze na Akademii Ekonomicznej w Krakowie oraz studia podyplomowe z zakresu ekonomicznych podstaw polityki ekologicznej na Uniwersytecie Warszawskim[2].

Działalność zawodowa i społeczna

Na początku lat 90. zaangażował się w działalność Federacji Zielonych oraz innych organizacji pozarządowych, m.in. prowadził Fundację Wspierania Inicjatyw Ekologicznych (w latach 1991–1993 jako jej dyrektor)[2][3]. Między 1996 a 1997 koordynował europejską kampanię „Menu na następne Tysiąclecie”, promującą zrównoważony rozwój obszarów wiejskich, tzw. sprawiedliwy handel i rolnictwo ekologiczne. W latach 2000–2002 był ekspertem Ministerstwa Środowiska w zakresie dostępu do informacji i udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji w związku z ratyfikacją przez Polskę konwencji z Aarhus[2]. Zajmuje się działalnością konsultingową w zakresie zrównoważonego rozwoju i sektora pozarządowego, współpracując m.in. z Bankiem Światowym, Centrum Prawa Ekologicznego, Greenpeace International, Instytutem na rzecz Ekorozwoju, Milieukontakt Oost-Europa, Northern Alliance for Environment and Development, Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Regional Environmental Center, Międzynarodową Unią Ochrony Przyrody (IUCN), WWF i innymi. Pełnił funkcję doradcy grupy Zielonych i Wolnego Sojuszu Europejskiego w Parlamencie Europejskim, jest także współpracownikiem Europejskiej Partii Zielonych, jednym z fundatorów i przewodniczącym rady programowej Zielonego Instytutu[3]. Należy także do Europejskiego Stowarzyszenia Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych. Do 2007 był stałym gościem audycji Cezarego Łasiczki Ekologia Polityczna w Tok FM[4].

Działalność polityczna

Był jednym z założycieli partii Zieloni 2004 (przemianowaną później w Partię Zieloni). Od 2004 do 2011 pełnił funkcję jednego z dwojga przewodniczących tego ugrupowania – kolejno obok Magdaleny Mosiewicz, Agnieszki Grzybek i Małgorzaty Tkacz-Janik. Został koordynatorem prowadzonych przez to ugrupowanie kampanii „Zielona gospodarka” i „Zielona Europa”[2].

W wyborach parlamentarnych w 2005 bez powodzenia kandydował z listy Socjaldemokracji Polskiej (w ramach podpisanego przez to ugrupowanie i jego partię porozumienia) do Sejmu w okręgu olsztyńskim[5]. W 2009 był jednym ze współtwórców Porozumienia dla Przyszłości, koalicji skupiającej SDPL, Partię Demokratyczną i Zielonych 2004[6]. Z ramienia tego komitetu startował również bezskutecznie w wyborach do Parlamentu Europejskiego w okręgu nr 1 (obejmującym województwo pomorskie). Uzyskał 1758 głosów, a prowadzona przez niego lista PdP w tym okręgu otrzymała poniżej 1% głosów[7]. Bez powodzenia kandydował również w wyborach w 2011 z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej (w ramach porozumienia Zielonych z Sojuszem)[8]. 6 października 2013 zrezygnował z członkostwa w Zielonych[9].

Był doradcą prezydenta Słupska Roberta Biedronia do spraw zagranicznych[10]. Zasiadał w radzie programowej Instytutu Lecha Wałęsy[11].

Poglądy polityczne i społeczne

Deklaruje się jako zwolennik rozwoju odnawialnych źródeł energii[12] oraz ochrony konsumentów przed monopolami[13]. Określa się jako przeciwnik budowy elektrowni jądrowych, w połowie lat 90. współorganizował protesty przeciwko przeprowadzaniu prób nuklearnych m.in. w atolu Mururoa na Pacyfiku. Określa się jako zwolennik równouprawnienia, w szczególności polityki równych szans kobiet i mężczyzn oraz obrony praw mniejszości, a także jako feminista. Uczestniczy w tzw. Manifach, w 2010 brał udział w Kongresu Kobiet Polskich, podczas którego m.in. współorganizował panel poświęcony kobietom i zrównoważonemu rozwojowi[14]. Współpracuje m.in. z Centrum Praw Kobiet na rzecz eliminacji przemocy, w szczególności wobec kobiet[15]. Angażuje się także w działania ruchu antywojennego i alterglobalistycznego. W 2007 współorganizował akcje w obronie Doliny Rospudy, był m.in. autorem listu otwartego do premiera Jarosława Kaczyńskiego, w którym przedstawił argumenty za budową trasy Via Baltica z ominięciem bagien Rospudy[16].

Publikacje

Jest autorem, współautorem i redaktorem książek oraz publikacji z dziedziny zrównoważonego rozwoju.

Wybrane publikacje:

  • Agriculture at a Crossroads. Volume IV: North America and Europe. International Assessment of Agricultural Knowledge, Science, and Technology, Island Press, Waszyngton D.C. 2008, ISBN 978-1-59726-548-5
  • Dostęp do informacji o środowisku, Ministerstwo Środowiska, Warszawa 2002, ISBN 83-85787-34-8
  • Energia jądrowa – Mit i rzeczywistość (redaktor polskiego wydania), Fundacja im. Heinricha Bölla, Warszawa 2006, ISBN 83-85787-45-3
  • Food safety in European Union's agricultural and consumer policies in the New Member States, IUCN – Office for Central Europe, Warszawa 2005
  • Green Identity in a Changing Europe, Fundacja im. Heinricha Bölla, Bruksela 2008
  • Jak ubiegać się o udostępnienie informacji o środowisku? Przewodnik dla organizacji pozarządowych, Polska Zielona Sieć, Warszawa 2002, ISBN 83-915390-1-6
  • Model współpracy pomiędzy Ministerstwem Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa a pozarządowymi organizacjami ekologicznymi (współautor), Towarzystwo Naukowe Prawa Ochrony Środowiska, Wrocław 1997
  • Polski odcień zieleni. Zielone idee i siły polityczne w Polsce, Fundacja im. Heinricha Bölla, Warszawa grudzień 2008, ISBN 978-83-61340-00-3
  • Udział społeczeństwa w postępowaniu w sprawie oceny oddziaływania na środowisko, Ministerstwo Środowiska, Warszawa 2002, ISBN 83-85787-35-6
  • Zalecane kierunki zmian wzorców konsumpcji i modeli produkcji sprzyjające strategii trwałego, zrównoważonego rozwoju, Ministerstwo Gospodarki, Warszawa 2000
  • Zielone Miasto Nowej Generacji (współautor), Europejska Partia Zielonych, Bruksela 2007, ISBN 978-83-87605-91-9
  • Zielony Nowy Ład w Polsce (redaktor), Green European Foundation/Zielony Instytut/Fundacja im. Heinricha Bölla, Bruksela 2010
  • Zrównoważony Rozwój Metropolii Silesia (współautor), Fundacja Przestrzenie Dialogu, Gdańsk 2010, ISBN 978-83-930412-0-6

Przypisy

  1. ↑ W ramach parytetu z drugim równorzędnym przewodniczącym partii będącym kobietą.
  2. ↑ a b c d Dariusz Szwed. zieloni2004.pl. [dostęp 2011-08-21].
  3. ↑ a b Zespół. Rada Fundatorów. zielonyinstytyt.pl. [dostęp 2011-08-21].
  4. ↑ „Ekologia Polityczna” w każdy wtorek. zb.eco.pl. [dostęp 2011-08-21].
  5. ↑ Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2011-08-21].
  6. ↑ Tam jest PiS, tutaj jest Polska, „Trybuna” z 2 lutego 2009
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2009. [dostęp 2011-08-21].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2011-10-10].
  9. ↑ Dariusz Szwed: Finał mojego projektu w partii Zielonych, nie kończę działalności zielonopolitycznej. tokfm.pl, 6 października 2013. [dostęp 2013-10-06].
  10. ↑ Informacje na stronie prywatnej. [dostęp 2019-05-04].
  11. ↑ Zespół Instytutu. ilw.org.pl. [dostęp 2019-08-20].
  12. ↑ Polityka energetyczna dobra dla firm a nie dla klientów. wnp.pl, 21 września 2007. [dostęp 2011-08-21].
  13. ↑ Zieloni zadowoleni z decyzji UOKiK ws. Energi i PGE. wnp.pl, 18 stycznia 2011. [dostęp 2011-08-21].
  14. ↑ Kongres Kobiet, Warszawa 18.06.2010, godz. 16.30: Kobiety i zrównoważony rozwój. przestrzeniedialogu.org, 14 czerwca 2010. [dostęp 2011-08-21].
  15. ↑ Białe wstążki rozdane. gazeta.pl, 7 grudnia 2010. [dostęp 2011-08-21].
  16. ↑ Zieloni: Nie jesteśmy przeciwko obwodnicy Augustowa. dziennik.pl, 13 października 2007. [dostęp 2011-08-21].

Media użyte na tej stronie

DariuszSzwed15oct2011.jpg
Autor: Meo Hav, Licencja: CC BY-SA 3.0
Polish economist, environmental activist, co-chair of the Green party Zieloni 2004.