Darmstädter Künstlerkolonie

Mathildenhöhe Darmstadt[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo Niemcy
Typkulturowy
Spełniane kryteriumII, IV
Numer ref.1614
Region[b]Europa i Ameryka Północna
Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę2021
na 44. sesji
Położenie na mapie Niemiec
Mapa konturowa Niemiec, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Mathildenhöhe Darmstadt”
Ziemia49°52′38″N 8°40′01″E/49,877222 8,666944
Makieta kolonii, 1914

Darmstädter Künstlerkolonie – kolonia artystyczna w Darmstadt, założona w 1899 roku przez wielkiego księcia Hesji Ernesta Ludwika na wzgórzu Mathildenhöhe; pierwszymi członkami kolonii byli artyści secesji: Peter Behrens (1868–1940), Paul Bürck (1878–1947), Rudolf Bosselt (1871–1938), Hans Christiansen (1866–1945), Ludwig Habich (1872–1949), Patriz Huber (1878–1902) i Joseph Maria Olbrich (1867–1908).

W 2021 roku kolonia na Mathildenhöhe została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Historia

Kolonia została założona w 1899 roku przez wielkiego księcia Hesji Ernesta Ludwika (1868–1937)[1]. Książę zaprosił do Darmstadt siedmiu artystów z Monachium, Paryża i Wiednia: Peter Behrens (1868–1940), Paul Bürck (1878–1947), Rudolf Bosselt (1871–1938), Hans Christiansen (1866–1945), Ludwig Habich (1872–1949), Patriz Huber (1878–1902) i Joseph Maria Olbrich (1867–1908)[1][2]. Przez trzy lata wypłacał im pensje[2].

Artyści, którzy cieszyli się wolnością twórczą, zobowiązani byli do wystawiania swoich prac na wystawach, także dla potencjalnych kupujących[1]. Niektórzy z artystów otrzymali ziemie na wzgórzu Mathildenhöhe, gdzie wznosili dla siebie domu często własnego projektu[1]. Domu te zostały zaprezentowane jako nowoczesne dzieła sztuki – z wnętrzami i wyposażeniem autorstwa artystów – na wystawie „Ein Dokument Deutscher Kunst” (tłum. Dokument Niemieckiej Sztuki)[1].

W latach 1899–1914 do kolonii przyjechało 23 artystów[1]. Na architekturę Mathildenhöhe największy wpływ mieli Joseph Maria Olbrich, Albin Müller (1871–1941) i Bernhard Hoetger (1874–1949)[1]. Kolonię charakteryzuje zabudowa secesyjna z Hochzeitsturm, salą wystawienniczą i gmachem z atelier artystów[1].

W sąsiedztwie kolonii książę Ernest Ludwik założył manufakturę porcelany, którą prowadził Jakob Julius Scharvogel (1854–1938), manufakturę szkła artystycznego, którą kierował Josef Emil Schneckendorf (1865–1949), oraz drukarnię „Ernst Ludwig-Presse” prowadzoną przez braci Kleukensów: Friedricha Wilhelma (1878–1956) i Christiana Heinricha (1880–1954)[1]. Kolonia zapoczątkowała nową formę współpracy między pomiędzy artystami a przemysłem, która później była kontynuowana przez Deutscher Werkbund[3].

Fotel projektu J. M. Olbricha

Prace użytkowe i artystyczne wszystkich artystów wystawiano na regularnie organizowanych wystawach w 1901, 1904, 1908 i 1914 roku[1]. W 1904 roku na potrzeby wystawy wzniesiono tzw. Drei-Häuser-Gruppe projektu Olbricha[3][1]. Z okazji wystawy w 1908 roku powstały Hochzeitsturm i sala wystawiennicza[3]. Wystawy przestały być organizowane wraz z wybuchem I wojny światowej, a kolonia została formalnie rozwiązana w 1929 roku[1]. Przez lata pozostawała w zapomnieniu aż do lat 50. XX w., kiedy zaczęto interesować się secesją[2]. Zainteresowanie kolonią, jej twórcami i ich pracami odżyło po zorganizowanej w 1976 roku wystawie retrospektywnej[2].

W 1990 roku otwarto Museum Künstlerkolonie Darmstadt (MKKD), dokumentujące działalność kolonii, w którego zbiorach znajdują się obrazy, rzeźby, grafiki, meble, tekstylia, modele architektoniczne, wyroby ceramiczne i jubilerskie zaprojektowane i wykonane przez artystów kolonii[4].

W 2021 roku kolonia na Mathildenhöhe została wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO[5].

Artyści

W latach 1899–1914 kolonię tworzyli[6]:

  • Peter Behrens (1899–1903)
  • Rudolf Bosselt (1899–1903)
  • Paul Bürck (1899–1902)
  • Hans Christiansen (1899–1902)
  • Johann Vincenz Cissarz (1903–1906)
  • Daniel Greiner (1903–1906)
  • Ludwig Habich (1899–1906)
  • Paul Haustein (1903–1905)
  • Bernhard Hoetger (1911–1914)
  • Patriz Huber (1899–1902)
  • Heinrich Jobst (1907–1918)
  • Friedrich Wilhelm Kleukens (1907–1918)
  • Christian Heinrich Kleukens (1913–1918)
  • Edmund Körner (1911–1916)
  • Emanuel Josef Margold (1911–1929)
  • Albin Müller (1906–1914)
  • Joseph Maria Olbrich (1897–1908)
  • Fritz Osswald (1913–1921)
  • Hanns Pellar (1911–1925)
  • Ernst Riegel (1906–1912)
  • Jakob Julius Scharvogel (1906–1914)
  • Josef Emil Schneckendorf (1906–1912)
  • Theodor Wende (1913–1921)

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Germany location map.svg
Autor: NordNordWest, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Germany (Wp article: en:Germany)
Flag of UNESCO.svg
Flag of the United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization (UNESCO)
Fauteuil de J.M. Olbrich (Musée de la colonie dartistes, Darmstadt) (7928651530).jpg
Autor: Jean-Pierre Dalbéra from Paris, France, Licencja: CC BY 2.0

"Fauteuil jugendstil conçu par Joseph Maria Olbrich" 1900 noyer, cuir vert (le modèle exposé a été rénové) fabriqué par Hofmöbelfabrik Julius Glückert, Darmstadt

Musée de la colonie d'artistes de Darmstadt

Site officiel de la Mathildenhöhe

www.mathildenhoehe.info/
Mathildenhöhe - Darmstadt.JPG
Autor: Lacura, Licencja: CC BY-SA 3.0 de
This is a picture of the hessian Kulturdenkmal (cultural monument) with the ID
La maquette de la colonie dartistes en 1914 (Darmstadt) (7919613532).jpg
Autor: Jean-Pierre Dalbéra from Paris, France, Licencja: CC BY 2.0

Au centre, l'atelier des artistes de la colonie conçu en 1901 par l'architecte Joseph Maria Olbrich (1867-1908) appelé la Maison d'Ernst Ludwig (Ernst-Ludwig Haus), le Grand-Duc Louis V de Hesse, fondateur de la colonie (détail de la maquette) A droite, la maison d'Olbrich, à gauche la maison Christiansen.

Ce bâtiment comprenait des ateliers et un hall d'exposition. Il a été le lieu de la première exposition de la colonie en 1901. Détruit par les bombardements alliés en 1944, il a été reconstruit à l'identique en 1990.

Le style viennois Sécession, de J. M. Olbrich (l'architecte du pavillon de la Sécession à Vienne) est décelable dans le décor de l'entrée, encadrée par deux sculptures de Ludwig Habich (un des membres de la colonie) représentant la Force et la Beauté.

voir le pavillon de la Sécession à Vienne (photo dalbera) www.flickr.com/photos/dalbera/sets/72157601774619734/with...

Le bâtiment abrite aujourd'hui le musée de la colonie

_____________

Le Grand-Duc Ernst-Ludwig de Hesse, petit-fils de la Reine Victoria, était le beau-frère du Tsar Nicolas II. Homme éclairé et désireux de stimuler par l'innovation artistique la production industrielle sur son territoire, il fonda en 1899 une colonie d'artistes. Il invita sept artistes (architectes, peintres, sculpteurs, orfèvres, céramistes, ..) à venir travailler à Darmstadt sur la Mathidenhöhe où il fit construire des édifices destinés à les accueillir et à montrer leurs productions.

L'architecte-designer autrichien Joseph Maria Olbrich, collaborateur d'Otto Wagner et co-fondateur du mouvement Sécession, prendra la tête de la colonie en 1899 jusqu'à sa mort en 1908. Il y construira la plupart des bâtiments collectifs et des maisons individuelles.

Parmi les artistes invités les plus célèbres, Peter Behrens restera deux ans dans la colonie avant de faire la carrière brillante qu'on lui connait dans le design industriel ou l'architecture. Sa maison, qui a échappé aux bombardements, est une des plus intéressantes.

Jusqu'en 1914, la colonie de Darmstadt organisera quatre grandes expositions en 1901, 1904, 1908 et 1914.

Après la défaite allemande, le Grand-Duc a abdiqué mais a obtenu le droit de rester dans son château. Très opposé aux fascistes, il mourra en 1937 et sa famille sera décimée un mois après dans un accident d'avion que certains historiens estiment avoir été provoqué par les nazis.

Les bombardements alliés de la dernière guerre ont détruit la plupart des maisons de Darmstadt et notamment les maisons de la colonie. La ville les a faites reconstruire en tenant compte le plus possible de leurs particularités jugendstil d'origine mais la comparaison avec les photos d'archives montrent le plus souvent de grands changements structurels.

A partir des années 1960, le parc Mathidenlhöhe a commencé à être restitué et restauré. Il dispose aujourd'hui d'un grand complexe pour les expositions temporaires, d'un musée de la colonie jugendstil, de jardins et de services au public. La colline de la princesse Mathilde de Bavière (femme de Louis III de Hesse) est devenue un des hauts lieux de l'art nouveau (jugendstil) européen.

Site officiel de la Mathildenhöhe www.mathildenhoehe.info/

Darmstadt sur le site du réseau des villes art nouveau

www.artnouveau-net.eu/Cities/AE/Darmstadt/tabid/91/langua...