David McCampbell
| 34 zwycięstwa | |
 | |
 komandor | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1933–1964 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   | |
David McCampbell (ur. 16 stycznia 1910, zm. 30 czerwca 1996) – amerykański lotnik, as myśliwski okresu II wojny światowej.
Życiorys
Urodził się w Bessemer w Alabamie[1], a wychował w West Palm Beach na Florydzie. Uczęszczał do akademii wojskowej w Staunton w Wirginii, zaliczył również rok na Georgia Institute of Technology.
W 1929 został powołany do United States Naval Academy, którą ukończył w 1933 z dyplomem inżynierii morskiej[1]. Zaraz po ukończeniu akademii został zwolniony z marynarki wojennej z powodu wielkiego kryzysu i braku funduszy. W czerwcu 1934 został ponownie przyjęty do służby i skierowany na USS „Portland”. W czerwcu 1937 rozpoczął szkolenie lotnicze w Pensacola[2]. 21 kwietnia 1938 otrzymał odznakę pilota i został przydzielony do 4 dywizjonu myśliwskiego (VF-4) na lotniskowcu USS „Ranger”.
Od maja 1940 służył jako Oficer Sygnalizacji Lądowania (Landing Signal Officer). 15 września 1942 przeżył zatopienie USS „Wasp” niedaleko Guadalcanal[3][1]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w październiku otrzymał awans na komandora podporucznika (Lieutenant Commander[1]) i został wysłany do bazy marynarki wojennej Melbourne na Florydzie, gdzie był instruktorem sygnalizacji lądowania. 1 września 1943 został dowódcą 15 dywizjonu myśliwskiego (VF-15), w lutym 1944 objął dowództwo nad lotnictwem (myśliwce, bombowce i bombowce torpedowe) 15. grupy lotnictwa pokładowego (CAG-15, Carrier Air Group 15). Jego grupa przez 6 miesięcy spędziła ponad 20 000 godzin w powietrzu i zniszczyła więcej samolotów (315 w powietrzu, 348 na ziemi) oraz zatopiła więcej statków niż jakakolwiek grupa w wojnie na Pacyfiku.
W czasie gdy był dowódcą „Legendarnej Piętnastki” (Fabled Fifteen), został największym asem US Navy. Chrzest bojowy przeszedł 14 maja 1944[2], a pierwsze zwycięstwo osiągnął 11 czerwca nad japońskim Zero, 8 dni później w bitwie na Morzu Filipińskim zestrzelił 5 bombowców Yokosuka D4Y Suisei w jednej bitwie, tego samego dnia po południu strącił jeszcze dwa myśliwce Zero. Największy sukces osiągnął 24 października, w jednej walce zestrzelił 9 japońskich maszyn, 7 Mitsubishi Zero oraz 2 Nakajima Ki-43, jego skrzydłowy nie pozostał w tyle, strącił 6 wrogich samolotów. Po wylądowaniu na USS „Langley” (pokład jego macierzystego USS „Essex” na to nie pozwalał) karabiny jego Hellcata miały jedynie po dwa naboje, a samolot był ręcznie zwolniony z aerofiniszera z powodu całkowitego braku paliwa[4]. Komandor McCampbell jako jedyny pilot Fast Carrier Task Force otrzymał Medal Honoru.
Od marca 1945 służył w sztabie floty w Norfok w Wirginii, w styczniu 1947 wstąpił do Armed Forces Staff College, po ukończeniu szkoły pracował w niej jako instruktor. W latach 1948–1951 służył w argentyńskiej marynarce wojennej jako starszy doradca ds. lotnictwa marynarki. Od lutego 1951 do marca 1952 pełnił funkcję pierwszego oficera na lotniskowcu USS „Franklin D. Roosevelt”. W lipcu 1952 otrzymał awans na stopień komandora (captain[1]), od marca 1952 do lipca 1953 zajmował stanowisko oficera planowania w sztabie lotnictwa floty Atlantyku. Od lipca 1953 do lipca 1954 pełnił rolę dowódcy bazy marynarki wojennej w Jacksonville. Następnie dowodził okrętem zaopatrzeniowym USS „Severn”, po czym objął dowództwo nad lotniskowcem USS „Bon Homme Richard”[1]. Od 1960 do września 1962 był oficerem Kolegium Połączonych Szefów Sztabów w Pentagonie. 1 lipca 1964 przeszedł na emeryturę.
David McCampbell zmarł na Florydzie 30 czerwca 1996[1].
Zestrzelenia
| Data | Zestrzeleń | Typ (miejsce) |
|---|---|---|
| 11 czerwca 1944 | 1 | Mitsubishi A6M Zeke (Saipan, Mariany) |
| 13 czerwca 1944 | 1 | Nakajima Ki-49 Helen (Saipan, Mariany) |
| 19 czerwca 1944 | 5 | Yokosuka D4Y Judy (pierwszy lot, bitwa na Morzu Filipińskim, Morze Filipińskie) |
| 19 czerwca 1944 | 2 | Mitsubishi A6M Zeke (drugi lot, Guam, Mariany) |
| 23 czerwca 1944 | 1½ | Mitsubishi A6M Zeke (1 wspólnie z porucznikiem C.Plantem) (Guam, Mariany) |
| 12 września 1944 | 4 | 2 x Mitsubishi A6M Zeke, 1 x Mitsubishi J2M Jack, 1 x Mitsubishi Ki-46 Dinah (Cebu, Filipiny) |
| 13 września 1944 | 3 | 1 Yokosuka K5Y Willow, 1 Nakajima Ki-43 Oscar & 1 B5N Kate (Negros, Filipiny) |
| 22 września 1944 | 1 | Mitsubishi G3M Nell (Zatoka Manilska, Filipiny) |
| 23 września 1944 | ½ | Mitsubishi F1M2 Pete (wspólnie z porucznikiem R.Nallem) (Cebu, Filipiny) |
| 21 października 1944 | 2 | 1 Mitsubishi Ki-46 Dinah, 1 Yokosuka K5Y Willow (Tablas, Filipiny) |
| 24 października 1944 | 9 | 5 x Mitsubishi A6M Zeke, 2 x Mitsubishi A6M3 Hamp & 2 x Nakajima Ki-43 Oscar (bitwa w Zatoce Leyte, Filipiny) |
| 5 listopada 1944 | 2 | 1 Aichi D3A Val & 1 Mitsubishi A6M Zeke (Manila, Filipiny) |
| 11 listopada 1944 | 1 | Nakajima Ki-43 Oscar (Ormoc, Filipiny) |
| 14 listopada 1944 | 1 | Nakajima Ki-43 Oscar (Zatoka Manilska, Filipiny) |
| Suma | 34 |
Odznaczenia
Źródło[5]:
- USAF Command Pilot Wings
- Medal Honoru
- Krzyż Marynarki Wojennej
- Srebrna Gwiazda
- Legia Zasługi
- Zaszczytny Krzyż Lotniczy
- Medal Lotniczy
- Medal Pochwalny
- Presidential Unit Citation
- Navy Distinguished Public Service Award
- American Defense Service Medal
- American Campaign Medal
- European–African–Middle Eastern Campaign Medal
- Asiatic–Pacific Campaign Medal
- World War II Victory Medal
- Army of Occupation Medal
- National Defense Service Medal
- Philippine Liberation Medal
- Marksmanship Medal
Przypisy
- ↑ a b c d e f g David „Mac” McCampbell (ang.). acesofww2.com. [dostęp 2017-11-30].
- ↑ a b David McCampbell – top US Navy ace of WW2, acepilots.com [dostęp 2017-12-02].
- ↑ Wasp. 8 kwietnia 2014. [dostęp 2013-05-11].
- ↑ McCampbell’s memorable actions on 24 October 1944 are documented in Edward H. Sims’ book Greatest Fighter Missions, as the tenth chapter of that compilation.
- ↑ Pacific Front, The International Museum of World War II [dostęp 2017-12-02] (ang.).
Bibliografia
- Kinzey, Bert. F6F Hellcat in detail and scale (D&S Vol.26). Shrewsbury, UK: AirLife Publishing Ltd., 1987. ISBN 1-85310-603-8.
- Kinzey, Bert. F6F Hellcat in detail and scale (D&S Vol.49). Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications Inc., 1996. ISBN 1-888974-00-1.
- Olynyk, Frank. Stars & Bars: A Tribute to the American Fighter Ace 1920–1972. London: Grub Street, 1993
- Tillman, Barrett. Hellcat Aces of World War 2. London: Osprey Publishing, 1996. ISBN 1-85532-596-9.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka brytyjskiego Distinguished Flying Cross nadanego trzykrotnie
Ribbon for the Navy Cross awarded by the United States Department of the Navy.
Naramiennik stopnia Captain (United States Navy).
Bronze (or brass matte) valor device awarded by the United States Department of Defense to be worn as an add-on device on various awards and decorations for valor in combat. Bronzes denotes first awarding.
David McCampbell
*Description: On a circular background of fair sky and moderate sea with land in sinister base, a tri-mast square rigged ship under way before a fair breeze with after top-sail furled, commission pennant atop the foremast, National Ensign atop the main, and the commodore's flag atop the mizzen. In front of the ship a luce-type anchor inclined slightly bendwise with the crown resting on the land and, in front of the shank and in back of the dexter fluke, an American bald eagle rising to sinister regarding to dexter, one foot on the ground, the other resting on the anchor near the shank; all in proper colors. The whole within a blue annulet bearing the inscription "Department of the Navy" at the top and "United States of America" at the bottom, separated on each side by a mullet and within a rim in the form of a rope; inscription, rope, mullet, and edges of annulet all gold. *Background: The policy for use of the Navy seal and emblem is contained in SECNAV Instr 5030.4 and SECNAV Instr 5030.6. The seal design was approved by the President of the United States by Executive Order 10736 dated October 23, 1957. Request for use of the Navy emblem should be submitted in writing to Defense Printing Service, ATTN: DPSMO, 8725 John Kingman Rd Suite 3239, Fort Belvoir, VA 22060-6220. The telephone number is (703) 767-4218. 1879 version here: http://etc.usf.edu/clipart/54900/54985/54985_seal_navy.htm
Vector illustration based on photo of a Bronze Oak leaf cluster awarded by the United States Department of Defense to be worn as an add-on device on various awards and decorations to denote more than one bestowal of the decoration.
Ribbon from the Legion of Merit awarded by the United States Department of Defense.