David Wilmot

David Wilmot
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1814 hrabstwo Wayne
Data i miejsce śmierci	16 marca 1868 hrabstwo Bradford
senator z Pensylwanii
Okres działalności	od marca 1861 do marca 1863
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna Partia Republikańska
członek Izby Reprezentantów z Pensylwanii
Okres działalności	od marca 1845 do marca 1851

David Wilmot (ur. 20 stycznia 1814 w hrabstwie Wayne, zm. 16 marca 1868 w hrabstwie Bradford) – amerykański polityk i abolicjonista.

Życiorys

Urodził się 20 stycznia 1814 roku w Bethany w hrabstwie Wayne^[1]. Pobierał naukę w akademii w Aurorze, a następnie ukończył studia prawnicze i w 1834 roku został przyjęty do palestry^[1]. Zaangażował się w działalność Partii Demokratycznej i w 1845 roku został, z jej ramienia, wybrany do Izba Reprezentantów Stanów Zjednoczonych^[2]. Funkcję tę pełnił do 1851 roku i w tym czasie publicznie krytykował niewolnictwo^[2]. W 1846 roku zaproponował klauzulę zakazującą niewolnictwa w terenach południowo-zachodnich, dołączonych w wyniku wojny z Meksykiem^[2]. Dwa lata później wsparł kandydaturę Martina Van Burena (nominata Partii Wolnej Ziemi) w wyborach prezydenckich^[2]. W połowie lat 50. współtworzył Partię Republikańską, której był kandydatem na gubernatora Pensylwanii w 1857 roku^[1]. Cztery lata później został wybrany w wyborach uzupełniających do Senatu, by objąć wakat po ustąpieniu senatora Simona Camerona^[1]. W 1861 wziął udział w konwencji pokojowej w Waszyngtonie, mającej na celu zapobieżenie zbliżającej się wojnie^[1]. Dwa lata później został mianowany przez Abrahama Lincolna sędzią United States Court of Claims^[2]. Zmarł 16 marca 1868 w Towandzie w hrabstwie Bradford^[1].

Przypisy