Dawid I Wielki Komnen

Dawid I Komnen (gr. Δαβίδ Κομνηνός – Davidos Komnenos, łac. David Comnenus) (ur. 1184 – zm. 1214) – cesarz Trapezuntu w latach 1204 - 1214. Syn Manuela Komnena, wnuk Andronika I Komnena - cesarza bizantyjskiego. Wraz z bratem Aleksym Komnenem założył Cesarstwo Trapezuntu^[1].

Życiorys

Po utracie władzy przez dziadka w 1185 wychowywał się na dworze gruzińskiej królowej Tamary. Przy jej pomocy, razem z Aleksym, opanował w 1204 roku Trapezunt. Jego zamiarem było opanowanie całej bizantyjskiej Azji Mniejszej wobec czego skierował swoją ekspansję w kierunku zachodnim zdobywając między innymi Kerasunt, Synopę i Herakleę Pontyjską. Tutaj zetknął się z siłami cesarstwa nicejskiego, które uniemożliwiły mu zajęcie Nikomedii. Ostatecznie przyjęto za punkt graniczny pomiędzy cesarstwem Nikei a Trapezuntu Herakleę Pontyjską.^[2]

Według greckiego historyka Niketasa Choniaty Dawid i Aleksy podzielili się władzą. Aleksy rządził w Poncie na wschód od Synopy zaś Dawid w Paflagonii. Władca ten zamierzał rozciągnąć swoje panowanie dalej na zachód jednakże zmarł w 1214 broniąc Synopy przed Turkami^[3].

Bibliografia

• Małgorzata Dąbrowska, Dawid I Komnen [w:] Encyklopedia kultury bizantyńskiej, red. Oktawiusz Jurewicz, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego 2002, s. 143-135.

Przypisy