Dawidia chińska

Dawidia chińska
Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	dereniowce
Rodzina	błotniowate
Rodzaj	dawidia
Gatunek	dawidia chińska
Nazwa systematyczna
Davidia involucrata Baillon Adansonia 10: 115 1871[3]
Synonimy
Davidia laeta Dode Davidia tibetana David Davidia vilmoriniana Dode[3]

Kwiatostan z białą podsadką

Dawidia chińska (Davidia involucrata Baill.) – gatunek drzewa z rodziny błotniowatych. Jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju dawidia (Davidia Baill., Adansonia 10: 114. 15 Aug 1871)^[4][3]. Zasięg obejmuje południową część Chin, gdzie rzadko spotykany jest w prowincjach Kuejczou, w zachodniej części Hubei i Hunan, Syczuan i w Junnan. Rośnie w mieszanych lasach górskich na wysokościach od 1100 do 2600 m n.p.m. Jako gatunek rzadki w naturze umieszczony jest w Czerwonej Księdze Roślin Chin^[5]. Drzewo sadzone jako ozdobne z powodu efektownych, białych podsadek, które są powodem określania go potocznie mianem drzewa chusteczkowego^[6].

Morfologia

• 

  Pokrój

• 

  Kora

• 

  Liście

• 

  (c) Photo: Myrabella / Wikimedia Commons, CC BY-SA 4.0

  Kwiaty

• 

  Owoc

Pokrój

Drzewo osiągające w swojej ojczyźnie wysokość do 20 m, uprawiane w Europie Środkowej dorasta do ok. 10 m^[7]. Koronę ma szeroką i rozłożystą^[6].

Liście

Opadające na zimę, skrętoległe. Osadzone na czerwonych ogonkach o długości od 3,5 do 7 cm. Blaszka liściowa jasnozielona, błyszcząca, szeroka, okrągłojajowata, u nasady sercowata, na szczycie zaostrzona, na brzegu ząbkowano-piłkowana. Osiąga 8-15 długości i 7-12 cm szerokości. Od spodu liście są gęsto owłosione, z wyraźnym użyłkowaniem^[5][7].

Kwiaty

Rozwijają się w maju i czerwcu, zebrane są główki. W obrębie kwiatostanu tylko jeden, szczytowy kwiat jest żeński lub obupłciowy, pozostałe to kwiaty męskie. Zawierają one po 1–7 pręcików z nagimi nitkami i czerwonymi pylnikami i pozbawione są płatków. Kwiat płodny ma drobne, nierówne listki okwiatu. Zalążnia jest dolna, 6-10-komorowa, z pojedynczym zalążkiem w każdej komorze. Szyjka słupka jest krótka i tęga, na szczycie rozdzielona na 6-10 łatek, ze znamieniem zagłębionym^[5]. Kuliste kwiatostany wsparte są dwiema białymi, zrośniętymi podsadkami osiągającymi do 20 cm długości^[6]. Zakwitają drzewa po osiągnięciu ok. 20 roku życia^[7].

Owoce

Jajowate lub elipsoidalne pestkowce purpurowo-zielone lub jasnobrązowe, żółto punktowane. Mają mięsisty mezokarp i twardy endokarp. Zawierają po 3–5 nasion^[5].

Zastosowanie

Roślina ozdobna, efektowna zwłaszcza podczas obfitego zazwyczaj kwitnienia. Gatunek uważany jest za kolekcjonerski^[6].

Uprawa

Wymagania

Młode pędy są uszkadzane przez mróz i młode rośliny do 5 roku życia wymagają okrywania. Stare drzewa są odporne na mróz. Gatunek uprawiany powinien być w miejscach ciepłych i słonecznych, osłoniętych od wiatru. W Polsce zalecany jest do uprawy tylko w zachodniej części kraju. Wymaga gleb świeżych, najlepiej żyznych i próchnicznych gleb. Źle znosi suszę^[7][6].

Rozmnażanie

Wegetatywnie gatunek może być rozmnażany przez sadzonki zielne podczas lata. Siew nasion wykonywany jest bezpośrednio po ich zbiorze do skrzynek lub inspektów. W okresie zimowym nasiona wymagają jarowizacji, po czym kiełkują w czerwcu kolejnego roku. Drzewa rosnące w Polsce zawiązują nasiona zdolne do kiełkowania^[7].

Przypisy