Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)

Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)

Szpital Psychiatryczny w Płakowicach – zdjęcie satelitarne
Data założenia	1829
Data likwidacji	1945
Typ szpitala	psychiatryczny
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Adres	ul. Pałacowa 4 , 59-600 Lwówek Śląski – Płakowice
Położenie na mapie Lwówka Śląskiego Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach)
51°06′58,43″N 15°36′55,94″E/51,116230 15,615540

Dawny Szpital Psychiatryczny w Lwówku Śląskim (Płakowicach) (również pol. Zakład dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Płakowicach, Oficyna Pałacu Płakowice, niem. Provinzial Heil- und Pflegeanstalt Plagwitz) – zrujnowany, dawny szpital dla osób dorosłych z zaburzeniami psychicznymi, który znajdował się w Lwówku Śląskim – Płakowicach. Szpital działał z przerwami przez 118 lat, od 1829 r. do 1945 r^[1]. Budynek znajduje się w gminnej ewidencji zabytków gminy Lwówek Śląski^[2].

Pieczęć szpitala psychiatrycznego w Płakowicach

Rys historyczny

Obok zamku, w 2 połowie XIX w., postawiono pawilon szpitalny oraz nieco dalej niewielką kaplicę cmentarną. Obecnie dawny szpital psychiatryczny po pożarze jest w ruinie, a po kaplicy pozostały tylko fundamenty i zniszczone obok nagrobki. Szpital psychiatryczny (z przerwami) pełnił swoją funkcję do końca II wojny światowej^[3].

Ostatnim prywatnym właścicielem kompleksu pałacowego w Płakowicach był August Ludwig von Nostitz-Rieneck, od którego zamek i jego pobliskie zabudowania odkupiła w 1824 roku rejencja legnicka z przeznaczeniem na szpital psychiatryczny. Szpital otwarto w 1829 r.

W latach 1866–1870, podczas wojny prusko-austriackiej, z płakowickiego Zakładu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych usunięto pacjentów, a pomieszczenia Zamku Płakowice i szpitala przeznaczono na wojskowy lazaret, w którym przebywali m.in. ranni i chorzy austriaccy żołnierze.

Kilkadziesiąt lat później, na polecenie władz III Rzeszy w płakowickim kompleksie szpitalnym systematycznie zabijano pacjentów w ramach akcji T4. Zamordowanych pacjentów pochowano na cmentarzu przy ul. Podgórskiej^[1][4].

Lata powojenne

Po zakończeniu II wojny światowej w Pałacu Płakowice i w oficynie pałacowej przez pewien czas kwaterowały sieroty wojenne z Grecji i Macedonii^[1].

W latach powojennych, 1953–1959, w poniemieckim budynku szpitala psychiatrycznego, na terenie kompleksu pałacowego w Płakowicach, znajdował się tajny ośrodek wychowawczy dla dzieci – sierot wojennych z Korei Północnej, które straciły rodziców w czasie wojny koreańskiej. Sieroty przydzielono Polsce w ramach pomocy solidarnościowej bloku państw socjalistycznych. Przez 6 lat w Płakowickim szpitalu psychiatrycznym mieszkało i uczyło się 1270 dzieci, będących pod opieką polskich i koreańskich wychowawców. Pobyt dzieci objęty był tajemnicą, dlatego wybrano ośrodek w miejscu mało znanym, z dala od głównych szlaków komunikacyjnych i na uboczu – w Płakowicach.

Po sześcioletnim pobycie sierot w Polsce, która udzieliła im schronienia po wojnie koreańskiej, dzieci wróciły do Korei Północnej^[5].

W latach późniejszych w Płakowicach stacjonował batalion żołnierzy armii radzieckiej, znacznie doprowadzając kompleks pałacowy w Płakowicach do dewastacji^[1].

Stan obecny

Od 1992 roku Zamek w Płakowicach wraz z zabudowaniami przypałacowymi należy do Chrześcijańskiego Ośrodka „Elim” Kościoła Baptystów. Okazały budynek dawnego szpitala psychiatrycznego pozostaje do dziś w ruinie po pożarze, który strawił m.in. cały dach budynku^[5]. Na jednej z tylnych ścian dawnego szpitala znajduje się współczesna ścianka wspinaczkowa^[6].

Zobacz też

• Zamek w Płakowicach
• Provinzial Heil- und Pflegeanstalt Allenberg

Bibliografia

• „Sieroty Koreańskie” Jolanta Krysowata „Karta” 42/2004
• Film dokumentalny „Kim Ki Dok” (2006)^[7]

Przypisy