De arte venandi cum avibus
De arte venandi cum avibus (łac. Sztuka polowania z ptakami) – traktat o sokolnictwie i ptakach autorstwa cesarza Fryderyka II Hohenstaufa z pierwszej połowy XIII wieku.
Dzieło jest autorskim rozwinięciem arabskiego traktatu o sokolnictwie, znacznie wzbogaconym. Oryginał tworzony przez lata miał formę psałterza w 2 tomach. Dostał się w ręce wrogów Fryderyka w 1248 roku i zaginął. Ostatnia wzmianka o nim pochodzi z 1264-5 roku. Dzieło znamy dzięki odpisom, najszerzej znane są kopie odtworzone i bogato iluminowane przez syna Fryderyka – Manfreda w latach 1258-1266. Dwa manuskrypty znajdują się w Bibliotece Watykańskiej (pochodzący z Bibliotheca Palatina) i Bibliotece Narodowej w Paryżu. Dla zachowania dzieła kluczowe były także kopie wykonane przez Jeana Dampierre w 1308 roku.
Poza opisaniem sposobów układania ptaków drapieżnych i polowania z nimi traktat zawiera także opis ponad 900 gatunków ptaków, co czyni go jednym z największych dzieł zoologicznych Średniowiecza. Eksperymenty i wiedza zgromadzona i opisana przez Fryderyka to źródło nowożytnej ornitologii.
Linki zewnętrzne
- Manuskrypt - Pal.lat.1071. Zeskanowana wersja cyfrowa przez Bibliotekę Watykańską.
Media użyte na tej stronie
Frederick II and his falcon. From his book De arte venandi cum avibus (The art of hunting with birds). From a manuscript in Biblioteca Vaticana, Pal. lat 1071, fol. 1), late 13th century