De salute animarum

Prowincje pruskie w 1818 roku

De salute animarum ("O zbawieniu dusz") – bulla papieża Piusa VII z 16 lipca 1821 roku, która regulowała status Kościoła katolickiego w Prusach. Podawana jest jako przykład konkordatu, który nie wszedł w życie na mocy umowy między zainteresowanym państwem a Watykanem, lecz w formie bulli papieskiej.

Bulla ustalała nowe granice diecezji w Prusach, uwzględniając zmiany terytorialne tego państwa, które nastąpiły po kongresie wiedeńskim, zasady obsady stanowisk kościelnych, korzystania Kościoła z dotacji państwowych, a także nadzoru nad parafiami katolickimi ze strony rządu.

Na mocy bulli doszło m.in. do:

• połączenia unią aeque principaliter archidiecezję gnieźnieńską z archidiecezją poznańską,
• poszerzenia terenu diecezji chełmińskiej i przeniesienia siedziby biskupów chełmińskich do Pelplina,
• podzielenia diecezji włocławskiej w wyniku czego część należąca do Prus została podporządkowana diecezji chełmińskiej, a część leżąca w Królestwie Polskim - diecezji kalisko-kujawskiej ze stolicą biskupią we Włocławku,
• zmniejszenia liczby członków kapituły katedry gnieźnieńskiej
• przeniesienie dekanatów bytomskiego i pszczyńskiego z diecezji krakowskiej do diecezji wrocławskiej.

Linki zewnętrzne

• Archidiecezja Gnieźnieńska. archidiecezja.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-04)].
• Restauracja Kościoła w Europie po Kongresie Wiedeńskim. prace_gruszki.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-06-06)].
• Wyciąg z treści bulli (niem.)