Dead of Night
| Gatunek | horror, dramat, thriller |
|---|---|
| Rok produkcji | 1972 |
| Data premiery | 1972 r. (Kanada), 30 sierpnia 1972 (USA) |
| Kraj produkcji | Kanada, Stany Zjednoczone |
| Język | angielski |
| Czas trwania | 88 minut/98 minut (wersja rozszerzona, wydana na video) |
| Reżyseria | Bob Clark |
| Scenariusz | Alan Ormsby |
| Główne role | John Marley, Richard Backus, Lynn Carlin, Anya Ormsby |
| Muzyka | Carl Zittrer |
| Zdjęcia | Jack McGowan |
| Scenografia | Forest Carpenter, Albert Fisher |
| Kostiumy | Dyke Davis |
| Montaż | Ronald Sinclair |
| Produkcja | Bob Clark, John Trent, Peter James |
| Wytwórnia | Impact Films, Quadrant Films |
| Budżet | 235 000 USD |
Dead of Night (lub Deathdream[1]) to kanadyjsko-amerykański film fabularny z 1972 roku w reżyserii Boba Clarka. W filmie w rolach głównych wystąpili Richard Backus, John Marley i Lynn Carlin. Fabuła koncentruje się na losach Andy’ego Brooksa, młodego weterana wojny wietnamskiej, który powraca do domu jako zombie i z trudem dostosowuje się do nowej rzeczywistości. Przypadłość Andy’ego jest alegorią zespołu stresu pourazowego weteranów wojennych[2][3]. Obraz oparto na podstawie noweli W.W. Jacobsa The Monkey's Paw z 1902 roku[4]. Projekt został pozytywnie oceniony przez krytyków, którzy okrzyknęli go dziełem niepokojącym i bezkompromisowym[5]. Dziennikarz filmowy Brian Juergens uznał Dead of Night za jeden z najbardziej antywojennych filmów w historii[5]. W styczniu 2010 obraz został zaprezentowany widzom Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rotterdamie[1].
Obsada
- Richard Backus − Andy Brooks
- John Marley − Charles Brooks
- Lynn Carlin − Christine Brooks
- Anya Ormsby − Cathy Brooks
- Henderson Forsythe − dr. Philip Allman
- Jane Daly − Joanne
- Michael Mazes − Bob
- Mal Jones − szeryf
- Bob Clark − oficer Ted (nieuwzględniony w czołówce)
Opinie
Albert Nowicki (His Name is Death) wnioskował: "Clark nigdy nie wyjaśnia, co uczyniło z żołnierza zombie − w końcu zakończenie wojny wietnamskiej przyniosło Amerykanom więcej pytań niż odpowiedzi. W słowa nie zostają ubrane wewnętrzne konflikty Brooksów − w tym Andy’ego, jako sfatygowanego weterana − ani społeczne niepokoje, które ogarnęły Stany na początku lat 70. Dead of Night to film antywojenny, ale niezwykle subtelny, chwilami nawet wyrafinowany."[6]
Nagrody i wyróżnienia
- 1975, Sitges − Catalonian International Film Festival:
- nagroda Medalla Sitges en Plata de Ley w kategorii najlepszy scenariusz (wyróżniony: Alan Ormsby)[7]
Linki zewnętrzne
- Dead of Night w bazie IMDb (ang.)
- Dead of Night w bazie Filmweb
Bibliografia
- Steve Beard, Aftershocks: The End of Style Culture, London: Wyd. Wallflower Press, 2002, ISBN 1-903364-24-8, OCLC 50317765.
- Kyle William Bishop: Dead Man Still Walking: A Critical Investigation Into the Rise and Fall... and Rise of Zombie Cinema. Wyd. ProQuest, 2009. ISBN 1-244-01141-X.
Przypisy
- ↑ a b "Dead of Night (1972) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
- ↑ "Aftershocks: The End of Style Culture − Steve Beard". Google Books. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
- ↑ "Dead man still walking: A critical investigation into the rise and fall... and rise of Zombie cinema − Kyle William Bishop". Google Books. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
- ↑ "Dead of Night (1972)". nytimes.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
- ↑ a b "Dead of Night (Deathdream) (2000)". rottentomatoes.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].
- ↑ Nowicki, Albert (2018-10-06). "'I DIED FOR YOU. WHY SHOULDN’T YOU RETURN THE FAVOR?' ('DEAD OF NIGHT' AKA 'DEATHDREAM', 1974)". hisnameisdeath.com. (ang.) [dostęp 2018-10-06].
- ↑ "Dead of Night (1972) − Awards". imdb.com. (ang.) [dostęp 2014-03-21].