Dee Dee Ramone

Dee Dee Ramone
Ilustracja
(c) Michael Markos, CC BY-SA 2.0
Imię i nazwiskoDouglas Glenn Colvin
Data i miejsce urodzenia18 września 1951
Fort Lee, Wirginia
Data i miejsce śmierci5 czerwca 2002
Hollywood, Los Angeles
Przyczyna śmierciPrzedawkowanie heroiny
Instrumentygitara basowa
Gatunkipunk rock
Zawódkompozytor
Aktywność19742002
WydawnictwoSire, Wanker Rec, World Service, Other People’s Music, Corazong
Instrument
Fender Precision Bass
Zespoły
Ramones
Strona internetowa

Dee Dee Ramone, właściwie Douglas Glenn Colvin[1] (ur. 18 września 1951 w Fort Lee[2][3], zm. 5 czerwca 2002 w Hollywood[1][3]) – amerykański muzyk punkrockowy, basista zespołu Ramones w latach 19741989.

Życiorys

Młodość

Douglas Glenn Colvin urodził się w Fort Lee w stanie Wirginia. Był synem amerykańskiego żołnierza stacjonującego w Niemczech i Niemki. Większość jego dzieciństwa upłynęła pod znakiem ciągłych zmian miejsca zamieszkania – z racji wykonywanego przez ojca zawodu. Kiedy był nastolatkiem jego rodzina osiadła w Berlinie, gdzie mieszkał do 15 roku życia – dopóki jego rodzice nie rozwiedli się (ojciec był alkoholikiem). Po rozwodzie matka zabrała Colvina i jego siostrę Beverly do Nowego Jorku, gdzie zamieszkali w Forest Hills (dzielnica Queens)[1]. Tam spotkał Johna Cummingsa (znany później jako Johnny Ramone) i Thomasa Erdelyi’ego (znany później jako Tommy Ramone), z którymi się zaprzyjaźnił (Cummings i Erdelyi grali wówczas w zespole Tangerine Puppets).

Ramones

Koncert Ramones w The Eagle Hippadrome w Seattle w 1983 (Dee Dee po prawej stronie).

Colvin po nieudanym przesłuchaniu na posadę gitarzysty w nowo powstałej grupie The Neon Boys (późniejszy Television)[4] utworzył z Cummingsem i z Jeffreyem Hymanem (znanym później jako Joey Ramone) nowy zespół. Po krótkim epizodzie na miejscu wokalisty przerzucił się na gitarę basową. Jako pierwszy w zespole przyjął nazwisko „Ramone” (odtąd znany był już jako Dee Dee Ramone) – zainspirowany Paulem McCartneyem, który używał pseudonimu Ramone (Paul Ramon) w podróży, aby zachować anonimowość w szczytowym okresie Beatlemanii[5][6]. Później przekonał pozostałych muzyków do swojego pomysłu i w ten sposób Cummings stał się Johnnym Ramone, Jeffrey Hyman stał się Joeyem Ramone, a sam zespół przyjął nazwę The Ramones[7].

Skrzyżowanie ulic: 53 i 3 w Nowym Jorku (Manhattan)

Dee Dee był współautorem większości repertuaru Ramones. Napisał takie utwory jak: „53rd & 3rd” (traktujący o męskiej prostytucji na skrzyżowaniu ulic 53 i 3 na Manhattanie, rzekomo napisany na podstawie osobistego doświadczenia), „Glad to See You Go”, „It’s a Long Way Back to Germany”, „Chinese Rock” (pierwotnie nagrane przez Johnny’ego Thundersa i The Heartbreakers – jednak Johnny Ramone nie podchodził entuzjastycznie do pisania piosenek o narkotykach) oraz „Wart Hog” (Dee Dee go napisał w czasie leczenia na odwyku narkotykowym). Po rezygnacji z gry w zespole (1989), nadal z nimi współpracował pisząc piosenki na następne albumy.

Kariera solowa

Jeszcze przed odejściem z Ramones rozpoczął krótką karierę jako raper pod pseudonimem „Dee Dee King”. W 1987 nagrał singla „Funky Man”, a dwa lata później ukazał się album Standing in the Spotlight. Krytyk Matt Carlson napisał, że ta płyta „zapisze się w annałach popkultury, jako jedno z najgorszych nagrań. Może stać się tylko przedmiotem dla kolekcjonerów”[8]. Po złych recenzjach powrócił do punkrocka z różnymi krótkimi projektami takimi jak: Sprokket (w którym występował również Richard „Atomic Elf” Bachus), D Generation czy The Spikey Tops.

W 1991 na krótko związał się z zespołem GG Allina The Murder Junkies. W latach 19941996 prowadził zespół „Dee Dee Ramone I.C.L.C.” (Inter–Celestial Light Commune), który nagrał album I Hate Freaks Like You (1994) z gościnnym udziałem Niny Hagen. Po wydaniu płyty muzycy udali się w trasę koncertową promocyjną odwiedzając w ciągu dziesięciu miesięcy 22 kraje.

Podczas tej trasy w listopadzie 1994 Dee Dee szukając pozostawionej gitary przed jednym z hoteli w Argentynie poznał 16-letnią Barbarę Zampini[9]. Zampini była zagorzałą fanką Ramones i grała wówczas na gitarze basowej od dwóch lat. Kilka lat później pobrali się i pozostali razem aż do śmierci Dee Dee w 2002.

W styczniu 1995 po zakończeniu trasy, grupa udała się do Amsterdamu w celu nagrania drugiej płyty. Na skutek tarć między Dee Dee a wytwórnią (Rough Trade World Service) zespół został z niej usunięty. Po otrzymaniu tej wiadomości basista John Cargo opuścił Dee Dee Ramone I.C.L.C. i wyjechał do Los Angeles. Utwory napisane przez Dee Dee i Cargo na nowy album, który nigdy nie ukazał się, zostały nagrane częściowo przez Ramones na ich ostatnią płytę ¡Adios Amigos!. W jednej z tych piosenek „Born to Die in Berlin” obok Joeya Ramone’a Dee Dee zaśpiewał w języku niemieckim.

Dee Dee został również specjalnym gościem podczas ostatniego występu Ramones w The Palace w Los Angeles 6 sierpnia 1996, podczas którego zaśpiewał w piosence „Love Kills” (C.J. Ramone grał na gitarze basowej).

Jeszcze przed zakończeniem kariery Ramones, Dee Dee utworzył tribute band o nazwie The Ramainz (wykonujący utwory Ramones) w którego składzie znaleźli się: jego żona Barbara (jako Barbara Ramone; gitara basowa) oraz C.J. Ramone (gitara) i Marky Ramone (perkusja).

W następnych latach już jako Dee Dee Ramone nagrał albumy: Zonked! (1997) i Hop Around (2000). Na początku nowego millenium przeprowadził się do Los Angeles z zamiarem kariery aktorskiej. Wystąpił w filmie Bikini Bandits (2002) u boku m.in. Jello Biafry[10].

Śmierć

Grób Dee Dee Ramone na Hollywood Forever Cemetery

Dee Dee Ramone został znaleziony martwy wieczorem 5 czerwca 2002 przez żonę Barbarę Zampini w swoim apartamencie w Hollywood. Autopsja wykazała przedawkowanie heroiny[11]. Jego prochy zostały złożone na Hollywood Forever Cemetery (dwa lata później na tym samym cmentarzu został pochowany Johnny Ramone)[12].

Był osobą biseksualną[13][14].

Książki

Dee Dee Ramone napisał dwie autobiografie: Poison Heart: Surviving the Ramones i Legend of a Rock Star (2002).

Jest również autorem powieści Chelsea Horror Hotel (2001) w której on i jego żona przenoszą się do słynnego nowojorskiego Chelsea Hotel i zamieszkują w pokoju w którym Sid Vicious rzekomo zabił Nancy Spungen. W książce Dee Dee odwiedza swoich zmarłych przyjaciół związanych z nowojorską scena punkową: Sida Viciousa (ex–Sex Pistols), Johnny’ego Thundersa (ex–New York Dolls), Stiva Batorsa (ex–The Dead Boys i The Lords of the New Church) oraz Jerry’ego Nolana (ex–New York Dolls i The Heartbreakers)[15].

Dyskografia

Albumy z Ramones

Albumy solowe

Single solowe

Przypisy

  1. a b c Pareles, Jon: „Dee Dee Ramone, Pioneer Punk Rocker, Dies at 50" (ang.). The New York Times (2002-06-07). [dostęp 2009-06-17].
  2. Colin Larkin: The Virgin encyclopedia of 70s music. Virgin, 2002, s. 355. ISBN 978-1-85227-947-9.
  3. a b Prato, Greg: Dee Dee Ramone: Biography (ang.). AllMusic.
  4. Unterberger, Richie: The Neon Boys: Biography (ang.). AllMusic.
  5. Monte A Melnick, Frank Meyer, On The Road with the Ramones, London: Sanctuary, 2003, s. 32, ISBN 1-86074-514-8, OCLC 52829337.
  6. Christopher Sandford, McCartney, London: Century, 2006, s. 32, ISBN 1-84413-602-7, OCLC 63386224.
  7. The Ramones Biography (ang.). biography.com. [dostęp 2011-03-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-24)].
  8. Matt Carlson: Dee Dee King: Standing in the Spotlight (ang.). AllMusic.
  9. Jari-Pekka Laitio-Ramone (2000-05-07): Ramones: Interview With Barbara Zampini (ang.). kauhajokinyt.fi.
  10. „Bikini Bandits” (2002) (ang.). imdb.com.
  11. „Autopsy Record: Colvin, Douglas” (2002) (ang.). thesmokinggun.com.
  12. Punk guitarist Johnny Ramone dies (ang.). BBC.
  13. Poisoned Heart: I Married Dee Dee Ramone (the Ramones Years), Vera Ramone King, Phoenix Books (czerwiec 2009), ​ISBN 1-59777-612-2​.
  14. Matt Harvey (2009-06-17), „Vera Was a Punk Rocker”, New York Press, dostęp 2009-10-02 (ang.).
  15. Ramone, Dee Dee. Chelsea Horror Hotel. New York: Thunder’s Mouth Press, 2001.

Media użyte na tej stronie

Dee Dee Ramone.jpg
(c) Michael Markos, CC BY-SA 2.0
Dee Dee Ramone with The Ramones, July 1, 1977 Kelly's Pub, St. Paul, MN
Dee Dee Ramone - Hollywood Forever Cemetery.jpg
Autor: Sean Russell, Licencja: CC BY-SA 2.0
Dee Dee Ramone - Hollywood Forever Cemetery
Dee Dee Ramone - Hollywood Forever Cemetery
Ramones 1983 b.jpg
Joey Ramone and Dee Dee Ramone in concert. The Eagle Hippadrome, 1983 Ramones concert in Seattle, WA. It was the last show at the venue before it was torn down and became a parking lot. Photo was taken with a cheap 110 camera. A little later in the show, Dee Dee Ramone was hit with a beer bottle that someone thew. He tossed off his bass and jumped in to the crowd to kick the crud out of the guy. He jumped back on stage and walked off and all the while the rest of the guys just kept jamming. They took a break, then all came back on and continued with the show.
53rd & 3rd.JPG
Famous Manhattan and Dee Dee Ramone street corner of the seventies.