Dejokes
Król Medów | |
Okres | od 700 p.n.e. |
---|---|
Poprzednik | pierwszy król Medów |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dzieci |
Dejokes (gr. Δειοκες, staroirańskie *Dahyauka~, asyryjskie Daiakku) – pierwszy król Medów, panujący w latach ok. 700 – ok. 678 p.n.e.
Według Herodota Dejokes, syn Fraortesa, został wybrany przez Medów na króla w celu zapobieżenia szerzącemu się bezprawiu. Miał on zbudować stolicę Medów, Ekbatanę, pałac, i jako pierwszy sprawować wyszukany ceremoniał dworski. Zgodnie z Herodotem Dejokes miał panować w latach ok. 700 – ok. 647 p.n.e.[1] Jednak niektórzy uczeni korygują twierdzenia Herodota, sprzeczne z innymi podawanymi przez niego wiadomościami, przyjmując że pomieszał on lata panowania Dejokesa i jego syna Fraortesa. Dlatego według nich Dejokes miał panować tylko dwadzieścia dwa lata, pomiędzy ok. 700 – ok. 678 p.n.e.[2]
Istnieje także grupa uczonych przenoszących jego panowanie na lata 727 – 675 p.n.e., za czym przemawiają źródła asyryjskie z czasów panowania Sargona II, które wspominają o niejakim Daiakku, w roku 715 p.n.e. mającym być gubernatorem lub wasalem Manny, rządzącym na terytorium graniczącym z Asyrią, prawdopodobnie w prowincji Uiszdisz. Daiakku, którego syn został wzięty jako zakładnik przez Urartu, popierał jego króla Rusę I przeciwko władcy Manny Ullusunu, jednak bez sukcesu, ponieważ interweniował Sargon i ostatecznie pojmał Daiakku oraz skazał go wraz z rodziną na wygnanie w syryjskim Hamat, skąd później miał on powrócić[1][3]. Utożsamienie Dejokesa z Daiakku opiera się jedynie na onomastyce. Tymczasem według Stuarta Browna: "jest rzeczą niezwykle wprost nieprawdopodobną by Med, który był gubernatorem prowincji Manny przez mniej niż rok [..] mógł być kojarzony [...] z utworzeniem państwa Medów"[4]. Według Igora Djakonowa Herodot uprościł przebieg wydarzeń, przypisując Dejokosowi czyny kilku generacji wodzów Medów, którzy doprowadzili do utworzenia państwa[2].
Przypisy
- ↑ a b RÜDIGER SCHMITT: DEIOCES (ang.). Encyclopædia Iranica. [dostęp 2010-06-20].
- ↑ a b M. Dandamayev and I. Medvedskaya: MEDIA (ang.). Encyclopaedia Iranica. [dostęp 2010-06-20].
- ↑ Bogdan Składanek: Historia Persji. T 1, Od czasów najdawniejszych do najazdu Arabów. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004, s. 67 i 74. ISBN 83-88238-09-4.
- ↑ S. C. Brown, "The Mêdikos Logos of Herodotus and the Evolution of the Median State," in A. Kuhrt and H. Sancisi-Weerdenburg, eds., Achaemenid History III. Method and Theory, Leiden, 1988, p. 76 za: RÜDIGER SCHMITT: DEIOCES (ang.). Encyclopaedia Iranica. [dostęp 2010-06-20].
Bibliografia
- Bogdan Składanek: Historia Persji. T 1, Od czasów najdawniejszych do najazdu Arabów. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog, 2004. ISBN 83-88238-09-4.
Media użyte na tej stronie
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
Identifier: storyofgreatestn01elli (find matches)
Title: The story of the greatest nations; a comprehensive history, extending from the earliest times to the present, founded on the most modern authorities, and including chronological summaries and pronouncing vocabularies for each nation; and the world's famous events, told in a series of brief sketches forming a single continuous story of history and illumined by a complete series of notable illustrations from the great historic paintings of all lands
Year: 1913 (1910s)
Authors: Ellis, Edward Sylvester, 1840-1916 Horne, Charles F. (Charles Francis), 1870-1942
Subjects: World history
Publisher: New York : Niglutsch
Contributing Library: University of California Libraries
Digitizing Sponsor: MSN
View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.
Text Appearing Before Image:
'
Text Appearing After Image:
Persia—Cyrus the Great 8 r soldiers, Harpagus, to slay the child; but instead Harpagus had the boy broughtup in secret by a peasant. The strength and resolution of the lad Cyrus, no lessthan his kingl)- beauty, so distinguished him above all the other peasant lads thathis birth was suspected, and finally Harpagus confessed it. Astyages thenspared Cyrus at the entreaty of the boy s mother, but punished Harpagus byslaying the latters son under circumstances of revolting cruelty. Harpagus pretended a continued loyalty, but, being secretly determined onrevenge, constantly urged his foster-child Cyrus to revolt against Astyages.This Cyrus did after he had succeeded his father on the subordinate throne ofPersia. He summoned all the Persian men to meet him, bidding each bring ahatchet. When they were gathered in wonderment, he set them to a hard dayswork at chopping trees, offering them no refreshment through all their labor.The next day he invited them to a feast, and when this reached it
Note About Images