Dekanat Drohobycz

Dekanat Drohobycz
Państwo

Rzeczpospolita Obojga Narodów → Monarchia Habsburgów → Cesarstwo Austrii → Austro-Węgry → ZURL-URL → II Rzeczpospolita

Data powołania

1788

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Archidiecezja

lwowska

Dekanat Drohobycz – jeden z dawnych dekanatów rzymskokatolickich w diecezji przemyskiej (obecnie na Ukrainie). Dekanat został utworzony w 1788 z siedzibą w Drohobyczu.

Historia

Dekanat Drohobycz został utworzony w 1788 z wydzielenia parafii z dekanatu mościskiego[1].

W 1877 dekanat liczył 26 802 wiernych, 18 duchownych i 9 parafii:

Liczba wiernych wzrosła następnie 37 1909 (1897) i 43 293 (1914, 5 parafii: Drohobycz, Dublany, Medenice, Rychcice, Wołoszcza; i 17 duchownych)[2]. Wzrost rzymskich katolików wiązał się m.in. z rozwojem zagłębia naftowego i napływem polskich robotników.

W 1945 w skład dekanatu drohobyckiego, który w całości znalazł się na terenie ZSRR, wchodziły parafie: Borysław, Drohobycz, Dublany k. Sambora, Gaje Wyżne, Lipowiec, Medenice, Nowoszyce, Podbuż, Równe (Königsau), Rychcice, Schodnica, Stupnica Polska, Truskawiec, Wacowice, Wołosza.[3] Przed wojną liczba grekokatolików przewyższała na terenie dekanatu trzykrotnie liczbę łacinników. Podczas wojny niemieccy okupanci wysiedlili niemieckich mieszkańców parafii Równe (Königsau) i zaczęto również wysiedlać polskich rzymskich katolików, co doprowadziło do zaniechania działalności dekanatu.

Przypisy

  1. ↑ Hubert Ossadnik, Wojciech Wesołkin: Osobliwości Bieszczadów Wschodnich. Wydawnictwo Libra, 2005, s. 109. ISBN 83-89183-12-9. (pol.).
  2. ↑ Organizacja terytorialna i duszpasterska w diecezji przemyskiej rzymskokatolickiej w latach 1867-1914. W: Irena Homola-Skąpska: Z dziejów Krakowa, Galicji i Śląska Cieszyńskiego. Kraków-Warszawa: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 396, 402, 409. ISBN 978-83-7188-931-8.
  3. ↑ Ks. Sławomir Zych: DIECEZJA PRZEMYSKA OBRZĄDKU ŁACIŃSKIEGO W LATACH 1939-1944/1945. Przemyśl: Wydawnictwo Archidiecezji Przemyskiej, 2011, s. 29. ISBN 978-83-88522-76-5.