Delan Peewski

Delan Peewski
Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1980
Sofia

Zawód, zajęcie

polityk, przedsiębiorca

Partia

Ruch na rzecz Praw i Wolności

Delan Sławczew Peewski, bułg. Делян Славчев Пеевски (ur. 27 lipca 1980 w Sofii[1]) – bułgarski polityk, przedsiębiorca i magnat mediowy, deputowany do Zgromadzenia Narodowego.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Południowo-Zachodnim Uniwersytecie im. Neofita Rilskiego. W 2001 dołączył do organizacji młodzieżowej Narodowego Ruchu Symeona Drugiego. Został wkrótce parlamentarnym sekretarzem ministra transportu w gabinecie Symeona Sakskoburggotskiego. W 2005 dołączył do departamentu gospodarczego stołecznej administracji, jednak po kilku miesiącach przeszedł na stanowisko wiceministra w ministerstwie ds. sytuacji nadzwyczajnych w rządzie Sergeja Staniszewa. Odszedł w 2007 w atmosferze skandalu korupcyjnego wokół ministra gospodarki. Prowadzone postępowanie karne nie zakończyło się jednak skierowaniem przeciwko Delanowi Peewskiemu aktu oskarżenia[2].

Delan Peewski zajął się jednocześnie działalnością w branży mediów. Razem ze swoją matką Ireną Krystewą uzyskał kontrolę nad formalnie finansowaną przez jeden z banków grupą medialną, obejmującą w 2013 m.in. trzy stacje telewizyjne, dziesięć tytułów prasowych i dwa serwisy internetowe[2][3]. Pozostał również aktywnym politykiem, przechodząc do reprezentującego głównie mniejszość turecką Ruchu na rzecz Praw i Wolności. W 2009 z listy tego ugrupowania został wybrany w skład Zgromadzenia Narodowego 41. kadencji[2], a w 2013 uzyskał reelekcję na 42. kadencję[1].

14 czerwca 2013 bułgarski parlament powołał go na prezesa Agencji Bezpieczeństwa Narodowego (DANS) bez faktycznego przeprowadzenia debaty[4]. Decyzja ta została publicznie skrytykowana przez prezydenta Rosena Plewnelijewa, opozycję i dyplomatów, spowodowała jeszcze tego samego dnia wybuch kolejnych masowych protestów przeciwko centrolewicowemu rządowi Płamena Oreszarskiego[3][5]. Już 15 czerwca 2013 Delan Peewski złożył rezygnację z urzędu[3], którą Zgromadzenie Narodowe przyjęło kilka dni później[6]. Zadeklarował powrót do sprawowania mandatu poselskiego, co wywołało kolejne kontrowersje ze strony opozycji, uważającej, że zaprzysiężenie na stanowisku prezesa DANS spowodowało jego wygaśnięcie. Po kilku miesiącach sąd konstytucyjny uznał, że Delan Peewski może powrócić do Zgromadzenia Narodowego[3][7].

W 2014 kandydował z powodzeniem do Europarlamentu, jednak odmówił objęcia mandatu (ponownie zrezygnował z objęcia mandatu europosła po wyborze w 2019[8]). W tym samym roku i w 2017 uzyskiwał natomiast reelekcję do Zgromadzenia Narodowego[9][10].

Nie kandydował w dwóch pierwszych wyborach w 2021. W tym samym roku objęty sankcjami gospodarczymi nałożonymi przez Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych, które uzasadniono działaniami korupcyjnymi[11]. W wyborach z listopada 2021 i z października 2022 Delan Peewski uzyskiwał mandat posła 47. oraz 48. kadencji[12][13].

Przypisy

  1. ↑ a b Profil na stronie Zgromadzenia Narodowego. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  2. ↑ a b c Пеевски – широкопрофилният политик, бизнесмен, следовател…. mediapool.bg, 14 czerwca 2013. [dostęp 2014-04-24]. (bułg.).
  3. ↑ a b c d Kontrowersyjny poseł pozostanie w parlamencie. interia.pl, 8 października 2013. [dostęp 2014-04-24].
  4. ↑ За 15 минути парламентът избра Делян Пеевски за шеф на ДАНС. dnevnik.bg, 14 czerwca 2013. [dostęp 2014-04-24]. (bułg.).
  5. ↑ Bulgarians protests over media magnate as security chief. reuters.com, 14 czerwca 2013. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
  6. ↑ Делян Пеевски вече не е шеф на ДАНС. fakti.bg, 19 czerwca 2014. [dostęp 2014-04-24]. (bułg.).
  7. ↑ Конституционният съд бетонира депутатския мандат на Делян Пеевски. mediapool.bg, 19 grudnia 2013. [dostęp 2014-04-24]. (bułg.).
  8. ↑ Шампиони на преференцията: Гласовете за Габриел и Йончева са почти равни. offnews.bg, 30 maja 2019. [dostęp 2019-06-01]. (bułg.).
  9. ↑ Кои са депутатите от 43-тото Народно събрание?. vevesti.bg, 8 października 2014. [dostęp 2014-10-09]. (bułg.).
  10. ↑ Ето кои стават депутати в новия парламент. novini.bg, 27 marca 2017. [dostęp 2017-03-27]. (bułg.).
  11. ↑ Treasury Sanctions Influential Bulgarian Individuals and Their Expansive Networks for Engaging in Corruption. treasury.gov, 2 czerwca 2021. [dostęp 2021-11-17]. (ang.).
  12. ↑ Zdrawka Andonowa: Нови депутати за трети път: кои са и какво работят преди 47-ия парламент (пълен списък). dnevnik.bg, 17 listopada 2021. [dostęp 2021-11-17]. (bułg.).
  13. ↑ Ralica Ficzewa: От новобранци до опитни парламентаристи: кои са новите депутати в 48-ия парламент. dnevnik.bg, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05]. (bułg.).