Demi Schuurs
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 1 sierpnia 1993 |
Wzrost | 170 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 0 WTA, 1 ITF |
Najwyżej w rankingu | 512 (23 lutego 2015) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 15 WTA, 20 ITF |
Najwyżej w rankingu | 7 (22 października 2018) |
Australian Open | SF (2021) |
Roland Garros | 3R (2020, 2021) |
Wimbledon | QF (2019) |
US Open | QF (2018, 2020, 2022) |
Demi Schuurs (ur. 1 sierpnia 1993 w Sittard) – holenderska tenisistka, triumfatorka wielkoszlemowych turniejów juniorskich w 2011 roku.
Kariera tenisowa
Starty w zawodowych turniejach rozpoczęła w lipcu 2009 roku, biorąc udział w niewielkim turnieju ITF w belgijskim Bree. W turnieju singlowym wystąpiła dzięki dzikiej karcie i dotarła do drugiej rundy, w której przegrała z An-Sophie Mestach. Natomiast w turnieju deblowym (w parze z An-Sophie Mestach) dotarła do finału imprezy. Rok później na tym samym turnieju, tym razem partnerując Belgijce Sofie Oyen, odniosła zwycięstwo, pokonując w finale parę Marcella Koek i Marina Mielnikowa. W sumie na swoim koncie ma wygrany jeden turniej singlowy i dwadzieścia deblowych rangi ITF.
Największe jak dotąd sukcesy odniosła jako juniorka w 2011 roku, wygrywając dwa wielkoszlemowe turnieje juniorskie. Najpierw, w parze z An-Sophie Mestach, wygrała Australian Open, a potem, w parze z Iriną Chromaczową, US Open.
W czerwcu 2011 roku z dziką kartą zagrała w kwalifikacjach do turnieju WTA w ’s-Hertogenbosch, ale przegrała w pierwszej rundzie z Anastasiją Jakimawą.
Pierwsze zwycięstwo w zawodach deblowych rangi WTA Tour odniosła w 2015 roku w Katowicach, gdzie razem z Ysaline Bonaventure pokonały w finale Gioię Barbieri i Karin Knapp wynikiem 7:5, 4:6, 10–6. W lipcu wspólnie z Oksaną Kalasznikową triumfowały w Bukareszcie, w finale wygrywając 6:2, 6:2 z Andreeą Mitu i Patricią Marią Țig.
W 2017 roku w Kantonie razem z Elise Mertens triumfowały, w finale zwyciężając nad Monique Adamczak i Storm Sanders 6:2, 6:3.
Na początku 2018 roku w Brisbane zdobyła pierwsze trofeum rangi WTA Premier: w parze z Kiki Bertens wygrały z Andreją Klepač i Maríą José Martínez Sánchez 7:5, 6:2. Tydzień później w Hobart wspólnie z Mertens pokonały 6:2, 6:2 Ludmyłę Kiczenok i Makoto Ninomiyę.
Łącznie zwyciężyła w 15 turniejach deblowych cyklu WTA Tour z 30 rozegranych finałów.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Demi Schuurs nigdy nie startowała w rozgrywkach gry pojedynczej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Sezon | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 |
---|---|---|---|---|---|---|
Ranking na koniec roku | – | 1103 | – | – | 561 | 783 |
Występy w grze podwójnej
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | SF | A | 0 / 6 | 5 – 6 | ||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 2R | 3R | 3R | 2R | 0 / 6 | 6 – 6 | ||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 1R | 3R | 3R | QF | NH | 1R | 2R | 0 / 6 | 8 – 6 | ||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | 1R | A | 2R | QF | 2R | QF | 1R | QF | 0 / 7 | 10 – 7 | ||||||||||||
Ranking na koniec roku | 583 | 659 | 605 | 292 | 239 | 72 | 71 | 45 | 8 | 14 | 12 | 11 | 0 / 25 | 29 – 25 |
Występy w grze mieszanej
Turniej | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | 1R | A | 0 / 3 | 2 – 3 | ||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | 1R | NH | SF | 2R | 0 / 4 | 5 – 4 | ||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 1R | QF | 2R | NH | 2R | 1R | 0 / 5 | 2 – 5 | ||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | QF | NH | QF | 1R | 0 / 4 | 4 – 4 | ||||||||||||
0 / 16 | 13 – 16 |
Finały turniejów WTA
Gra podwójna 30 (15–15)
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze podwójnej
Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
2018 | Ćwierćfinał | Elise Mertens | Ashleigh Barty Coco Vandeweghe | 1:6, 4:6 |
2019 | Półfinał | Anna-Lena Grönefeld | Hsieh Su-wei Barbora Strýcová | 1:6, 2:6 |
2021 | Półfinał | Nicole Melichar-Martinez | Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková | 6:3, 3:6, 6–10 |
2022 | Półfinał | Desirae Krawczyk | Wieronika Kudiermietowa Elise Mertens | 1:6, 1:6 |
Historia występów w turniejach WTA
|
|
W grze podwójnej
Turniej | Kategoria do 2020 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–Pa | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Mistrzostwa kończące sezon | |||||||||||||||||||||
WTA Finals | A | A | A | A | A | A | A | A | QF | SF | NH | SF | SF | 0 / 4 | 6 – 7 | ||||||
Turnieje WTA 1000 | |||||||||||||||||||||
Dubaj | Premier 5/Premier | A | A | P | A | P | A | P | QF | P | QF | 500 | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||
Doha | Premier 5/Premier | P | A | A | A | P | A | P | 1R | P | 1R | 500 | 1R | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||
Indian Wells | Premier Mandatory | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 1R | NH | 2R | 2R | 0 / 4 | 3 – 4 | |||||
Miami | Premier Mandatory | A | A | A | A | A | A | A | 1R | SF | 2R | NH | 1R | 1R | 0 / 5 | 5 – 5 | |||||
Madryt | Premier Mandatory | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R[a] | QF | NH | F | F | 0 / 4 | 10 – 3 | |||||
Rzym | Premier 5 | A | A | A | A | A | A | A | A | W | F | 2R | 2R | SF | 1 / 5 | 11 – 4 | |||||
Montreal/Toronto | Premier 5 | A | A | A | A | A | A | A | A | W | F | NH | 2R | QF | 1 / 4 | 10 – 3 | |||||
Cincinnati | Premier 5 | A | A | A | A | A | A | A | 1R | F | F | W | QF | SF | 1 / 6 | 16 – 5 | |||||
Tokio/ Wuhan[b] | Premier 5 | A | A | A | A | A | A | A | 1R | W | SF | Nie rozegrano | 1 / 3 | 7 – 2 | |||||||
Pekin | Premier Mandatory | A | A | A | A | A | A | A | 2R | SF | QF | Nie rozegrano | 0 / 3 | 5 – 3 | |||||||
Guadalajara | – | Nie rozegrano | 2R | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||||||||||
4 / 40 | 72 – 35 |
Finały turniejów ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 2 (1–1)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
Finalistka | 1. | 21/10/2012 | Antalya | 10 000 | Ceglana | Olha Janczuk | 2:6, 6:2, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 02/03/2014 | Szarm el-Szejk | 10 000 | Twarda | Emily Webley-Smith | 6:4, 6:2 |
Gra podwójna 27 (20–7)
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
Finalistka | 1. | 02/08/2009 | Bree | 10 000 | Ceglana | An-Sophie Mestach | Kiki Bertens Quirine Lemoine | 1:6, 0:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 01/08/2010 | Bree | 10 000 | Ceglana | Sofie Oyen | Marcella Koek Marina Mielnikowa | 6:0, 6:1 |
Zwyciężczyni | 2. | 22/08/2010 | Middelkerke | 10 000 | Twarda | Quirine Lemoine | Alison Van Uytvanck Irina Chromaczowa | 3:6, 6:4, 6:4 |
Zwyciężczyni | 3. | 27/03/2011 | Antalya | 10 000 | Ceglana | Iłona Kremień | Martina Gledaczewa Izabełła Szinikowa | 3:6, 7:6(3), 10–8 |
Zwyciężczyni | 4. | 06/04/2012 | Tessenderlo | 25 000 | Ceglana (hala) | Maryna Zanewśka | Tatjana Maria Stephanie Vogt | 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 5. | 14/07/2013 | Aschaffenburg | 25 000 | Ceglana | Eva Wacanno | Carolin Daniels Laura Schaeder | 7:5, 1:6, 14–12 |
Zwyciężczyni | 6. | 27/07/2013 | Maaseik | 10 000 | Ceglana | Eva Wacanno | Bernice Van De Velde Kelly Versteeg | 6:2, 4:6, 10–7 |
Zwyciężczyni | 7. | 01/09/2013 | Rotterdam | 10 000 | Ceglana | Amandine Hesse | Elke Lemmens Jewgienija Paszkowa | 3:6, 7:5, 10–4 |
Finalistka | 2. | 08/09/2013 | Alphen aan den Rijn | 25 000 | Ceglana | Eva Wacanno | Cindy Burger Daniela Seguel | 4:6, 1:6 |
Zwyciężczyni | 8. | 17/11/2013 | Bol | 10 000 | Ceglana | Barbora Krejčíková | Vivien Juhászová Tereza Malíková | 6:2, 6:4 |
Zwyciężczyni | 9. | 15/12/2013 | Madryt | 25 000 | Twarda | Eva Wacanno | Elica Kostowa Jewgienija Rodina | 6:1, 6:2 |
Finalistka | 3. | 22/02/2014 | Szarm el-Szejk | 10 000 | Twarda | Zarah Razafimahatratra | Jewgienija Paszkowa Ana Veselinović | 2:6, 1:6 |
Finalistka | 4. | 27/06/2014 | Breda | 15 000 | Ceglana | Eva Wacanno | Nateła Dzałamidze Swiatłana Pirażenka | 4:6, 1:6 |
Finalistka | 5. | 10/08/2014 | Koksijde | 25 000 | Ceglana | Bernarda Pera | Ysaline Bonaventure Richèl Hogenkamp | 4:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 10. | 24/08/2014 | Wanfercée-Baulet | 15 000 | Ceglana | Elise Mertens | Tatiana Búa Daniela Seguel | 6:2, 6:3 |
Zwyciężczyni | 11. | 30/08/2014 | Fleurus | 25 000 | Ceglana | Arantxa Rus | Hilda Melander Marina Mielnikowa | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 12. | 16/11/2014 | Szarm el-Szejk | 25 000 | Twarda | Marie Benoît | Walentina Iwachnienko Polina Monowa | 6:4, 7:5 |
Zwyciężczyni | 13. | 07/12/2014 | Susa | 10 000 | Twarda | Kelly Versteeg | Vivien Juhászová Tereza Malíková | 6:3, 6:0 |
Zwyciężczyni | 14. | 08/02/2015 | Grenoble | 25 000 | Twarda (hala) | Hiroko Kuwata | Manon Arcangioli Cindy Burger | 6:1, 6:3 |
Zwyciężczyni | 15. | 27/02/2015 | Beinasco | 25 000 | Ceglana (hala) | Daniela Seguel | Xenia Knoll Alice Matteucci | 6:4, 4:6, 11–9 |
Finalistka | 6. | 21/06/2015 | Ilkley | 50 000 | Trawiasta | An-Sophie Mestach | Raluca Olaru Xu Yifan | 3:6, 4:6 |
Zwyciężczyni | 16. | 07/08/2015 | Koksijde | 25 000 | Ceglana | Elise Mertens | Justyna Jegiołka Sherazad Reix | 6:3, 6:2 |
Finalistka | 7. | 30/04/2016 | Wiesbaden | 25 000 | Ceglana | Steffi Distelmans | Marie Benoît Arantxa Rus | 2:6, 2:6 |
Zwyciężczyni | 17. | 08/05/2016 | Cagnes-sur-Mer | 100 000 | Ceglana | Andreea Mitu | Xenia Knoll Aleksandra Krunić | 6:4, 7:5 |
Zwyciężczyni | 18. | 13/05/2016 | Saint-Gaudens | 50 000 | Ceglana | Renata Voráčová | Nicola Geuer Viktorija Golubic | 6:1, 6:2 |
Zwyciężczyni | 19. | 30/07/2016 | Praga | 75 000 | Ceglana | Renata Voráčová | Sílvia Soler Espinosa Sara Sorribes Tormo | 7:5, 3:6, 10–4 |
Zwyciężczyni | 20. | 12/08/2016 | Koksijde | 25 000 | Ceglana | Steffi Distelmans | Başak Eraydın Iłona Kremień | 6:1, 6:4 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (4)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 2011 | Australian Open | Twarda | An-Sophie Mestach | Eri Hozumi Miyu Katō | 6:2, 6:3 |
Finalistka | 2011 | French Open | Ceglana | Wiktorija Kan | Irina Chromaczowa Maryna Zanewśka | 4:6, 5:7 |
Finalistka | 2011 | Wimbledon | Trawiasta | Tang Haochen | Eugenie Bouchard Grace Min | 7:5, 2:6, 5:7 |
Zwyciężczyni | 2011 | US Open | Twarda | Irina Chromaczowa | Gabrielle Andrews Taylor Townsend | 6:4, 5:7, 10–5 |
Uwagi
- ↑ W parze z Elise Mertens nie zdążyły się wycofać przed rozpoczęciem turnieju, ale w pierwszej rundzie oddały mecz walkowerem. Liczone jako start turniejowy, ale nie jako porażka.
- ↑ Do 2013 roku turniej w Tokio był w kategorii Premier 5, od 2014 spadł do rangi Premier (obecnie WTA 500), a jego miejsce zajął turniej Wuhan Open.
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2022-11-07] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2022-11-07] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2022-11-07] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag placeholder. See also Category:Flag placeholders and Coats of arms of None.svg.
Flag of Liechtenstein
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki