Demokracja wojenna
Demokracja wojenna – alternatywna nazwa państwa plemiennego pochodząca od charakterystycznych cech: rozległych funkcji wojskowych państwa i demokratycznego charakteru władzy sprawowanej przez wiece.
Na skutek długotrwałego oddalenia się niektórych członków plemienia od swoich dawnych zajęć (rolnictwa, rzemiosła, hodowli), grupował się stały oddział wolnych ludzi zajmujących się głównie walką, późniejsza tzw. drużyna. Wyłaniała ona swojego wodza, początkowo tylko na okres toczonej walki. Wraz ze wzrostem autorytetu oraz liczby wojen wódz stał się instytucją stałą (monarchą).
Stosunki między państewkami o tym ustroju cechował duży dynamizm, często zmieniano sojuszników i cele wojen. Łupy wojenne i daniny pozyskiwane od ludów uzależnionych lub podbitych były głównym składnikiem dochodów wodza, drużyny i starszyzny. Przyspieszało to proces zróżnicowania majątkowego w społeczeństwie (początkowo jednolitym).
Bibliografia
- Michał Sczaniecki: Powszechna historia państwa i prawa. Warszawa: LexisNexis, 2003, s. 45. ISBN 83-7334-030-0.
- Juliusz Bardach, Bogusław Leśnodorski, Michał Pietrzak: Historia ustroju i prawa polskiego. Warszawa: LexisNexis, 2009, s. 40. ISBN 978-83-7620-192-4.