Deng Pufang
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Deng Pufang (ur. 16 kwietnia 1944 w Zuoquan w Shanxi[1]) – chiński działacz na rzecz osób niepełnosprawnych cierpiący na paraplegię[2], najstarszy syn Deng Xiaopinga i Zhuo Lin.
W 1962 roku rozpoczął studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Pekińskiego[3]. Po wybuchu rewolucji kulturalnej ze względu na ojca stał się obiektem szykan. We wrześniu 1968 roku hunwejbini, którzy opanowali teren uniwersytetu, wyrzucili go z okna na czwartym piętrze[4] (według innych była to próba samobójcza w obawie przed prześladowaniami[5]). Uniwersytecki szpital odmówił mu pomocy jako synowi kapitalisty[6]. Gdy w końcu jeden z miejskich szpitali zgodził się go przyjąć, okazało się iż doznał urazu rdzenia kręgowego i został trwale sparaliżowany od pasa w dół[7]. Od tego czasu porusza się na wózku inwalidzkim.
Od początku lat 80. prowadzi aktywną działalność na rzecz osób niepełnosprawnych w Chinach. W 1984 roku założył Chiński Fundusz Pomocy dla Osób Niepełnosprawnych, wspierający finansowo osoby niepełnosprawne z niskimi dochodami. Jego aktywna działalność przyczyniła się do uchwalenia w 1990 roku pierwszej w Chinach ustawy zapewniającej ochronę praw osób niepełnosprawnych[8]. W latach 1988-2008 był prezesem Chińskiej Federacji Osób Niepełnosprawnych[9]. Wielokrotnie nagradzany[10].
W 2003 roku Deng Pufang otrzymał Nagrodę Praw Człowieka ONZ[11]. Był pierwszym Chińczykiem i pierwszą niepełnosprawną osobą uhonorowaną tym wyróżnieniem[12].
Był przewodniczącym komitetu organizacyjnego letnich igrzysk olimpijskich w Pekinie w roku 2008[13]. W 2008 roku został wybrany jednym z wiceprzewodniczących Komitetu Krajowego Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin XI kadencji[3].
Przypisy
- ↑ 邓朴方 (chiń.). cl.km.gov.cn. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 września 2012)].
- ↑ Nagroda ONZ dla niepełnosprawnego Chińczyka (pol.). niepelnosprawni.pl. [dostęp 2011-12-23].
- ↑ a b 邓朴方简历 (chiń.). news.xinhuanet.com. [dostęp 2011-12-23].
- ↑ Lena Dominelli: Revitalising Communities in a Globalising World. Aldershot: Ashgate Publishing Ltd., 2007, s. 209. ISBN 978-0-7546-4498-9.
- ↑ Benedicte Ingstad, Susan Reynolds Whyte: Disability in Local and Global Worlds. Berkeley: University of California Press, 2007, s. 220. ISBN 978-0-520-24616-4.
- ↑ Whitney Stewart: Deng Xiaoping: Leader in a Changing China. Minneapolis: Lerner Publications Company, 2001, s. 72. ISBN 0-8225-4962-X.
- ↑ Ezra F. Vogel: Deng Xiaoping and the Transformation of China. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press, 2011, s. 53. ISBN 978-0-674-05544-5.
- ↑ Veronica Pearson: Mental Health Care in China: State Policies, Professional Services and Family Responsibilities. London: The Royal College of Psychiatrists, 1995, s. 88. ISBN 0-902241-74-5.
- ↑ Deng Pufang 邓朴方 (ang.). chinavitae.com. [dostęp 2011-12-23].
- ↑ Deng Pufang, President of China Disabled Persons' Federation, was Awarded the United Nations Human Rights Prize (ang.). china-un.org. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 sierpnia 2011)].
- ↑ The United Nations Prize in the Field of Human Rights. List of previous recipients (ang.). ohchr.org. [dostęp 2011-12-23].
- ↑ Deng Pufang Awarded UN Human Rights Prize (ang.). china.org.cn. [dostęp 2011-12-23].
- ↑ Deng Pufang (ang.). en.beijing2008.cn. [dostęp 2011-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lutego 2009)].
