Denis Dawydow
Portret autorstwa George'a Dawe'a, ok. 1828 | |
Imię i nazwisko | Denis Wasiljewicz Dawydow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | liryka, proza wojenna, bajki, epigramaty, elegie, życiorysy |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
Denis Wasiljewicz Dawydow (ros. Денис Васильевич Давыдов; ur. 16 lipca?/ 27 lipca 1784 w Moskwie, Imperium Rosyjskie – zm. 22 kwietnia?/ 4 maja 1839 w Wierchniaja Maza, Imperium Rosyjskie) – rosyjski pisarz wojenny i poeta, generał lejtnant, bohater Wojny Ojczyźnianej 1812, wolnomularz[1]. Autor utworów głównie o tematyce wojskowej, bajek politycznych, epigramatów i elegii.
Życiorys
W 1801 wstąpił do gwardyjskiego pułku kawalerii armii rosyjskiej, (od 1804 w huzarach). W latach 1806–1812 będąc adiutantem gen. P. Bagrationa, wziął udział w wyprawach wojennych w Niemczech, nad Dunajem, we Francji (1806–07), w Szwecji (1808–09) i Turcji (1809-12). Dowodził także samodzielnymi oddziałami wykazując odwagę i waleczność. Na początku wojny 1812 dowodził Achtyrskim pułkiem huzarów. W sierpniu 1812 zaproponował dowództwu organizowanie walki partyzanckiej. Propozycję przyjęto i na czele oddziału huzarów i kozaków organizował i dowodził partyzantką na tyłach Wielkiej Armii Napoleona. W latach 1813–1814 walczył w Polsce, Niemczech i Francji. Dowodził 12 Achtyrskim Pułkiem Huzarów, a później brygadą kawalerii. W 1815 awansował do stopnia generała majora. Współpracował z M. Orłowem, F. Glinką i A. Bestużewem.
Od 1823 ze stanowiska szefa sztabu korpusu odszedł w stan spoczynku. W latach 1826–27 w służbie wojskowej na Kaukazie. W latach 1825–1827 był aktywny w Persji, a w 1831 walczył przeciw Polakom na Wołyniu pomagając tłumić powstanie listopadowe, za co awansował do stopnia generała dywizji. Od 1832 w stanie spoczynku. Zmarł w maju 1839 w swoim majątku pod Moskwą.
W dziełach sławił zwycięstwo nad Napoleonem. Jako pierwszy przeciwstawił się teorii "mrozu", jako przyczyny zwycięstwa Rosjan w wojnie 1812. Napisał życiorysy: A. Suworowa, M. Kutuzowa, P. Bagrationa. Jako poeta występował od 1803. W wierszach występował przeciw caratowi (Gołowa i nogi, Rieka i zierkało). Sławił także życie huzarów (Gusarskij pir, Borodinskoje pole).
Wybrana twórczość
Liryka
|
|
Publicystyka
- Wstriecza s wielikim Suworowym (ros. Встреча с великим Суворовым)
- Wstriecza s fieldmarszałom grafom Kamienskim (ros. Встреча с фельдмаршалом графом Каменским)
- Wospominanije o sprażenii pri Priejsisz-Ejłau (ros. Воспоминание о сражении при Прейсиш-Эйлау)
- Tilzit w 1807 g. (ros. Тильзит в 1807 г.)
- Dniewniki partizanskich diejstwij (ros. Дневники партизанских действий)
- Zapiski o polskoj kampanii 1831 g. (ros. Записки о польской кампании 1831 г.)
- Moroz li istriebił francuzskuju armiju (ros. Мороз ли истребил французскую армию)
- Pieriepiska s Walter-Skottom (ros. Переписка с Вальтер-Скоттом)
- Zamieczanija a niekrołogiju N.N. Pajewskogo (ros. Замечания на некрологию H.H. Раевского)
Przypisy
- ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII i XIX wieku, Wrocław 1982, s. 527.
Bibliografia
- J. Urbanowicz (red.), Mała Encyklopedia Wojskowa, t. I, Warszawa 1967
- Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia t. 7, Moskwa 1972.
- ISNI: 0000 0001 1068 4416
- VIAF: 66614983
- LCCN: n81102686
- GND: 118944797
- BnF: 13007412c
- SUDOC: 130906654
- NLA: 35369755
- NKC: ola2003165520
- RSL: 000081196
- NTA: 213881357
- BIBSYS: 90169038
- CiNii: DA00982119
- Open Library: OL7217717A, OL27625A
- PLWABN: 9810622519905606
- NUKAT: n2003049860
- J9U: 987007306654405171
- LNB: 000057013
- WorldCat: lccn-n81102686
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka Orderu św. Anny.
Virtuti militari(russian award) ribbon bar
Autor: Angela Monika Arnold, Berlin, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grabmal von en:Denis Davydov auf dem Gelände des Nowodewitschi-Klosters
Baretka Orderu św. Jerzego
Pour le Mérite