Dennis Viollet
| |||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 20 września 1933 Manchester | ||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 6 marca 1999 Jacksonville, Stany Zjednoczone | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | napastnik | ||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Dennis Viollet (ur. 20 września 1933, zm. 6 marca 1999) – angielski piłkarz, reprezentant Anglii. Występował głównie w Manchesterze United.
Życiorys
Kariera
Dołączył do Manchesteru United 1 września 1949 roku. Przeszedł przez różne szczeble juniorskie zanim wszedł do pierwszego składu w 1950 roku. Swój pierwszy mecz dla klubu rozegrał z Newcastle United 11 kwietnia 1953. Jest on powszechnie uważany za jednego z najbardziej niedocenianych napastników wszech czasów.
Razem z Tommym Taylorem tworzył drużynę sir Matta Busbyego w 1950 roku. Ocalał z katastrofy lotniczej w Monachium. Dennis miał duży udział w dwóch mistrzostwach, które zostały zdobyte przez United w 1956 i 1957. Strzelił 178 goli w 291 grach dla United. Był piorunująco szybkim graczem, który w połączeniu z wysokim Taylorem tworzył piekielnie silny atak. Po katastrofie lotniczej w Monachium, Dennis udowodnił swoją wartość przez strzelenie 32 bramek w 36 meczach w 1960, ustanawiając tym samym rekord klubu. To właśnie podczas tego sezonu i następnego, zaliczył dwa występy w angielskiej kadrze, przegranym z Węgrami i zwycięskim z Luksemburgiem, w którym strzelił jedną bramkę.
W 1962 roku Matt Busby niespodziewanie sprzedał 28-letniego Violleta do Stoke City za 25 tysięcy funtów po tym, jak zaliczył 179 goli w 293 występach na Old Trafford. Dołączył do zespołu odbudowywanego przez Tony'ego Waddingtona, zawierającego doświadczonych graczy, takich jak Stanley Matthews i Jackie Mudie, a także wschodzące talenty brytyjskiej piłki, jak John Ritchie, i Eric Skeels. Chociaż przychodził do Stoke jako napastnik, większość występów zaliczył jako pomocnik. Podczas pobytu w Stoke zdobył mistrzostwo Second Division w sezonie 1962/63 oraz Puchar Ligi w 1964 roku, strzelając bramkę w drugim meczu finałowym z Leicester City. W Stoke zaliczył 207 występów (jeden jako zmiennik) i strzelił 66 goli. Otrzymał wyróżnienie tuż przed jego przejściem na emeryturę w 1967 roku.
Wkrótce po opuszczeniu Victoria Ground, postanowił wznowić karierę w drużynie NASL Baltimore Bays w Stanach Zjednoczonych na jeden sezon. Po powrocie do Wielkiej Brytanii, grał dla Witton Albion, przed skończeniem kariery w Linfield jako grający menedżer, prowadząc drużynę do wygranej w Pucharze Irlandii w piłce nożnej w 1970 roku.
Życie prywatne
Jego córka Rachel, została numerem jeden brytyjskich tenisistek, kiedy w roku 1996 dotarła do drugiej rundy Wimlbedonu. Natomiast w 2002 odpadła w pierwszej rundzie. W swojej karierze wygrała jeden turniej w singlu z cyklu ITF i jeden deblowy.
Sukcesy
- Mistrzostwo Anglii (1956, 1957)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Złoty puchar
Busby babes before playing their last match, against Red Star on 5 February 1958. From left to right: Duncan Edwards, Eddie Colman, Mark Jones, Kenny Morgans, Bobby Carlton, Dennis Viollet, Tommy Taylor, Bill Foulkes, Harry Gregg, Albert Scanlon, Roger Byrne.