Deodat Nersesowicz

Deodat Nersesowicz
Data urodzenia

około 1650

Data śmierci

9 maja 1709

Ormiańskokatolicki koadiutor lwowski
Okres sprawowania

1681–1709

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

ormiańskokatolicki

Sakra biskupia

1681

Sukcesja apostolska
Konsekrator

Opizio Pallavicini

Deodat Nersesowicz (ur. ok. 1650, zm. 9 maja 1709 we Lwowie) – duchowny ormiańskokatolicki, biskup tytularny Trajanopolis in Rhodope od 1681, kaznodzieja, lingwista i tłumacz.

Życiorys

Syn ormiańskiego proboszcza z Jazłowca. W roku 1668 ukończył prowadzone przez teatynów ormiańsko-katolickie kolegium we Lwowie. Oprócz teologii, studiował prawo kanoniczne i języki wschodnie. Następnie został penitencjarzem benedyktynek w Jarosławiu, po czym otrzymał probostwo zbuczyńskie w Krakowskiem. Zasłynął wówczas jako kaznodzieja. W latach 1681–1686 administrował ormiańską archieparchią lwowską wobec uwięzienia arcybiskupa Wartana Hunaniana. W międzyczasie (1864), jako biskup in partibus pełnił obowiązki po zmarłym metropolicie lwowskim Torosowiczu. Po powrocie Hunaniana wyjechał na kilkanaście lat (do 1697) do Rzymu, gdzie sprawował funkcję duszpasterza Ormian i energicznie pracował nad podniesieniem kolonii ormiańskiej. Po powrocie do Lwowa mianowany koadiutorem lwowskim (2 października 1698). Od grudnia 1699 przejął faktyczne rządy nad diecezją wobec odsunięcia się Hunanania.

Twórczość

Ważniejsze utwory

  • Prolog, cztery intermedia i epilog – w jęz. polskim – do łac. tragedii o św. Pulcherii – Alojzego Pidou, powst. 1668-1669; intermedium trzecie i czwarte ogł. S. Pigoń „Z dziejów teatru szkolnego w Polsce w. XVII” (o teatrze alumnatu ormiańskiego we Lwowie), Pamiętnik literacki rocznik 35 (1938), z fot. rękopisu; także przedr. zmieniony pt. Dramat o bazylissie Pulcherii w teatrze alumnatu ormiańskiego we Lwowie, w książce Z ogniw życia i literatury. Rozprawy, Wrocław 1961; intermedium pt. Świat na opak wywrócony, wyd. J. Lewański Dramaty staropolskie. Antologia, t. 6, Warszawa 1963; rękopis: Biblioteka Czartoryskich nr 3571
  • Pierwsze miejsce zwycięstwu z Bożej łaski pod Widniem, Lwów 1684, drukarnia W. Mielczewski (kazanie w Jarosławiu z okazji bitwy pod Wiedniem)
  • Dictionarium latino-armenum, Rzym 1695

Przekłady

  • L. Scupoli Wojna duchowna, Zamość 1683 (drukarnia Akademii Zamojskiej); wyd. następne: Lublin 1746

Bibliografia

  • S. Barącz Żywoty sławnych Ormian w Polsce, Lwów 1856
  • Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 3 Piśmiennictwo Staropolskie, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1965, s. 10

Linki zewnętrzne