Departament Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych

Departament Dowodzenia Ogólnego
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

30 października 1934

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Biuro Ogólno Organizacyjne

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Podległość

MSWojsk.

Departament Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych (DDO MSWojsk) - organ pracy I wiceministra spraw wojskowych w II Rzeczypospolitej.

Departament Dowodzenia Ogólnego zajmował się pokojową organizacją wojska i jego wyszkoleniem. Odpowiadał za organizację bezpieczeństwa wojsk i obronę przeciwlotniczą i przeciwgazową. Administrował stanami osobowymi i przygotowywał regulaminy wojskowe[1].

Formowanie i zmiany organizacyjne

Departament Dowodzenia Ogólnego został utworzony na podstawie zarządzenia L. 3978/Tjn. Org. w sprawie zmian w organizacji Ministerstwa Spraw Wojskowych z 30 października 1934 roku i rozkazu wykonawczego z 14 grudnia 1934 roku. Departament powstał na bazie dotychczasowego Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[2].

Skład osobowy departamentu w latach 1935-1936
  • szef departamentu
  • Wydział I Ogólny
  • Wydział II Organizacji Wyszkolenia
  • Wydział III Obrony Przeciwlotniczej

W styczniu 1937 roku Wydział III Obrony Przeciwlotniczej został przeniesiony do Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W marcu 1937 roku z Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych wyłączono Wydział Bezpieczeństwa i włączono w skład departamentu.

W lutym 1938 roku został zorganizowany Wydział Psychologiczno-Wychowawczy[3].

Skład osobowy departamentu w latach 1938-1939
  • szef departamentu
  • zastępca szefa departamentu
  • Wydział Ogólny
  • Wydział Wyszkolenia
  • Wydział Bezpieczeństwa
  • Wydział Studiów
  • Wydział Psychologiczno-Wychowawczy
  • Samodzielny Referat ds. Mniejszości Narodowych

Obsada personalna departamentu

Szefowie biura i departamentu
Zastępcy szefa departamentu
Obsada personalna departamentu w marcu 1939[4][a]
  • szef departamentu - płk dypl. piech. Witold Wartha
  • zastępca szefa departamentu - płk dypl. piech. Andrzej Liebich
  • szef Wydziału Ogólnego - ppłk dypl. art. Włodzimierz Onacewicz (20 IX 1937 - 18 IX 1939)
  • szef Wydziału Wyszkolenia - ppłk dypl. piech. Stefan Koeb (do IX 1939 → zastępca szefa sztabu Dowództwa Obrony Warszawy)
  • szef Wydziału Bezpieczeństwa - ppłk dypl. piech. Henryk Konas
  • szef Wydziału Studiów - ppłk dypl. piech. Józef Matecki
  • szef Wydziału Psychologiczno-Wychowawczego - ppłk dypl. piech. Władysław Bieńkowski
  • kierownik Samodzielnego referatu do Spraw Mniejszości Narodowych - mjr dypl. Zygmunt Szatkowski
  • kierownik referatu budżetowego - mjr int. Stanisław Piotr Maryńczak
  • kierownik referatu rezerw - mjr dypl. kaw. Stanisław Kostkiewicz
  • kierownik referatu - mjr dypl. piech. Władysław Dec (do 10 IX 1939 → kwatermistrz Grupy „Stryj”)
  • kierownik referatu - mjr piech. Eugeniusz Wiktor Dębczyński
  • kierownik referatu - mjr piech. Stefan Kalenkowski
  • kierownik referatu ogólnego - mjr dypl. piech. Józef Michał Perzyński (do IX 1939)
  • kierownik referatu – mjr piech. Józef Piesowicz
  • kierownik referatu – mjr dypl. piech. Zygmunt Szatkowski
  • kierownik referatu – mjr piech. Wiktor Sztompka
  • kierownik referatu – mjr dypl. kaw. Wacław Kamionko
  • kierownik referatu – mjr kaw. Władysław Wojakowski
  • kierownik referatu – mjr dypl. kaw. mgr Wacław III Zatorski
  • kierownik referatu – mjr art. Jan II Stenzel
  • kierownik referatu – mjr adm. (piech.) Adam Alojzy Adamski
  • kierownik referatu – mjr adm. (piech.) Witold I Górecki
  • kierownik referatu – mjr adm. (piech.) Alojzy Łukasz Stanisławowicz
  • kierownik referatu – mjr adm. (kaw.) Witold Stanisław Michorowski
  • kierownik referatu – mjr adm. (sap.) inż. Józef Stanisław Ciepielowski
  • kierownik referatu – kpt. piech. Kazimierz Jan Żeglicki
  • kierownik referatu – kpt. art. Jan Stefan Buchowiecki
  • kierownik referatu – kpt. dypl. art. Mieczysław Feliks Petecki
  • kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Eustachy Idzikowski
  • referent – kpt. adm. (piech.) Szymon Gorczyński
  • referent – kpt. adm. (piech.) Juliusz Eugeniusz Niemczewski
  • referent – kpt. adm. (piech.) Stanisław Dajczak
  • referent – kpt. adm. (piech.) Władysław Słodkiewicz

Uwagi

  1. Wykaz zawiera obsadę departamentu według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].

Przypisy

Bibliografia

  • Tadeusz Böhm Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1994. ISBN 83-11-08368-1. OCLC 749724324.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Lech Wyszczelski: Wojsko II Rzeczypospolitej. Armia ułanów, szarej piechoty i serca w plecaku. Od odzyskanej niepodległości do tragicznego września. Warszawa: Wydawnictwo Bellona. Spółka Akcyjna, 2014. ISBN 978-83-11-13061-6.

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP