Departament Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 30 października 1934 |
Rozformowanie | 1939 |
Tradycje | |
Rodowód | Biuro Ogólno Organizacyjne |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Podległość |
Departament Dowodzenia Ogólnego Ministerstwa Spraw Wojskowych (DDO MSWojsk) - organ pracy I wiceministra spraw wojskowych w II Rzeczypospolitej.
Departament Dowodzenia Ogólnego zajmował się pokojową organizacją wojska i jego wyszkoleniem. Odpowiadał za organizację bezpieczeństwa wojsk i obronę przeciwlotniczą i przeciwgazową. Administrował stanami osobowymi i przygotowywał regulaminy wojskowe[1].
Formowanie i zmiany organizacyjne
Departament Dowodzenia Ogólnego został utworzony na podstawie zarządzenia L. 3978/Tjn. Org. w sprawie zmian w organizacji Ministerstwa Spraw Wojskowych z 30 października 1934 roku i rozkazu wykonawczego z 14 grudnia 1934 roku. Departament powstał na bazie dotychczasowego Biura Ogólno Organizacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[2].
- Skład osobowy departamentu w latach 1935-1936
- szef departamentu
- Wydział I Ogólny
- Wydział II Organizacji Wyszkolenia
- Wydział III Obrony Przeciwlotniczej
W styczniu 1937 roku Wydział III Obrony Przeciwlotniczej został przeniesiony do Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W marcu 1937 roku z Gabinetu Ministra Spraw Wojskowych wyłączono Wydział Bezpieczeństwa i włączono w skład departamentu.
W lutym 1938 roku został zorganizowany Wydział Psychologiczno-Wychowawczy[3].
- Skład osobowy departamentu w latach 1938-1939
- szef departamentu
- zastępca szefa departamentu
- Wydział Ogólny
- Wydział Wyszkolenia
- Wydział Bezpieczeństwa
- Wydział Studiów
- Wydział Psychologiczno-Wychowawczy
- Samodzielny Referat ds. Mniejszości Narodowych
Obsada personalna departamentu
- Szefowie biura i departamentu
- ppłk SG Teodor Furgalski (31 VII 1926 – III 1927)
- ppłk dypl. piech. Alojzy Horak (XII 1929 – VI 1933)
- ppłk dypl. piech. Karol Hodała (VI 1933 – 1934)
- płk dypl. piech. Witold Wartha (II 1935 - 10 IX 1939 → zastępca dowódcy Grupy „Stryj”)
- płk dypl. piech. Andrzej Liebich (10 – 17 IX 1939)
- Zastępcy szefa departamentu
- ppłk dypl. piech. Karol Hodała (1934 – XI 1935)
- płk dypl. piech. Andrzej Liebich (24 III 1937 - 10 IX 1939 → szef departamentu)
- szef departamentu - płk dypl. piech. Witold Wartha
- zastępca szefa departamentu - płk dypl. piech. Andrzej Liebich
- szef Wydziału Ogólnego - ppłk dypl. art. Włodzimierz Onacewicz (20 IX 1937 - 18 IX 1939)
- szef Wydziału Wyszkolenia - ppłk dypl. piech. Stefan Koeb (do IX 1939 → zastępca szefa sztabu Dowództwa Obrony Warszawy)
- szef Wydziału Bezpieczeństwa - ppłk dypl. piech. Henryk Konas
- szef Wydziału Studiów - ppłk dypl. piech. Józef Matecki
- szef Wydziału Psychologiczno-Wychowawczego - ppłk dypl. piech. Władysław Bieńkowski
- kierownik Samodzielnego referatu do Spraw Mniejszości Narodowych - mjr dypl. Zygmunt Szatkowski
- kierownik referatu budżetowego - mjr int. Stanisław Piotr Maryńczak
- kierownik referatu rezerw - mjr dypl. kaw. Stanisław Kostkiewicz
- kierownik referatu - mjr dypl. piech. Władysław Dec (do 10 IX 1939 → kwatermistrz Grupy „Stryj”)
- kierownik referatu - mjr piech. Eugeniusz Wiktor Dębczyński
- kierownik referatu - mjr piech. Stefan Kalenkowski
- kierownik referatu ogólnego - mjr dypl. piech. Józef Michał Perzyński (do IX 1939)
- kierownik referatu – mjr piech. Józef Piesowicz
- kierownik referatu – mjr dypl. piech. Zygmunt Szatkowski
- kierownik referatu – mjr piech. Wiktor Sztompka
- kierownik referatu – mjr dypl. kaw. Wacław Kamionko
- kierownik referatu – mjr kaw. Władysław Wojakowski
- kierownik referatu – mjr dypl. kaw. mgr Wacław III Zatorski
- kierownik referatu – mjr art. Jan II Stenzel
- kierownik referatu – mjr adm. (piech.) Adam Alojzy Adamski
- kierownik referatu – mjr adm. (piech.) Witold I Górecki
- kierownik referatu – mjr adm. (piech.) Alojzy Łukasz Stanisławowicz
- kierownik referatu – mjr adm. (kaw.) Witold Stanisław Michorowski
- kierownik referatu – mjr adm. (sap.) inż. Józef Stanisław Ciepielowski
- kierownik referatu – kpt. piech. Kazimierz Jan Żeglicki
- kierownik referatu – kpt. art. Jan Stefan Buchowiecki
- kierownik referatu – kpt. dypl. art. Mieczysław Feliks Petecki
- kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Eustachy Idzikowski
- referent – kpt. adm. (piech.) Szymon Gorczyński
- referent – kpt. adm. (piech.) Juliusz Eugeniusz Niemczewski
- referent – kpt. adm. (piech.) Stanisław Dajczak
- referent – kpt. adm. (piech.) Władysław Słodkiewicz
Uwagi
- ↑ Wykaz zawiera obsadę departamentu według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[5].
Przypisy
- ↑ Wyszcelski 2014 ↓, s. 294.
- ↑ Böhm 1994 ↓, s. 200.
- ↑ Böhm 1994 ↓, s. 213-214.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 433.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia
- Tadeusz Böhm Böhm: Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1994. ISBN 83-11-08368-1. OCLC 749724324.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Lech Wyszczelski: Wojsko II Rzeczypospolitej. Armia ułanów, szarej piechoty i serca w plecaku. Od odzyskanej niepodległości do tragicznego września. Warszawa: Wydawnictwo Bellona. Spółka Akcyjna, 2014. ISBN 978-83-11-13061-6.
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).