Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych
| ||
| Historia | ||
| Państwo |  II Rzeczpospolita | |
| Sformowanie | 1921 | |
| Rozformowanie | 1929 | |
| Tradycje | ||
| Rodowód | Departament Inżynierii i Saperów Departament Wojsk Technicznych | |
| Kontynuacja | Szefostwo Saperów Dowództwo Saperów | |
| Dowódcy | ||
| Pierwszy | gen. bryg. Mieczysław Dąbkowski | |
| Organizacja | ||
| Dyslokacja | Garnizon Warszawa | |
| Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
| Rodzaj wojsk | Saperzy | |
| Podległość | Ministerstwo Spraw Wojskowych | |
Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych – organ pracy ministra spraw wojskowych właściwy w sprawach wojsk saperskich Wojska Polskiego II RP.
Departament V Inżynierii i Saperów 1921-1925
Po zakończeniu wojny polsko bolszewickiej przystąpiono do demobilizacji armii i przejścia wojska na stopę pokojową. W wyniku nowej organizacji z dotychczasowej Sekcji Inżynierii i Saperów Departamentu II Wojsk Technicznych oraz likwidowanego Departamentu VIII Budownictwa powstał Departament V Inżynierii i Saperów.
Departament zajmował się następującymi zagadnieniami:
- opracowywanie projektów organizacji, etatów oraz dyslokacji wojsk saperskich,
- określanie stanów osobowych, uzbrojenia i zaopatrzenia materiałowo technicznego,
- zagadnienia mobilizacji i demobilizacji,
- wyszkolenie oddziałów saperskich,
- nadzór nad szkolnictwem saperskim,
- opracowanie regulaminów, instrukcji, prowadzeniem badań naukowych i studiów nad rozwojem saperów,
- ewidencja oficerów,
- sporządzanie budżetu.
- Skład departamentu
- szef departamentu - płk / gen. bryg. Mieczysław Dąbkowski (1921 - VI 1926)
- zastępca szefa departamentu - płk inż. Wacław Abramowski (cz.p.o. szefa departamentu od I 1925[1])
- wydział ogólnoorganizacyjny – ppłk Mieczysław Wężyk
- wydział techniczny - urzędnik wojskowy inż. Konstanty Haller
- wydział zaopatrzenia - kpt. Wacław Szwykowski
- inspektor służby inżynierii - płk inż. Maciej Radziukinas (od grudnia 1924 – płk inż. Józef Płoszko[2])
- inspektor saperów - ppłk Hugon Griebsch, płk Zygmunt Nawratil
- referat budowlany
- referat szkoleniowy
Departament V Wojsk Technicznych 1925-1927
23 czerwca 1925 roku w wyniku połączenia dotychczasowego Departamentu V Inżynierii i Saperów z Departamentem VI Wojsk Technicznych powstał Departament V Wojsk Technicznych Ministerstwa Spraw Wojskowych.
Departament Inżynierii 1927-1929
19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski zniósł numerację departamentów, a dla dotychczasowego Departamentu V ustalił nazwę „Departament Inżynierii”[3].
17 września 1927 roku generał dywizji Daniel Konarzewski w zastępstwie Ministra Spraw Wojskowych rozkazem B.Og.Org. 8114/Org. zatwierdził tymczasową organizację i składy osobowe Departamentu Inżynierii i centralnych zakładów inżynierii. Reorganizacja departamentu i centralnych zakładów inżynierii miała być przeprowadzona do 15 października 1927 roku.
Skład osobowy Departamentu Inżynierii
- szef departamentu – płk Jan Skoryna
- Wydział Ogólny
- Wydział Fortyfikacyjny
- Wydział Saperów
- Wydział Łączności
- Wydział Broni Pancernej
- Samodzielny Referat Rachunkowo-Budżetowy
Ogółem departament liczył 80 oficerów (3 generałów, 59 oficerów sztabowych broni, 13 oficerów młodszych broni, 5 oficerów administracyjnych), 4 podoficerów zawodowych i nadterminowych, 80 szeregowców (osobistych ordynansów) i 51 urzędników cywilnych[4].
31 stycznia 1929 roku na bazie wydziałów utworzono:
- Szefostwo Saperów,
- Szefostwo Łączności,
- Szefostwo Broni Pancernych,
- Departament Zaopatrzenia Inżynierii.
Przypisy
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku, s. 32, płk inż. Wacław Abramowski czasowo pełnił obowiązki szefa departamentu, gdy generał Dąbkowski był odkomenderowany na II Kurs w Centrum Wyższych Studiów Wojskowych.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 128 z 6 grudnia 1924 roku, s. 718.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 177.
- ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 26 z 17 września 1927 roku, poz. 327.
Bibliografia
- Tadeusz Böhm, Z dziejów naczelnych władz wojskowych II Rzeczypospolitej. Organizacja i kompetencje Ministerstwa Spraw Wojskowych w latach 1918-1939, Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 1994, ISBN 83-11-08368-1, OCLC 749724324.
- Zdzisław Józef. Cutter: Saperzy II Rzeczypospolitej. Warszawa [etc.]: Pat, 2005. ISBN 83-921881-3-6.
- Zdzisław Józef. Cutter: Polskie wojska saperskie w 1939 r. : organizacja, wyposażenie, mobilizacja i działania wojenne. Częstochowa: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2003. ISBN 83-7098-834-2.
| ||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
