Departament Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1918 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód | Sekcja Gospodarcza |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
Departament Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych (Dep. Int. MSWojsk.) – jednostka organizacyjna Ministerstwa Spraw Wojskowych w II Rzeczypospolitej.
Departament Intendentury zajmował się zaopatrzeniem w żywność, umundurowaniem oraz kwaterunkiem, a także rozliczaniem kosztów transportu i zaopatrzeniem emerytalnym[1].
Formowanie i zmiany organizacyjne
W październiku 1918 w ramach Ministerstwa Spraw Wojskowych utworzono Sekcję Gospodarczą kierowaną przez pułkownika Jana Zawrelę. W grudniu składała się ona z sekcji: poborowej, żywnościowej,kwaterunkowej, mundurowej, budżetowej i taborowej. 10 stycznia 1919 zarządzono restrukturyzację. Departament Gospodarczy[a]. składał się wówczas z sekcji: poborów i należności, żywnościowej, budżetowej, taborowej, kwaterunkowej, emerytur, zaopatrzenia oraz Rady Emerytalnej, Głównej Kasy Wojskowej, Komisji Kasowej MSWojsk. i kancelarii. W ciągu roku następowały dalsze zmiany organizacyjne[3].
Struktura organizacyjna
- Skład Departamentu VII Gospodarczego 20 lutego 1920[4]
- sekcja organizacyjna
- sekcja umundurowania
- sekcja żywnościowa
- sekcja należności pieniężnych
- sekcja zaopatrzenia rodzin wojskowych i emerytów
- sekcja wojenno-likwidacyjna[b]
- kancelaria
- Skład Departamentu VII Intendentury 22 sierpnia 1921[4]
- Wydział I Ogólno-Organizacyjny
- Wydział II Żywnościowy
- Wydział III Mundurowy
- Wydział IV Uposażenia
- komisja żywnościowa
- komisja mundurowa
- komisja kancelaria
- Skład Departamentu Intendentury w sierpniu 1939[6]
- Wydział Ogólny
- Wydział Żywnościowy
- Wydział Mundurowy
- Wydział Uposażenia
- Wydział Kwaterunkowy
- Wydział Budżetowo-Rachunkowy
- Wydział Emerytalny
Obsada personalna departamentu
- Szefowie departamentu
- mjr int. Roman Górecki
- płk / gen. ppor. int. Jan Zavřel
- płk int. Jan Huber
- ppłk / płk Aleksander Litwinowicz
- gen. bryg. Mieczysław Norwid-Neugebauer (10 XII 1923 – X 1925)
- płk SG Jerzy Wołkowicki (X 1925 – )
- płk Jan Koźmiński (-1928)[7]
- płk / gen. bryg. Karol Masny (XII 1927 – VIII 1939[7])
- płk dr Karol Rudolf (IX 1939)
- szef departamentu – gen. bryg. Karol Masny
- I zastępca szefa departamentu – płk dr Karol Rudolf
- II zastępca szefa departamentu – płk Witek Ignacy
- szef Wydziału Ogólnego – ppłk Ciepiela Adam Leon
- kierownik referatu organizacyjnego – mjr inż. Krzyściak Jan Alfons
- kierownik referatu wyszkolenia – mjr Dobrzański Włodzimierz Seweryn
- kierownik referatu zasobów materiałowych – mjr Skwara Józef Adam
- referent – kpt. Perz Stanisław
- referent [dubler] – kpt. Rcichert Jan Michał
- referent [dubler] – kpt. Bański Damazy
- kierownik referatu instrukcji i tabel należności – kpt. Zaremba Stefan
- szef Wydziału Żywnościowego – ppłk Burnagel Stanisław Michał
- kierownik referatu zaopatrzenia – mjr Procner Józef Wincenty
- kierownik referatu zasobów żywnościowych – kpt. Jaros Adam Marian
- szef Wydziału Mundurowego – ppłk Jan Franciszek Zych
- kierownik referatu administracyjnego – kpt. Ferszt Mieczysław
- kierownik referatu administracyjnego [dubler] – kpt. Klepacki Jan
- kierownik referatu zaopatrzenia – mjr Stolarski Eugeniusz Mieczysław
- kierownik referatu zaopatrzenia [dubler] – kpt. Lorincz-Miller Józef Stanisław
- kierownik referatu zasobów mundurowych – kpt. Nowicki Stefan
- kierownik referatu zasobów mundurowych [dubler] – kpt. Walkowiak Walenty
- szef Wydziału Kwaterunkowego – ppłk Stanisław Czerny
- kierownik referatu administracyjnego – mjr int. z wsw Jan Sochacki[d]
- kierownik referatu zaopatrzenia – mjr int. z wsw Jerzy Hojarczyk
- kierownik referatu ryczałtów – mjr int. z wsw Roman Lizak[e]
- kierownik referatu zasobów kwaterunkowych – mjr Reiss Leopold Kazimierz
- szef Wydziału Uposażeń – ppłk Pachel Stanisław
- kierownik referatu uposażeń – kpt. Zborowski Paweł Tadeusz
- referent – chor. Jasiński Jan
- kierownik referatu transportów – kpt. Neugebauer Jan
- szef Wydziału Budżetowo-Rachunkowego – mjr dr Dąbrowski Tadeusz Emil
- kierownik referatu budżetowego – mjr Podsiadło Piotr
- kierownik referatu kredytów – kpt. int. Marian Aleksander Timme †1940 Charków[12]
- kierownik referatu cenzury – mjr Selwa Kazimierz Stanisław
- referent – mjr kontr. Kutateladze Bidzina
- referent [dubler] – kpt. Kurowski Feliks
- szef Wydziału Emerytalnego[f] – ppłk Berger Tadeusz Józef
- kierownik referatu zaopatrzenia emerytalnego oficerów – kpt. Karasiński Stanisław I
- kierownik referatu – kpt. Szymański Sergiusz Józef Daniel
- referent – kpt. Pikoń Stanisław
- delegat do Biura Aprowizacji Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych – mjr Kołodkiewicz Wacław
Uwagi
- ↑ W początkowym okresie swego istnienia Departament Gospodarczy zachował nazwę „Sekcja Gospodarcza M. S. Wojsk." przejętą z nazwy analogicznej instytucji b. Komisji Wojskowej i pod tą nazwą figurował w odprawach wewnętrznych M. S. Wojsk, po dzień 17.11.1918. W urzędowaniu wewnętrznym i zewnętrznym, używał już od 14 listopada nazwy „Departament Gospodarczy M. S. Wojsk[2].
- ↑ Funkcjonujący przy Departamencie VII Intendentury Wydział Wojenno-Likwidacyjny został z dniem 14 kwietnia 1923 wyłączony ze składu Ministerstwa Spraw Wojskowych i przekazany do Izby Skarbowej w Warszawie jako Dział Rent[5].
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[9].
- ↑ Major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Jan Sochacki (ur. 4 listopada 1893 roku w Brodach). Na stopień majora został mianowany w 1936 roku w korpusie intendentów. Był odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[10]. W 1940 roku został zamordowany w Bykowni.
- ↑ Major intendent z wyższymi studiami wojskowymi Roman Lizak (ur. 26 lipca 1894 roku). Na stopień majora został mianowany w 1936 roku w korpusie intendentów. Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości[10][11].
- ↑ Z dniem 1 kwietnia 1939 Samodzielny Referat Emerytalny został przemianowany na Wydział Emerytalny[3].
Przypisy
- ↑ Ziomek 2014 ↓, s. 109.
- ↑ Dziesięciolecie intendentury WP II RP ↓, s. 206.
- ↑ a b Charakterystyka akt ↓.
- ↑ a b Charakterystyka akt ↓, s. 2.
- ↑ Charakterystyka akt ↓, s. 3.
- ↑ Charakterystyka akt ↓, s. 4.
- ↑ a b Ziomek 2014 ↓, s. 107.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 440.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 333.
- ↑ Roman Lizak. Muzeum Polskich Formacji Granicznych. [dostęp 2019-06-20].
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 560.
Bibliografia
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Zbigniew Rzeszótko: Charakterystyka akt Departamentu Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych 1918-1939. [dostęp 2018-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-15)].
- Henryk Stypułkowski(red.), Karol Rudolf (red.): Dziesięciolecie intendentury Polskiej Siły Zbrojnej 1918-1928. Warszawa: Koło Oficerów Intendentów, 1929.
- Ewelina Ziomek. Działalność generała brygady Aleksandra Litwinowicza w okresie sprawowania funkcji II wiceministra spraw wojskowych w latach 1936–1939. „Przegląd Zachodniopomorski”. 2, 2014. Szczecin. ISSN 0552-4245.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).