Depresja Sawickiego
.jpg)
Depresja Sawickiego – olbrzymia depresja w Dolinie Kaczej w słowackich Tatrach Wysokich. Opada z Zasłonistej Ławki ku północy, oddzielając urwiska Zasłonistej Turni i Kaczego Mnicha. Ma wylot w pobliżu Zielonego Stawu. Na piargi nad tym stawem opada progiem, który można obejść zachodami i rynnami po lewej lub prawej stronie. Czym wyżej, tym depresja robi się bardziej stroma. Trudne miejsca (progi, przewieszki) można obejść bocznymi urwiskami. W górnej części przejście prowadzi 40-metrowej wysokości kominem[1].
Nazwa tej formacji skalnej pochodzi od autora pierwszego przejścia. Ivan Bohuš w swoim przewodniku błędnie podał inną etymologię: „Univ. profesor Dr Ludomir Sawicki (1884-1925)[1] (cytat dosłowny).
- Pierwsze przejście
- letnie: Jan Sawicki i Karol Zając 19 lipca 1930 r.
- zimowe jednodniowe: Rudolf Antoniček i J. Sevčik 1 kwietnia 1957 r.[2]
Przejście ma trudność IV w skali tatrzańskiej i zajmuje 2 godz. 30 min. Latem w Depresji Sawickiego długo zalega śnieg[1].
Przypisy
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Rumanowy. Żłobisty, t. 17, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2012, ISBN 978-83-7104-042-9.
- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część X. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota, Warszawa: Sport i Turystyka, 1962, s. 156, 163–165.
Media użyte na tej stronie
Autor: [Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Dolina Kacza. Widok z Doliny Litworowej