Desmond FitzGerald

Desmond FitzGerald Thomas Joseph FitzGerald
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1888 Londyn
Data śmierci	9 kwietnia 1947
Zawód, zajęcie	poeta, działacz niepodległościowy i polityk

Desmond FitzGerald, wł. Thomas Joseph FitzGerald, irl. Deasún Mac Gearailt (ur. 13 lutego 1888 w Londynie, zm. 9 kwietnia 1947) – irlandzki poeta, działacz niepodległościowy i polityk^[1].

Życiorys

Urodził się 13 lutego 1888 r. w Londynie jako najmłodszy z szóstki dzieci^[1] irlandzkich imigrantów^[2] – kamieniarza Patricka Fitzgeralda i Mary Ann Scollard. Uczęszczał do West Ham Grammar School, gdzie zainteresował się poezją. Przejściowo porzucił szkołę i pracował jako handlowiec, krótko był też we Francji. Już w młodości zaczął pisać poezję i zajmować się dziennikarstwem, naśladując starszego brata Williama, który był pisarzem. To w tym okresie zaczął posługiwać się imieniem Desmond i pisać "G" w nazwisku wielką literą. Związał się z grupą poetów określaną jako Imagists (m.in. Frank Stuart Flint, Thomas Ernest Hulme, Edward Storer i Richard Aldington) i w 1909 r. wprowadził do niej Ezrę Pounda, z którym później przez wiele lat korespondował^[1].

Żarliwe zainteresowanie Irlandią wyrażało się u niego podziwem dla poezji Williama Butlera Yeatsa oraz nauką irlandzkiego w londyńskiej Gaelic League, gdzie^[2] w 1910 r.^[1] poznał swoją późniejszą (od 1911 r.) żonę Mabel Washington McConnell^[2], z którą miał czterech synów – najmłodszym z nich był Garret (późniejszy premier Irlandii). Po ślubie mieszkał z żoną w Saint-Jean-du-Doigt w Bretanii^[1].

W 1913 r. oboje przenieśli się do irlandzkojęzycznego hrabstwa Kerry, gdzie pogłębiali znajomość języka irlandzkiego i nawiązali polityczne związki z Ernestem Blythem i The O’Rahillym. W styczniu 1915 r. FitzGerald został wydalony z Kerry pod zarzutem naprowadzania niemieckich okrętów podwodnych ze swojego domu. W związku z tym zamieszkał w Bray w hrabstwie Wicklow, gdzie zaczął tworzyć oddział Irlandzkich Ochotników, jednak tę inicjatywę przerwało aresztowanie i wyrok pół roku więzienia za agitację przeciw wstępowaniu do brytyjskiej armii^[2]. W grudniu wyszedł na przepustkę w związku z ciężką chorobą syna, ale nie zgodził się na warunkowe zwolnienie pod warunkiem rezygnacji z wygłaszania antybrytyjskich poglądów^[1].

Zwolniony z więzienia przed powstaniem wielkanocnym, początkowo wraz z The O'Rahillym wspierał wysiłki Eoina MacNeilla na rzecz odwołania powstania, jednak gdy jego wybuch okazał się nieunikniony, był obecny w jego trakcie w gmachu General Post Office. Nie brał udziału w walkach z bronią w ręku, wobec czego powierzono mu zapewnienie zaopatrzenia^[1]. Następnie był więziony do połowy 1917 r.^[2] Po zwolnieniu był m.in. delegatem Sinn Féin do spraw propagandy^[3].

Od 1919 r. wydawał The Irish Bulletin, za co ponownie był więziony, jednak zwolniono go po raz kolejny, dzięki czemu mógł wziąć udział w negocjacjach brytyjsko-irlandzkich. Po powstaniu Wolnego Państwa Irlandzkiego, FitzGerald został ministrem spraw zagranicznych i reprezentował Irlandię na imperialnych konferencjach oraz w Lidze Narodów. Od 1927 r. był ministrem obrony aż do porażki wyborczej z 1932 r. Następnie był posłem opozycji i senatorem do 1943 r.^[2]

Zmarł 9 kwietnia 1947 r.^[4]

Przypisy