Dewlet I Girej
![]() Dewlet Girej na rosyjskiej miniaturze z XVI wieku | |
chan krymski | |
Okres | od 1551 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Przyczyna śmierci | |
Dewlet I Girej (1512-1577) – chan krymski w latach 1551-1577. Pod jego rządami Chanat Krymski przechodził swój złoty wiek.
Życiorys
Uzyskał władzę z pomocą Turków osmańskich, jednak podczas jego panowania Chanat Krymski był stosunkowo niezależny.
Panowanie rozpoczął jesienią 1551 od najazdu na ziemie polsko-litewskie i zniszczenia Bracławia na żądanie sułtana Imperium Osmańskiego atakującego równocześnie Węgry.
Rok później wyruszył z odsieczą Chanatowi Kazańskiemu, którego stolica została oblężona przez Iwana Groźnego, lecz jego armia została zmuszona do odwrotu. Car zdobył miasto, a chanat włączył w granice państwa moskiewskiego.
Następnie Dewlet zawarł układ z Polską i Litwą w 1552 skierowany przeciwko Carstwu Rosyjskiemu, który nie uchronił Astrachania od zajęcia go bez walki przez wojska Iwana IV w 1554 i osadzenia na tronie Derwisza Ali, a następnie wcielenia całego Chanatu do Carstwa Moskiewskiego (1556).
W latach 1557-1559 kolejne wyprawy moskiewskie (również z udziałem Kozaków zaporoskich) pod dowództwem księcia Dymitra Wiśniowieckiego pustoszyły osiedla tatarskie przy ujściu Dniepru. Doszło do odnowienia sojuszu Krymu z państwem polsko-litewskim, traktat został zawarty w 1560. Wydawało się, że podbój państwa Tatarów krymskich przez Moskwę jest kwestią kilku najbliższych lat. Wybuch wojny o Inflanty uniemożliwił carowi zaangażowanie swoich sił do zniszczenia Chanatu Krymskiego, dlatego też budował linie obronne mające zabezpieczyć kraj przed najazdami tatarskimi.
Niemal równocześnie z utworzeniem Rzeczypospolitej Obojga Narodów w 1569 rozpoczęła się wojna Imperium Osmańskiego i Chanatu Krymskiego przeciwko Moskwie. Nieudane oblężenie Astrachania zakończyło się klęską Porty Osmańskiej podczas odwrotu z powodu braku wody i żywności.
W 1571, wykorzystując opriczninę w Rosji, armia Dewleta Gireja otoczyła, a następnie spaliła i złupiła Moskwę (stąd przydomek chana Tacht Augan – Zdobywca Stolicy), tudzież wzięła tysiące jej mieszkańców w jasyr[1]. Jednak już w 1572 roku Tatarzy oraz sprzymierzeni z nimi Wielcy i Mali Nogaje ponieśli klęskę, kładąc kres nadziejom Girejów na odzyskanie Kazania i Astrachania.
Dewlet Girej zmarł w 1577 zarażony dżumą.
Przypisy
- ↑ Encyklopedia PWN ↓, Iwan IV Groźny.
Bibliografia
- Leszek Podhorodecki: Chanat krymski i jego stosunki z Polską w XV-XVIII wieku. Warszawa: Bellona, 1987. ISBN 978-83-11-12262-8.
- Iwan IV Groźny, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2020-06-07] .
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Crimea_blank.png: Oleksa Haiworonski, modified by Kjetil_r
- derivative work: Blleininger (talk)
Black Sea Region in 1600.
Девлет Герай на русской миниатюре 16 века во время осады Москвы
Лицевой летописный свод "...а сам пошел из Москвы на третий день, в воскресенье, а с ним князь Владимир Андреевич да царь Казанский Симеон, да бояре и дети боярские многие".
Crimean Khanate
Девлет I Герай и Сулейман I Великолепный в 1551.
Из Сулейман-наме. Известно, что в турецких источниках, как и на турецких миниатюрах, турки, стремясь показать свое господствующее положение в мусульманском мире, изображая или описывая крымских татар, всячески принижали их. Что заметно на этой миниатюре, где крымский хан даже визуально изображен в два раза меньше, чем Сулейман. Хотя в тюркской титулатуре титул хан выше, чем султан (так, в Крымском ханстве титул калги-султана носили наследники престола). А сам род Гераев как ответвление рода Чингизидов являлся и, что важно, признавался более знатным, чем род Османов. Об этом пишет, в частности, российский востоковед, академик РАН И. В. Зайцев.
Выдающийся российский востоковед Николай Иванович Веселовский писал: «Турецкие историки, выставляя татар народом грубым, третируют их свысока; стремление унизить татар перед турками, показать, какое большое преимущество имеет султан перед крымским ханом просматривается у этих историков постоянно.»