Dezyderiusz Danczowski

Dezyderiusz Danczowski (ur. 16 marca 1891 w Battonya, zm. 25 sierpnia 1950 w Trzcińsku-Zdroju) – polski wiolonczelista i pedagog.

Życiorys

Studiował w Konserwatorium Lwowskim i kontynuował studia w Lipsku u Juliusa Klengla. Debiutował w Lipsku w roku 1909 koncertem wiolonczelowym h-moll Antonína Dvořáka. W Filharmonii Lipskiej do roku 1914 zajmował stanowisko koncertmistrza wiolonczel. Okres I wojny światowej spędził w Rosji przebywając w Kijowie, Odessie i Taganrogu.

W roku 1918 zamieszkał w Poznaniu. Został pedagogiem Konserwatorium Poznańskiego. Był członkiem orkiestry Opery Poznańskiej, a także Kwartetu Polskiego.

W latach 1923-1933 w szkole muzycznej w Cincinnati prowadził klasę wiolonczeli i kameralistyki, a także koncertmistrzem wiolonczel w orkiestrze symfonicznej.

Po powrocie ze Stanów Zjednoczonych w roku 1933 zamieszkał we Lwowie, gdzie został powołany na profesora Konserwatorium. W roku 1935 powrócił do Poznania, obejmując stanowisko profesora Konserwatorium, członka Kwartetu Polskiego i pierwszego wiolonczelisty w Operze Poznańskiej.

Po wybuchu II wojny światowej prowadził w Warszawie tajne nauczanie muzyki. Po wojnie w roku 1945 grał w orkiestrze Filharmonii Krakowskiej. W roku 1946 powrócił do Poznania i objął funkcje okresu przedwojennego.

Został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera ILa-7-11)^[1].

Od roku 1974 organizowane są w Poznaniu co pięć lat ogólnopolskie konkursy gry na wiolonczeli jego imienia.

Grób Dezyderiusza Danczowskiego na cmentarzu Górczyńskim

Miał córkę Kaję Danczowską, skrzypaczkę i pedagog.

Przypisy

Zobacz Także

• Ogólnopolski Konkurs Wiolonczelowy im. Dezyderiusza Danczowskiego

Bibliografia

• A. Gąsiorowski, J. Topolski (red.): Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa–Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 136. ISBN 83-01-02722-3.Sprawdź autora:1.
• Culture.pl
• Konkurs im. Danczowskiego
• Marek Kozubel, Majerski, Tadeusz, [w:] Zostali na Wschodzie. Słownik inteligencji polskiej w ZSRS 1945–1991 (red. nauk. Adam Hlebowicz), Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2021, s. 375-377