Dharmakirti

Dharmakirti धर्मकीर्ति

Dharmakirti (7 wiek) (Dharmakīrti, sans. धर्मकीर्ति; chiń. Facheng (法稱); kor. Pǒpch'ing; jap. Hōshō; wiet. Pháp Xứng; tyb. ཆོས་གྲགས་ chos grags) – buddyjski filozof, którego nauki uważane są za podstawę filozofii buddyjskiej.

Życiorys

Pochodził z południa Indii z rodziny braminskiej i nawrócił się na buddyzm, zostając mnichem. Studiował u Dharmapali (skt. Dharmapāla) w słynnym klasztorze-uniwersytecie Nalandzie (skt. Nālanda). Wiele podróżował po Indiach nauczając buddyzmu.

Był wybitnym logikiem. Napisał siedem traktatów logicznych, które zachowały aktualność do dziś. Jego filozofia przypomina trochę teorię poznania Kanta, zwłaszcza Nyāyabindu (Kropla logiki).

Jego główne dzieła to Pramānavārttika (Wyjaśnianie kryteriów prawdziwości) oraz Pramānavişcaya (Rozwiązanie dotyczące [problemów] prawdziwości). Traktują one o podstawowych problemach natury wiedzy, jej różnorodnych formach i jej relacji z zewnętrznym światem.

Przez pewien czas był także rektorem Nalandy.

Jest zaliczany do tzw. sześciu ozdób buddyzmu mahajany.

Prace

Zobacz też

• Filozofia buddyjska