Dia (księżyc)

Dia
ilustracja
PlanetaJowisz
OdkrywcaScott Sheppard, David Jewitt, Yanga Fernández i Eugene Magnier[1]
Data odkrycia5 grudnia 2000[1]
Tymczasowe oznaczenieS/2000 J 11
Charakterystyka orbity
Półoś wielka12 297 000 km[2]
Mimośród0,2320[2]
Okres obiegu278,21 d[2]
Nachylenie do ekliptyki28,631°[2]
Długość węzła wstępującego294,497°[2]
Argument perycentrum173,544°[2]
Anomalia średnia309,734°[2]
Własności fizyczne
Średnica równikowa4 km[3]
Masa~9 × 1013 kg
Średnia gęstość2,6 g/cm³
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni~0,0015 m/s²
Albedo0,04
Jasność absolutna16,1m[3]
Jasność obserwowana
(z Ziemi)
22,4m[3]

Dia (Jowisz LIII) – mały księżyc Jowisza, odkryty w 2000 roku przez grupę astronomów z Uniwersytetu Hawajskiego, kierowaną przez Scotta Shepparda. Jego nazwa pochodzi z mitologii greckiej – Dia była córką Dejoneusa, uwiedzioną przez Zeusa[1].

Charakterystyka fizyczna

Dia jest jednym z najmniejszych księżyców Jowisza, jego średnicę ocenia się na około 4 km. Powierzchnia księżyca jest bardzo ciemna – jego albedo to zaledwie 0,04. Z Ziemi można go zaobserwować jako obiekt o jasności wizualnej co najwyżej 22,4m. Najprawdopodobniej składa się on głównie z krzemianów, a średnia gęstość tego ciała wynosi ok. 2,6 g/cm3.

Księżyc ten obiega Jowisza zgodnie z kierunkiem jego obrotu wokół własnej osi. Wstępnie wyznaczone elementy jego orbity wskazywały, że należy do grupy Himalii. Późniejsze obserwacje, obejmujące więcej niż jedno pełne okrążenie wokół planety, pozwoliły precyzyjnie wyznaczyć parametry jego orbity i potwierdziły przynależność do tej grupy[4].

Zagubienie i ponowne odnalezienie

Po odkryciu w 2000 roku księżyc ten nie został zaobserwowany podczas późniejszych przeglądów nieba. Istniało prawdopodobieństwo, że uległ on zniszczeniu w kolizji z dużo większą Himalią. Sonda New Horizons zaobserwowała nieznane wcześniej pasmo materii w pobliżu Himalii, które może być elementem pierścienia. Jego istnienia nie stwierdziła orbitująca wcześniej wokół Jowisza sonda Galileo; mogło ono powstać niedawno, w wyniku zderzenia małego księżyca z dużo większą Himalią[5], nie była to jednak Dia.

W latach 2010-2011 księżyc ten został ponownie zaobserwowany przy użyciu Teleskopów Magellana[6]. Okazało się, że nie został unicestwiony w kolizji, ale jako mały i ciemny obiekt zwykle ginie w blasku światła odbitego od Jowisza[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Planet and Satellite Names and Discoverers (ang.). W: Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS, NASA. [dostęp 2016-02-15].
  2. a b c d e f g Planetary Satellite Mean Orbital Parameters (ang.). Jet Propulsion Laboratory, 2013-08-23. [dostęp 2016-02-15].
  3. a b c Scott Sheppard, Moons of Jupiter, Carnegie Science [dostęp 2020-03-14] (ang.).
  4. a b Scott Sheppard: Long Lost Moon of Jupiter Found. Carnegie Institution Department of Terrestrial Magnetism, 2012-11-01. [dostęp 2015-05-23].
  5. Moon marriage may have given Jupiter a ring. „New Scientist”, 2010-10-17. [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22]. 
  6. S/2000 J 11. „Minor Planet Electronic Circular”, 2012-09-11. 

Linki zewnętrzne

  • S/2000 J11. W: Księżyce Układu Słonecznego [on-line]. [dostęp 2016-02-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-13)].
  • S/2000 J11 (ang.). W: Solar System Exploration [on-line]. NASA. [dostęp 2018-12-15].

Media użyte na tej stronie

Solar System XXX.png
This is a revised version of Solar_System_XXIX.png.
Dia-Jewitt-CFHT.gif
Autor: David Jewitt/Canadian Astronomy Data Centre, Licencja: CC BY-SA 4.0
Animation of two images of Jupiter's irregular moon Dia (S/2000 J 11), taken by David Jewitt using the 3.6-meter Canada-France-Hawaii Telescope (CFHT) on 9 December 2001. Each image was taken approximately 80 minutes apart. Having an apparent magnitude of 23.1, Dia is very faint and markers are shown to indicate the moon's expected positions in the two frames. The moon is not visible in the second frame due to scattered light from Jupiter's bright glare from the top left corner, which reduces the visibility of fainter stars and moons. Dia was only observed once in 2001, and has not been observed since until its rediscovery in 2011. The raw image datasets used are 615453p, 615459p, and 615465p. For comparison, the star field in these images can be viewed at the CDS's Aladin star atlas.