Diacetylen
|
| Nazewnictwo |
|---|
| | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | buta-1,3-diyn | | Inne nazwy i oznaczenia | | butadiyn |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | C4H2 |
|---|
| Masa molowa | 50,06 g/mol |
|---|
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 460-12-8 |
|---|
| PubChem | 9997 |
|---|
|
| InChI |
|---|
InChI=1S/C4H2/c1-3-4-2/h1-2H | | InChIKey | LLCSWKVOHICRDD-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Diacetylen, butadiyn, C
4H
2 – organiczny związek chemiczny, wysoce nienasycony węglowodór, którego cząsteczka zawiera trzy wiązania pojedyncze i dwa wiązania potrójne. Jest pierwszym przedstawicielem szeregu poliynów.
Występowanie
Diacetylen został zidentyfikowany w atmosferze Tytana i w mgławicy protoplanetarnej Westbrook metodami spektroskopowymi. Związek powstaje w atmosferze Tytana głównie przez reakcję acetylenu i rodnika etynylu C
2H•
, powstającego podczas fotolizy acetylenu. Rodnik ten może atakować wiązanie potrójne i reaguje wydajnie w niskiej temperaturze. Diacetylen został wykryty także na Księżycu[3].
Otrzymywanie
Związek ten można otrzymać przez dehydrochlorowanie 1,4-dichloro-2-butynu wodorotlenkiem potasu w niskiej temperaturze[4]:
- ClCH
2C≡CCH
2Cl → HC≡C−C≡CH
Przypisy
- ↑ a b c CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 3-76, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
- ↑ a b c 1,3-Butadiyne, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2015-09-16] (ang.).
- ↑ „The Multiplying Mystery of Moonwater”, March 18, 2010. Retrieved on 2010-03-18.
- ↑ Verkruijsse H. D., Brandsma L. (1991). „A Detailed procedure for the preparation of Butadiyne”. Synthetic Communications 21:657 [1].
