Diada

Diada (para) – zbiór społeczny składający się z dwóch osób, określany przez niektórych jako grupa społeczna[1], ponieważ występują w niej interakcje, odróżnianie się od innych oraz to, że członkowie diady mogą o sobie mówić „my”[2].

Argumentami za nieuznawaniem diady za grupę społeczną są: brak możliwości ustosunkowania się do relacji między członkami grupy – tworzenia sojuszy lub wspólnego przeciwstawiania się innemu członkowi grupy; nieskomplikowana i niedynamiczna całość[1]. Cechą charakterystyczną grupy społecznej jest też to, że jako całość zewnętrzna od jednostki może stosować wobec niej przymus[3].

Pojęcie diady oraz triady zastosowane było przez Simmla w analizie wpływu liczby elementów grupy na ich zachowania w strukturze grupy[4]. Cechami specyficznymi dla diady, które nie wstępują już w triadzie, są[5]:

  • poczucie nietrwałości połączone z wizją śmierci grupy;
  • brak poczucia „całości”, jest autonomiczna dla ludzi z zewnątrz, nie dla członków diady;
  • intymność jest cechą struktury diady, nie jest kontrolowana przez diadę;
  • brak delegowania obowiązków i odpowiedzialności na grupę;
  • dezintegracja diady pod wpływem potraktowania członka jako kozła ofiarnego;
  • niemożność przezwyciężania rozbieżności pod wpływem elementu „trzeciego”.

Poza tym wzrost presji zewnętrznej na diadę powoduje szybszy jej rozpad niż triady, ale brak presji pozwala na większa integrację w diadach ze względu na możliwość osiągania intymności[6].

W socjometrii para oznacza najmniejszą strukturę socjometryczną[7].

Przypisy

  1. ↑ a b Szacka 2003 ↓, s. 186.
  2. ↑ Sztompka 2002 ↓, s. 200.
  3. ↑ Szmatka 2007 ↓, s. 42-43.
  4. ↑ Szmatka 2007 ↓, s. 63.
  5. ↑ Szmatka 2007 ↓, s. 63-65.
  6. ↑ Szmatka 2007 ↓, s. 66-67.
  7. ↑ Brzeziński 1984 ↓, s. 297.

Bibliografia