Diadochowie

Państwa diadochów ok. 303 p.n.e.

Diadochowie (od stgr. διάδοχος diadochos „następca”) – termin określający dowódców armii Aleksandra Macedońskiego, którzy przejęli władzę w imperium po jego śmierci w 323 roku p.n.e. Wkrótce potem wybuchły między nimi wojny (zobacz: wojny diadochów) o kontrolę nad ziemiami podbitymi przez Aleksandra^[1][2].

Do diadochów zaliczani są:^[1][2]

• Antygonos (zapoczątkował dynastię Antygonidów)^[3];
• Antypater i jego syn Kassander (zapoczątkowali dynastię Antypatrydów);
• Lizymach;
• Ptolemeusz (zapoczątkował dynastię Ptolemeuszów)^[3];
• Seleukos (zapoczątkował dynastię Seleucydów)^[3];
• Eumenes z Kardii;
• Leonnatos;
• Perdikkas;
• Krateros.

Pewną rolę, choć krótkotrwałą, odegrał również Poliperchon, nominowany przez Antypatra na swego następcę z pominięciem syna Kassandra^[2].

Spośród wszystkich wymienionych tylko trzej założyli własne dynastie i zapoczątkowali dzieje trzech wielkich królestw hellenistycznych^[3].

Następcy diadochów nazywani byli epigonami^[3].

Inne znaczenia

Terminem tym określano oficjalnie następców tronu nowożytnego Królestwa Grecji.

Przypisy

Bibliografia

• JózefJ. Wolski JózefJ., Historia Powszechna. Starożytność, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, ISBN 83-01-08851-6 .