Diahann Carroll

Diahann Carroll

Diahann Carroll (1976)
Imię i nazwisko	Carol Diahann Johnson
Data i miejsce urodzenia	17 lipca 1935 Nowy Jork
Data i miejsce śmierci	4 października 2019 Los Angeles
Zawód	aktorka, piosenkarka
Współmałżonek	Monte Kay (1956–1963; rozwód) Fredde Glusman (1973–1973; rozwód) Robert DeLeon (1975–1977; jego śmierć) Vic Damone (1987–1996; rozwód)
Lata aktywności	1950–2015

Diahann Carroll, właściwie Carol Diahann Johnson^[1][2] (ur. 17 lipca 1935 w Nowym Jorku, zm. 4 października 2019 w Los Angeles) – amerykańska aktorka i piosenkarka^[3]. Przeszła do historii jako pierwsza Afroamerykanka, która została laureatką teatralnej nagrody Tony^[4]. Jako bohaterka serialu Julia (1968) otrzymała Złoty Glob dla najlepszej debiutantki. W 1975 była nominowana do Oscara za główną rolę w komediodramacie Claudine (1974)^[5]. Wcieliła się w rolę diwy Dominique Deveraux – przyrodniej siostry Blake’a Carringtona w operze mydlanej ABC Dynastia (Dynasty, 1984–1987)^[6]. W 1990 otrzymała własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7005 Hollywood Boulevard^[7][8].

Życiorys

Wczesne lata

Półtora roku po jej narodzeniu w Bronx^[9][10], w dzielnicy Nowego Jorku, rodzice Frank Johnson i Mabel (z domu Faulk) przenieśli się do nowojorskiego Harlemu, gdzie mając sześć lat śpiewała w chórze gospel na porannych mszach w Abyssinian Baptist Church. W wieku dziesięciu lat otrzymała stypendium z Metropolitan Opera^[11]. W School of Performing Arts na Manhattanie jej szkolnym kolegą był Billy Dee Williams. Podczas nauki w szkole średniej High School of Music and Art w Nowym Jorku pracowała w nocnych klubach^[12]. Studiowała socjologię na Uniwersytecie Nowojorskim na Manhattanie^[13]. Dorabiała jako modelka dla Johnson Publications i Ebony Fashion Fair^[14] w Chicago, w stanie Illinois.

Kariera

W 1953 odebrała nagrodę w wysokości trzech tysięcy dolarów i przez kilka tygodni gościła w teleturnieju ABC Życiowa szansa (Chance of a Lifetime), w którym śpiewała w nocnym klubie Latin Quarter. W 1954 roku podbiła publiczność Broadwayu w musicalu Harolda Arlena i Trumana Capote’a Dom kwiatów (House of Flowers)^[15] jako Ottilie. Następnie trafiła na kinowy ekran w dramacie muzycznym Otto Premingera Carmen Jones (1954) u boku Harry’ego Belafonte, filmowej wersji Gershwina, melodramacie muzycznym Otto Premingera Porgy i Bess (Porgy and Bess, 1959) z Sidneyem Poitierem i Sammy Davisem Jr. i dramacie muzycznym Paryski blues (Paris Blues, 1961) z udziałem Paula Newmana, Joanne Woodward, Louisa Armstronga i Sidneya Poitiera.

W 1962 była pierwszą czarną kobietą, która zdobyła nagrodę Tony^[16] za rolę Barbary Woodruff w musicalu Richarda Rodgersa Bynajmniej niesmyczkowe (No Strings)^[17]. Za postać Ruby Jay w jednym z odcinków serialu ABC Nagie miasto (Naked City, 1962) była nominowana do nagrody Emmy. Była pierwszą Afroamerykanką, która za rolę pielęgniarki Julii Baker w serialu NBC Julia (1968–1971)^[18] została uhonorowana nagrodą Złotym Globem i Groundbreaking Show, a także w 1969 zdobyła nominację do nagrody Emmy^[19]. Jej tytułowa kreacja w komediodramacie muzycznym Claudine (1974) przyniosła jej nominację do nagrody Oscara^[5] i Złotego Globu^[20]. Była gospodarzem swojego programu rozrywkowego CBS Diahann Carroll zaprasza (The Diahann Carroll Show, 1976), gdzie gościła m.in. takie sławy jak Merv Griffin, Johnny Carson i Judy Garland. W jednym z odcinków sitcomu ABC Statek miłości (The Love Boat, 1977) zagrała postać trzykrotnie rozwiedzionej piosenkarki Roxy Blue.

Po występie w telewizyjnym dramacie familijnym NBC Siostra, siostra (Sister, Sister, 1982) u boku Paula Winfielda, w 1983 roku odniosła sceniczny sukces na Broadwayu w sztuce Tajemnica Klasztoru Marii Magdaleny (Agnes of God) jako zakonnica Agnes, która urodziła martwe dziecko. Za postać Marion Gilbert w sitcomie NBC Odmienny świat (A Different World, 1989–1993) była nominowana do nagrody Emmy.

W roku 1984 dołączyła do obsady opery mydlanej ABC Dynastia (Dynasty), w której wcieliła się w rolę pełnej temperamentu zamożnej piosenkarki chanson Dominique Deveraux (z domu Millie Cox), córki Toma Carringtona i Laury Matthews, przyrodniej siostry Blake’a (John Forsythe) i Bena (Christopher Cazenove), a jej stroje projektował Nolan Miller. W 1984 na łamach magazynu „People” powiedziała:

Jej postać Dominique Deveraux była obecna w Dynastii do roku 1987 i gościła też w spin-off Dynastia Colbych (The Colbys, 1985–1986).

W 1995 wystąpiła w roli Normy Desmond w kanadyjskim musicalu Andrew Lloyda Webbera Bulwar Zachodzącego Słońca (Sunset Boulevard)^[22]. W 1999 na Off-Broadwayu grała w sztuce Eve Ensler Monologi waginy w Westside Theatre / Downstairs^[23].

Na małym ekranie można ją było zobaczyć w telewizyjnym dramacie kryminalnym NBC A Perry Mason Mystery: The Case of the Lethal Lifestyle (1994), serialu CBS Prawo Burke’a (Burke’s Law, 1994) i serialu NBC Dotyk anioła (Touched by an Angel, 1995). W serialu ABC Chirurdzy (Grey's Anatomy, 2006–2007)^[24] pojawiła się jako Jane Burke, wymagająca matka doktora Prestona Burke’a (Isaiah Washington). Od 2009 w Białych kołnierzykach grała postać June, bogatej wdowy, która wynajmuje mieszkanie Nealowi Caffreyowi.

Życie prywatne

Była czterokrotnie mężatką. 26 lutego 1956 poślubiła Monte Kaya (1956–1963), z którym ma córkę dziennikarkę Suzanne Ottilie Kay Bamford (ur. 9 września 1960). 14 stycznia 1963 rozwiodła się. 21 lutego 1973 wyszła za mąż za Fredricka (Fredde'go) Jacka Glusmana, 20 lipca 1973 doszło do rozwodu. 25 maja 1975 po raz trzeci wzięła ślub z Robertem DeLeonem, który zmarł 31 marca 1977. Prawie dziesięć lat później, 3 stycznia 1987 poślubiła piosenkarza ballad Vica Damone, ale i ten związek małżeński przetrwał do 12 września 1996^[25].

Spotykała się także z Sammy Davisem Jr., aktorem Maxem Julienem, zawodnikiem futbolu amerykańskiego Jimem Brownem, Marlonem Brando (1954), Sidneyem Poitierem (1963–1965), aktorem Donem Marshallem (1969–1970) i dziennikarzem Davidem Frostem (przez trzy lata; 1970–1972)^[26].

W 1998, kiedy miała 63 lata, po rutynowych badaniach mammograficznych zdiagnozowano u niej raka piersi, pokonała chorobę, a potem zachęcała publicznie inne kobiety, iż „troska o zdrowie leży w interesie kobiet, a wiedza o tym, jak najlepiej o siebie zadbać, daje ogromną siłę”^[27].

Zmarła 4 października 2019 w swoim domu w Los Angeles w wieku 84 lat^[28]. Przyczyną śmierci był rak piersi^[29].

Filmografia

Filmy fabularne

Dyskografia

• Diahann Carroll Sings Harold Arlen Songs (1957)
• Best Beat Forward (1958)
• The Persian Room Presents Diahann Carroll (1959)
• Porgy and Bess (1959) (z André Previn Trio)
• Diahann Carroll and the André Previn Trio (1960)
• Diahann Carroll At The Persian Room (1960)
• Fun Life (1961)
• The Comedy (1962) z Modern Jazz Quartet
• Showstopper! (1962)
• The Fabulous Diahann Carroll (1963)
• A You're Adorable: Love Songs for Children (1967)
• Nobody Sees Me Cry (1967)
• Diahann Carroll (1974)
• A Tribute to Ethel Waters (1978)
• The Time of My Life (1997)
• Time Of My Life (1997)
• Side By Side (1999)
• Diahann Carroll And The Duke (2000)
• Nobody Sees Me Cry: The Best Of The Columbia Years (2001)

Przypisy

Bibliografia

• Diahann Carroll w bazie IMDb (ang.)
• Diahann Carroll w bazie Filmweb
• Diahann Carroll w bazie Notable Names Database (ang.)
• Diahann Carroll w bazie Discogs.com (ang.)