Dialekt pekiński

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dialekt pekiński (chin. upr.: 北京话; chin. trad.: 北京話; pinyin: Běijīnghuà) – dialekt języka chińskiego, należący do tzw. języków mandaryńskich. Oparto na nim oficjalny język Chin, czyli standardowy język mandaryński. Dialekt pekiński jest używany w Pekinie i okolicach.

Jego cechą charakterystyczną, odróżniającą go od standardowego mandaryńskiego, jest dodawanie sufiksu -儿 /-{e)r/ do wygłosu rzeczowników. Np. słowo „drzwi” w dialekcie pekińskim brzmi mer, a nie men. Z tego powodu dialekt pekiński bywa określany jako erhua (儿话), czyli mowa „r”.