Dick Tiger

Dick Tiger

Pełne imię i nazwisko	Richard Ihetu
Data i miejsce urodzenia	14 sierpnia 1929 Amaigbo
Data i miejsce śmierci	14 grudnia 1971 Aba
Obywatelstwo	Nigeria
Wzrost	173 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	średnia, półciężka
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	82
Zwycięstwa	60
Przez nokauty	27
Porażki	19
Remisy	3

Richard Ihetu znany jako Dick Tiger CBE (ur. 14 sierpnia 1929 w Amaigbo w Nigerii, zm. 14 grudnia 1971 w Aba w Nigerii) – nigeryjski bokser, zawodowy mistrz świata kategorii średniej i półciężkiej.

Pochodził z plemienia Ibo^[1]. Rozpoczął karierę bokserską w 1952 w Nigerii. W 1955 przeniósł się do Wielkiej Brytanii. W 1958 zdobył tytuł zawodowego mistrza Imperium Brytyjskiego w wadze średniej. W 1959 został komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego. W tym samym roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych.

W 1959 wygrał i przegrał z Joeyem Giardello. W 1962, po zwycięstwach nad Florentino Fernandezem i Henrym Hankiem otrzymał szansę walki o wakujący tytuł mistrza świata wagi średniej organizacji WBA. 23 października w San Francisco pokonał na punkty Gene Fullmera i został mistrzem. W rewanżu 23 lutego 1963 w Las Vegas zremisował z Fullmerem, a w trzeciej walce 10 sierpnia tego roku w Ibadanie pokonał go przez techniczny nokaut i został uniwersalnym mistrzem świata kategorii średniej. Była to ostatnia walka Fullmera.

W następnej walce 7 grudnia 1963 w Atlantic City Tiger stracił tytuł przegrywając na punkty z Joeyem Giardello. Następnie pokonał m.in. Dona Fullmera (młodszego brata Gene’a) i Rubina Cartera (a także przegrał z Joeyem Archerem). 21 października 1965 w Madison Square Garden w Nowym Jorku Tiger odzyskał mistrzostwo wagi średniej po wygranej z Giardello na punkty. Stracił je jednak w pierwszej obronie po przegranej na punkty z Emile Griffithem 25 kwietnia 1966 w Nowym Jorku.

W kolejnej walce 16 grudnia 1966 w Madison Square Garden Tiger zmierzył się o pas mistrza świata wagi półciężkiej z obrońcą tytułu Portorykańczykiem José Torresem i wygrał na punkty po 15 rundach, stając się mistrzem świata nowej kategorii. Obronił ten tytuł w rewanżu z Torresem 16 maja 1967 w Nowym Jorku i w walce z Rogerem Rouse 17 listopada 1967. 24 maja 1968 w Madison Square Garden został znokautowany w 4. rundzie przez Boba Fostera i utracił tytuł mistrzowski.

Później wygrał walki z Frankiem DePaula, Nino Benvenutim i Andym Kendallem oraz przegrał 15 lipca 1970 z Emile Griffithem. Po tej walce zakończył karierę.

Podczas wojny domowej w Nigerii (1967-1970) popierał Biafrę i uważał się za jej obywatela. Władze Nigerii początkowo zakazały mu wjazdu do kraju, lecz po wykryciu u Tigera raka wątroby zezwoliły na powrót do ojczyzny. Zabrały mu jednak paszport i zakazały opuszczania Nigerii. Dick Tiger zmarł we własnym domu w Aba w wieku 42 lat^[1].

W 1991 został wybrany do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• The Legend Lives On, Dick Tiger Foundation [dostęp 2012-12-27]  (ang.).
• Dick Tiger, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2012-12-27]  (ang.).
• PhilipP. Emeagwali PhilipP., DICK TIGER: Photo Essay [dostęp 2012-12-27]  (ang.).
• Dick Tiger (Richard Ihetu), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2012-12-27]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Tigera, boxrec.com [dostęp 2012-12-27]  (ang.).