Didier Cuche

Didier Cuche
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

16 sierpnia 1974
Le Pâquier

Klub

Chasseral Dombresson

Wzrost

174 cm

Debiut w PŚ

29.12 1993, Bormio
(57. miejsce – zjazd)

Pierwsze punkty w PŚ

16.12 1995, Val Gardena (21. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

21.01 1998, Kitzbühel
(1. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
srebroNagano 1998Supergigant
Mistrzostwa świata
złotoVal d’Isère 2009Supergigant
srebroGa-Pa 2011Zjazd
srebroVal d’Isère 2009Zjazd
brązÅre 2007Gigant
Puchar Świata
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2010/2011
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2001/2002
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2006/2007
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2007/2008
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2008/2009
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2009/2010
Puchar Świata (Zjazd)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2006/2007
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2007/2008
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2009/2010
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2010/2011
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2011/2012
Puchar Świata (Supergigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2010/2011
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2001/2002
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2006/2007
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2007/2008
FIS Crystal Globe.svg 2. miejsce
2011/2012
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2002/2003
Puchar Świata (Gigant)
FIS Crystal Globe.svg Mała Kryształowa Kula
2008/2009
Strona internetowa

Didier Cuche (ur. 16 sierpnia 1974 w Le Pâquier) – szwajcarski narciarz alpejski, wicemistrz olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata oraz wielokrotny zdobywca Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata (w gigancie, supergigancie oraz czterokrotnie w zjeździe).

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Didier Cuche pojawił się w 1993 roku, kiedy wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Montecampione. Zajął tam 35. miejsce w supergigancie oraz dwunaste w zjeździe. W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 29 grudnia 1993 roku w Bormio, gdzie zajął 57. miejsce w zjeździe. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył blisko dwa lata później, 16 grudnia 1995 roku w Val Gardena, gdzie zajął 21. miejsce w zjeździe. W sezonie 1995/1996 punktował jeszcze czterokrotnie, zajmując ostatecznie 92. miejsce w klasyfikacji generalnej. W kolejnym sezonie nie startował po tym, jak na treningu we wrześniu 1996 roku złamał kość piszczelową i strzałkową w lewej nodze[1].

Przełom w karierze Szwajcara nastąpił w sezonie 1997/1998. W zawodach pucharowych punktował wielokrotnie, w tym 23 stycznia 1998 roku w Kitzbühel po raz pierwszy stanął na podium, zwyciężając w zjeździe. W zawodach tych wyprzedził dwóch Francuzów: Nicolasa Burtina i Jean-Luca Crétiera. Poza tym dzień później był drugi w zjeździe, 8 marca 1998 roku w Kvitfjell zajął trzecie miejsce w supergigancie, a 13 marca 1998 roku w Crans-Montana ponownie był drugi w biegu zjazdowym. W klasyfikacji generalnej dało mu to ósme miejsce, w klasyfikacji zjazdu był czwarty, a w supergigancie zajął szóste miejsce. W marcu 1998 roku wystartował także na igrzyskach olimpijskich w Nagano, gdzie wywalczył pierwszy w karierze medal na arenie międzynarodowej. Cuche zajął tam drugie miejsce w supergigancie, przegrywając tylko z Austriakiem Hermannem Maierem. Był to pierwszy w historii medal olimpijski dla Szwajcarii w tej konkurencji. Na tej samej imprezie zajął także ósme miejsce w zjeździe.

Przez trzy kolejne sezony nie odniósł żadnego zwycięstwa w zawodach pucharowych. Na podium stawał czterokrotnie: 12 stycznia 2000 roku w Kitzbühel był trzeci w supergigancie, 12 lutego 2000 roku w St. Anton był drugi w tej konkurencji, 3 marca 2000 roku w Kvitfjell zajął drugie miejsce w zjeździe, a 28 stycznia 2001 roku w Garmisch-Partenkirchen ponownie był trzeci w supergigancie. W tym czasie najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2000/2001, kiedy był dziesiąty w klasyfikacji generalnej i szósty w klasyfikacji supergiganta. W lutym 1999 roku brał udział w mistrzostwach świata w Vail, gdzie był ósmy w supergigancie, a w zjeździe zajął czternaste miejsce. Podczas rozgrywanych dwa lata późnej mistrzostw świata w St. Anton jego najlepszym wynikiem było piąte miejsce w supergigancie.

Najważniejszym punktem sezonu 2001/2002 były igrzyska olimpijskie w Salt Lake City. Zajął tam czternaste miejsce w zjeździe i dziesiąte w gigancie. Wystartował również w supergigancie, uzyskując najlepszy czas. Cuche został jednak zdyskwalifikowany po tym jak ominął jedną z ostatnich bramek na trasie[2]. W Pucharze Świata ośmiokrotnie stawał na podium, przy czym dwukrotnie zwyciężał: 5 stycznia w Adelboden wygrał giganta, a 7 marca 2002 roku w Altenmarkt był najlepszy w supergigancie. Występy te dały mu trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Austriakiem Stephanem Eberharterem i Kjetilem André Aamodtem z Norwegii. Szwajcar był także drugi za Eberharterem w klasyfikacji zjazdu oraz czwarty w klasyfikacji giganta. Podobne wyniki osiągał w sezonie 2002/2003, który ukończył na piątej pozycji. Na podium stawał cztery razy, w tym 8 grudnia 2002 roku w Beaver Creek zwyciężył w supergigancie. W klasyfikacji tej konkurencji zajął tym razem trzecie miejsce, ulegając jedynie Eberharterowi i Marco Büchelowi z Liechtensteinu. Z mistrzostw świata w Sankt Moritz wrócił jednak bez medalu. Najlepszy wynik uzyskał tam w zjeździe, który ukończył na czwartej pozycji. Walkę o podium przegrał tam ze swym rodakiem, Bruno Kernenem o 0,16 sekundy.

Następne trzy lata Cuche plasował się poza najlepszą dziesiątką klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. W tym czasie trzy razy stawał na podium: 30 stycznia 2004 roku w Garmisch-Partenkirchen wygrał zjazd, 19 grudnia 2004 roku w Alta Badia był trzeci w gigancie, a dwa dni później we Flachau zajął drugie miejsce w tej konkurencji. Najsłabiej prezentował się w sezonie 2005/2006, w którym po raz pierwszy od siedmiu lat Szwajcar nie stanął na podium zawodów PŚ. Znalazł się jednak w reprezentacji Szwajcarii na rozgrywane w lutym 2006 roku igrzyska olimpijskie w Turynie, gdzie zajął dwunaste miejsce w supergigancie i dziewiętnaste w gigancie. Nie wystąpił za to na rozgrywanych rok wcześniej mistrzostwach świata w Bormio, bowiem miesiąc przed imprezą na treningu w Adelboden zerwał więzadła krzyżowe w lewym kolanie i przedwcześnie zakończył sezon[3].

Do światowej czołówki powrócił w sezonie 2006/2007. Na podium stawał siedem razy, w tym 10 marca 2007 roku w Kvitfjell zwyciężył w zjeździe. Z pozostałych miejsc na podium jeszcze pięć wywalczył w zjeździe, a jedno w supergigancie. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był trzeci za Norwegiem Akselem Lundem Svindalem i Austriakiem Benjaminem Raichem. Ponadto w klasyfikacji supergiganta zajął drugie miejsce, a w zjeździe wywalczył pierwszą w karierze Małą Kryształową Kulę. W lutym 2007 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Åre, gdzie zdobył brązowy medal w gigancie. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Svindal oraz kolejny Szwajcar, Daniel Albrecht. Na tej samej imprezie był także szósty w zjeździe i czwarty w supergigancie, w którym walkę o medal przegrał z Bruno Kernenem o 0,01 sekundy.

Przez kolejne trzy sezony zajmował trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. W każdym roku przynajmniej sześciokrotnie stawał na podium, odnosząc jednocześnie osiem zwycięstw: 14 grudnia 2007 roku w Val Gardena i 22 stycznia 2010 roku w Kitzbühel wygrywał supergiganta, 21 lutego w Sestriere i 25 października 2009 roku w Sölden zwyciężał w gigancie, a 19 stycznia 2008 roku w Kitzbühel, 28 listopada 2009 roku w Lake Louise, 23 stycznia 2010 roku w Kitzbühel oraz 6 marca 2010 roku w Kvitfjell był najlepszy w biegu zjazdowym. Dzięki temu w sezonach 2007/2008 i 2009/2010 zdobywał Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2008/2009 zwyciężył w klasyfikacji giganta. Był ponadto drugi w klasyfikacji supergiganta w sezonie 2007/2008, przegrywając tylko z Hannesem Reicheltem. W 2009 roku osiągnął jeden z największych sukcesów, zdobywając złoty medal supergigancie podczas mistrzostw świata w Val d’Isère. Na tych samych mistrzostwach wywalczył także srebrny medal w zjeździe, w którym lepszy o 0,04 sekundy był Kanadyjczyk John Kucera. Cuche wystąpił także na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Vancouver, jednak nie zdobył medalu. Zajął tam kolejno szóste miejsce w zjeździe, dziesiąte w supergigancie oraz czternaste w gigancie.

Najlepsze wyniki w rywalizacji pucharowej osiągnął w sezonie 2010/2011, który ukończył na drugiej pozycji za Chorwatem Ivicą Kosteliciem. Szwajcar na podium plasował się sześć razy, zwyciężając trzykrotnie: 22 stycznia w Kitzbühel i 29 stycznia w Chamonix był najlepszy w zjeździe, a 13 marca 2011 roku w Kvitfjell triumfował w supergigancie. W efekcie zdobył Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach obu tych konkurencji, a w gigancie zajął dziewiąte miejsce. W 2011 roku wystąpił także na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie wywalczył srebrny medal w zjeździe. Rozdzielił tam na podium Kanadyjczyka Erika Guaya oraz Włocha Christofa Innerhofera. Trzy dni wcześniej Szwajcar zajął czwarte miejsce w supergigancie, przegrywając walkę o medal z Kosteliciem. W kolejnym sezonie kolejne siedem razy stawał na podium, wygrywając zjazdy 26 listopada w Lake Louise, 21 stycznia w Kitzbühel i 28 stycznia w Garmisch-Partenkirchen oraz supergiganta 24 lutego 2012 roku w Crans-Montana. Ostatnie podium w zawodach Pucharu Świata wywalczył 25 lutego 2012 roku Crans-Montana, gdzie był drugi w supergigancie. Karierę zakończył 17 marca 2012 podczas zawodów Pucharu Świata w austriackim Schladming, zjeżdżając na drewnianych nartach i stroju narciarskim, pochodzącym sprzed II wojny światowej. Przejazd zakończył charakterystyczną sztuczką, polegającą na wypięciu jednej narty, podrzuceniu jej nogą w powietrze, a następnie złapaniu jej jedną ręką[4].

Didier Cuche dziewięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Szwajcarii, zwyciężając w supergigancie w latach 1998, 2003, 2007 i 2008, zjeździe w latach 1998, 2006 i 2011 oraz slalomie gigancie w latach 2002 i 2009. Był ponadto wybierany Szwajcarem 2011 roku oraz Sportowcem Roku w Szwajcarii w latach 2009 i 2011[5].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwycięzca
8.13 lutego1998Japonia NaganoZjazd1:50,11 min+0,80 sFrancja Jean-Luc Crétier
2.Silver medal.svg16 lutego1998Japonia NaganoSupergigant1:34,82 min+0,61 sAustria Hermann Maier
14.10 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CityZjazd1:39,13 min+1,63 sAustria Fritz Strobl
DSQ16 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CitySupergigant1:21,58 min-Norwegia Kjetil André Aamodt
10.21 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CityGigant2:23,28 min+1,72 sAustria Stephan Eberharter
12.18 lutego2006Włochy TurynSupergigant1:30,65 min+0,85 sNorwegia Kjetil André Aamodt
19.20 lutego2006Włochy TurynGigant2:35,00 min+4,33 sAustria Benjamin Raich
6.15 lutego2010Kanada VancouverZjazd1:54,31 min+0,36 sSzwajcaria Didier Défago
10.19 lutego2010Kanada VancouverSupergigant1:30,34 min+0,72 sNorwegia Aksel Lund Svindal
14.23 lutego2010Kanada VancouverGigant2:37,83 min+1,62 sSzwajcaria Carlo Janka

Mistrzostwa świata

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwycięzca
8.2 lutego1999Stany Zjednoczone Vail/Beaver CreekSupergigant1:14,53 min+0,84 sNorwegia Lasse Kjus
Austria Hermann Maier
14.6 lutego1999Stany Zjednoczone Vail/Beaver CreekZjazd1:40,60 min+2,20 sAustria Hermann Maier
5.30 stycznia2001Austria St. AntonSupergigant1:21,46 min+0,39 sStany Zjednoczone Daron Rahlves
DNF17 Lutego2001Austria St. AntonZjazd1:38,74 min-Austria Hannes Trinkl
16.8 lutego2001Austria St. AntonGigant2:23,80 min+5,46 sSzwajcaria Michael von Grünigen
11.2 lutego2003Szwajcaria Sankt MoritzSupergigant1:38,80 min+3,17 sAustria Stephan Eberharter
4.8 lutego2003Szwajcaria Sankt MoritzZjazd1:43,54 min+1,13 sAustria Michael Walchhofer
12.12 lutego2003Szwajcaria Sankt MoritzGigant2:45,93 min+1,30 sStany Zjednoczone Bode Miller
4.6 lutego2007Szwecja ÅreSupergigant1:14,30 min+0,63 sWłochy Patrick Staudacher
6.11 lutego2007Szwecja ÅreZjazd1:44,68 min+1,01 sNorwegia Aksel Lund Svindal
3.Bronze medal with cup.svg14 lutego2007Szwecja ÅreGigant2:19,64 min+0,92 sNorwegia Aksel Lund Svindal
1.Gold medal with cup.svg4 lutego2009Francja Val d’IsèreSupergigant1:19,41 min--
2.Silver medal with cup.svg7 lutego2009Francja Val d’IsèreZjazd2:07,01 min+0,04 sKanada John Kucera
6.13 lutego2009Francja Val d’IsèreGigant2:18,82 min+1,69 sSzwajcaria Carlo Janka
4.9 lutego2011Niemcy Ga-PaSupergigant1:38,31 min+1,03 sWłochy Christof Innerhofer
2.Silver medal with cup.svg12 lutego2011Niemcy Ga-PaZjazd1:58,41 min+0,32 sKanada Erik Guay
8.18 lutego2011Niemcy Ga-PaGigant2:10,56 min+0,93 sStany Zjednoczone Ted Ligety

Mistrzostwa świata juniorów

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwycięzca
35.2 marca1993Włochy MontecampioneSupergigant1:38,79 min+3,44 sWłochy Massimiliano Iezza
12.4 marca1993Włochy MontecampioneZjazd1:28,27 min+1,44 sFrancja Gaëtan Llorach

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Zwycięstwa w zawodach

  1. Austria Kitzbühel23 stycznia 1998 (zjazd)
  2. Szwajcaria Adelboden5 stycznia 2002 (gigant)
  3. Austria Altenmarkt7 marca 2002 (supergigant)
  4. Stany Zjednoczone Beaver Creek8 grudnia 2002 (supergigant)
  5. Niemcy Garmisch-Partenkirchen30 stycznia 2004 (zjazd)
  6. Norwegia Kvitfjell10 marca 2007 (zjazd)
  7. Włochy Val Gardena14 grudnia 2007 (supergigant)
  8. Austria Kitzbühel19 stycznia 2008 (zjazd)
  9. Włochy Sestriere21 lutego 2009 (gigant)
  10. Austria Sölden25 października 2009 (gigant)
  11. Kanada Lake Louise28 listopada 2009 (zjazd)
  12. Austria Kitzbühel22 stycznia 2010 (supergigant)
  13. Austria Kitzbühel23 stycznia 2010 (zjazd)
  14. Norwegia Kvitfjell6 marca 2010 (zjazd)
  15. Austria Kitzbühel22 stycznia 2011 (zjazd)
  16. Francja Chamonix29 stycznia 2011 (zjazd)
  17. Norwegia Kvitfjell13 marca 2011 (supergigant)
  18. Kanada Lake Louise26 listopada 2011 (zjazd)
  19. Austria Kitzbühel21 stycznia 2012 (zjazd)
  20. Niemcy Garmisch-Partenkirchen28 stycznia 2012 (zjazd)
  21. Szwajcaria Crans-Montana24 lutego 2012 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

  1. Austria Kitzbühel24 stycznia 1998 (zjazd) – 2. miejsce
  2. Norwegia Kvitfjell8 marca 1998 (supergigant) – 3. miejsce
  3. Szwajcaria Crans-Montana13 marca 1998 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Austria Kitzbühel21 stycznia 2000 (supergigant) – 3. miejsce
  5. Austria St. Anton12 lutego 2000 (supergigant) – 2. miejsce
  6. Norwegia Kvitfjell3 marca 2000 (zjazd) – 2. miejsce
  7. Niemcy Garmisch-Partenkirchen21 stycznia 2001 (supergigant) – 3. miejsce
  8. Francja Val d’Isère7 grudnia 2001 (supergigant) – 2. miejsce
  9. Słowenia Kranjska Gora21 grudnia 2001 (gigant) – 3. miejsce
  10. Austria Kitzbühel18 stycznia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  11. Niemcy Garmisch-Partenkirchen26 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  12. Niemcy Garmisch-Partenkirchen27 stycznia 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  13. Szwajcaria Sankt Moritz3 lutego 2002 (gigant) – 2. miejsce
  14. Kanada Lake Louise1 grudnia 2002 (supergigant) – 3. miejsce
  15. Austria Kitzbühel25 stycznia 2003 (zjazd) – 2. miejsce
  16. Niemcy Garmisch-Partenkirchen22 lutego 2003 (zjazd) – 2. miejsce
  17. Włochy Alta Badia19 grudnia 2004 (gigant) – 3. miejsce
  18. Austria Flachau21 grudnia 2004 (gigant) – 2. miejsce
  19. Stany Zjednoczone Beaver Creek1 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
  20. Włochy Val Gardena16 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
  21. Włochy Bormio28 grudnia 2006 (zjazd) – 2. miejsce
  22. Szwajcaria Wengen13 stycznia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  23. Niemcy Garmisch-Partenkirchen24 lutego 2007 (zjazd) – 3. miejsce
  24. Norwegia Kvitfjell11 marca 2007 (supergigant) – 3. miejsce
  25. Kanada Lake Louise25 listopada 2007 (supergigant) – 3. miejsce
  26. Stany Zjednoczone Beaver Creek30 listopada 2007 (zjazd) – 3. miejsce
  27. Stany Zjednoczone Beaver Creek2 grudnia 2007 (gigant) – 3. miejsce
  28. Włochy Val Gardena15 grudnia 2007 (zjazd) – 2. miejsce
  29. Szwajcaria Wengen13 stycznia 2008 (zjazd) – 2. miejsce
  30. Austria Kitzbühel18 stycznia 2008 (supergigant) – 3. miejsce
  31. Francja Chamonix26 stycznia 2008 (zjazd) – 2. miejsce
  32. Kanada Whistler23 lutego 2008 (gigant) – 2. miejsce
  33. Norwegia Kvitfjell1 marca 2008 (zjazd) – 2. miejsce
  34. Norwegia Kvitfjell2 marca 2008 (supergigant) – 3. miejsce
  35. Austria Sölden26 października 2008 (gigant) – 2. miejsce
  36. Kanada Lake Louise30 listopada 2008 (supergigant) – 3. miejsce
  37. Słowenia Kranjska Gora28 lutego 2009 (gigant) – 2. miejsce
  38. Szwecja Åre11 marca 2009 (zjazd) – 2. miejsce
  39. Szwecja Åre13 marca 2009 (gigant) – 3. miejsce
  40. Stany Zjednoczone Beaver Creek5 grudnia 2009 (zjazd) – 2.miejsce
  41. Stany Zjednoczone Beaver Creek4 grudnia 2010 (supergigant) – 3. miejsce
  42. Włochy Val Gardena18 grudnia 2010 (zjazd) – 3. miejsce
  43. Szwajcaria Wengen15 stycznia 2011 (zjazd) – 2.miejsce
  44. Kanada Lake Louise27 listopada 2011 (supergigant) – 2.miejsce
  45. Francja Chamonix3 lutego 2012 (zjazd) – 3.miejsce
  46. Szwajcaria Crans-Montana25 lutego 2012 (supergigant) – 3.miejsce
  • W sumie (21 zwycięstw, 26 drugich i 20 trzecich miejsc)

Bibliografia

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Alpine skiing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing
FIS Crystal Globe.svg
Autor: Staszek Szybki Jest, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula FIS
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Silver medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
The joining of the rings is not correct drawn.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Bronze medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Brązowy medal z pucharem.
Gold medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Złoty medal z pucharem.
Silver medal with cup.svg
Autor: Michał460, Licencja: CC BY-SA 3.0
Srebrny medal z pucharem.
Didier Cuche Hinterstoder 2011.jpg
Autor: Christian Jansky, Licencja: CC BY-SA 3.0
Swiss alpine skier Didier Cuche at the bib draw for the Super-G in Hinterstoder (Austria) on 5 February 2011.