Didier Défago

Didier Défago
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 października 1977
Morgins

Klub

SC Morgins

Wzrost

184 cm

Debiut w PŚ

7.03 1996, Kvitfjell
(15. miejsce – super G)

Pierwsze punkty w PŚ

7.03 1996, Kvitfjell
(15. miejsce – super G)

Pierwsze podium w PŚ

3.03 2002, Kvitfjell (2. miejsce – super G)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

20.12 2002, Val Gardena
(supergigant)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złotoVancouver 2010Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złotoSchwyz 1996Supergigant
srebroSchwyz 1996Kombinacja
brązSchwyz 1996Gigant
Puchar Świata (Zjazd)
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2008/2009
Puchar Świata (Supergigant)
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2008/2009
Puchar Świata (Kombinacja)
FIS Crystal Globe.svg 3. miejsce
2004/2005
Strona internetowa

Didier Défago (ur. 2 października 1977 w Morgins) – szwajcarski narciarz alpejski, mistrz olimpijski i trzykrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Didier Défago pojawił się w 1995 roku, podczas mistrzostw świata juniorów w Voss. Jego najlepszym wynikiem było tam zajęcie 44. miejsca w biegu zjazdowym. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Schwyz wywalczył złoty medal w supergigancie, srebrny w kombinacji alpejskiej, a w gigancie był trzeci.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 7 marca 1996 w Kvitfjell, zajmując piętnaste miejsce w supergigancie. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze pucharowe punkty. Pierwsze pucharowe podium wywalczył blisko sześć lat później, 3 marca 2002 w tej samej miejscowości, kiedy supergiganta ukończył na drugiej pozycji. Lepszy okazał się tam jedynie Włoch Alessandro Fattori. W kolejnych sezonach jeszcze kilkanaście razy stawał na podium, w tym odnosząc pięć zwycięstw: 20 grudnia 2002 w Val Gardena w supergigancie, 17 stycznia 2009 w Wengen, 24 stycznia 2009 w Kitzbühel i 29 grudnia 2011 w Bormio wygrywał zjazd, a 26 stycznia 2014 w Kitzbühel ponownie był najlepszy w supergigancie. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2008/2009, który ukończył na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej oraz trzeciej w klasyfikacjach zjazdu i supergiganta. Wśród zjazdowców wyprzedzili go Austriacy: Michael Walchhofer i Klaus Kröll, a w klasyfikacji supergiganta lepsi byli Norweg Aksel Lund Svindal i Włoch Werner Heel. Na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej znalazł się również w sezonie 2004/2005, jednak w klasyfikacjach poszczególnych konkurencji tylko raz zmieścił się w czołowej trójce: w klasyfikacji kombinacji uplasował się za Austriakiem Benjaminem Raichem i Norwegiem Lasse Kjusem. W tym samym sezonie był też czwarty w klasyfikacji supergiganta.

Mistrzostwa świata w St. Anton w 2001 roku były jego pierwszą dużą imprezą wśród seniorów. Szwajcar zajął tam jedenaste miejsce w supergigancie, a rywalizacji w kombinacji nie ukończył. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City był między innymi szósty w supergigancie i jedenasty w slalomie gigancie. Bez medalu wrócił także z mistrzostw świata w Sankt Moritz w 2003 roku, rozgrywanych dwa lata później mistrzostw świata w Bormio oraz igrzysk olimpijskich w Turynie w 2006 roku. Blisko podium znalazł się w superkombinacji na mistrzostwach świata w Åre w 2007 roku. W zawodach tych zajął czwarte miejsce, przegrywając walkę o medal ze swym rodakiem, Markiem Berthodem o 0,27 sekundy. Na MŚ w Val d’Isère w 2009 roku i MŚ w Schladming w 2013 roku jego najlepszym wynikiem było ósme miejsce, odpowiednio w supergigancie i zjeździe. W międzyczasie wystartował na igrzyskach olimpijskich w Vancouver, gdzie osiągnął największy sukces w karierze. W biegu zjazdowym wywalczył tam złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio Aksela Lunda Svindala oraz Bode Millera z USA[1]. Na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen w 2011 roku nie wystąpił po tym, jak na treningu we wrześniu 2010 roku zerwał więzadło krzyżowe przednie w lewym kolanie[2]. Kontuzja ta wykluczyła go z rywalizacji w całym sezonie 2010/2011. Brał także udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, jednak ukończył tylko zjazd, w którym zajął czternaste miejsce.

Był także mistrzem Szwajcarii w zjeździe w 2003 roku i gigancie w latach 2004 i 2012.

Jego młodszy brat, Daniel Défago również uprawiał narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwycięzca
21.10 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CityZjazd1:39,13 min+2,14 sAustria Fritz Strobl
DNF13 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CityKombinacja3:17,56 minNorwegia Kjetil André Aamodt
6.16 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CitySupergigant1:21,58 min+0,69 sNorwegia Kjetil André Aamodt
14.21 lutego2002Stany Zjednoczone Salt Lake CityGigant2:23,28 min+2,26 sAustria Stephan Eberharter
26.12 lutego2006Włochy TurynZjazd1:48,80 min+2,71 sFrancja Antoine Dénériaz
DNF14 lutego2006Włochy TurynKombinacja3:09,35 minStany Zjednoczone Ted Ligety
16.18 lutego2006Włochy TurynSupergigant1:30,65 min+1,25 sNorwegia Kjetil André Aamodt
14.20 lutego2006Włochy TurynGigant2:35,00 min+2,60 sAustria Benjamin Raich
1.Gold medal.svg15 lutego2010Kanada VancouverZjazd1:54,31 min
15.19 lutego2010Kanada VancouverSupergigant1:30,34 min+1,09 sNorwegia Aksel Lund Svindal
DNF21 lutego2010Kanada VancouverSuperkombinacja2:44,92 minStany Zjednoczone Bode Miller
14.9 lutego2014Rosja SocziZjazd2:06.23 min+1,56 sAustria Matthias Mayer
DNF116 lutego2014Rosja SocziSupergigant1:18,14 minNorwegia Kjetil Jansrud
DNF119 lutego2014Rosja SocziSlalom gigant2:45,29 minStany Zjednoczone Ted Ligety

Mistrzostwa świata

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwycięzca
11.30 stycznia2001Austria St. Anton am ArlbergSupergigant1:21,46 min+1,29 sStany Zjednoczone Daron Rahlves
DNF5 lutego2001Austria St. Anton am ArlbergKombinacja2:58,25 minNorwegia Kjetil André Aamodt
21.2 lutego2003Szwajcaria Sankt MoritzSupergigant1:38,80 min+2,29 sAustria Stephan Eberharter
7.6 lutego2003Szwajcaria Sankt MoritzKombinacja3:18,41 min+1,58 sStany Zjednoczone Bode Miller
22.12 lutego2003Szwajcaria Sankt MoritzGigant2:45,93 min+1,84 sStany Zjednoczone Bode Miller
7.29 stycznia2005Włochy BormioSupergigant1:27,55 min+1,61 sStany Zjednoczone Bode Miller
14.3 lutego2005Włochy BormioKombinacja3:19,10 min+5,41 sAustria Benjamin Raich
6.5 lutego2005Włochy BormioZjazd1:56,22 min+1,15 sStany Zjednoczone Bode Miller
12.9 lutego2005Włochy BormioGigant2:50,41 min+2,80 sAustria Hermann Maier
5.13 lutego2005Włochy BormioDrużynowo26 pkt+20 pkt Niemcy
17.6 lutego2007Szwecja ÅreSupergigant1:14,30 min+1,15 sWłochy Patrick Staudacher
4.8 lutego2007Szwecja ÅreSuperkombinacja2:28,99 min+0,51 sSzwajcaria Daniel Albrecht
10.11 lutego2007Szwecja ÅreZjazd1:44,68 min+1,44 sNorwegia Aksel Lund Svindal
13.14 lutego2007Szwecja ÅreGigant2:19,64 min+1,80 sNorwegia Aksel Lund Svindal
8.4 lutego2009Francja Val d’IsèreSupergigant1:19,41 min+1,69 sSzwajcaria Didier Cuche
DNF17 lutego2009Francja Val d’IsèreZjazd2:07,01 minKanada John Kucera
20.13 lutego2009Francja Val d’IsèreGigant2:18,82 min+3,88 sSzwajcaria Carlo Janka
26.6 lutego2013Austria SchladmingSupergigant1:23,96 min+2,85 sStany Zjednoczone Ted Ligety
8.9 lutego2013Austria SchladmingZjazd2:01,32 min+1,59 sNorwegia Aksel Lund Svindal
DNF215 lutego2013Austria SchladmingGigant2:28,92 minStany Zjednoczone Ted Ligety

Mistrzostwa świata juniorów

MiejsceDzieńRokMiejscowośćKonkurencjaCzas bieguStrataZwycięzca
44.16 marca1995Norwegia VossZjazd1:41,19 min+6,02 sWłochy Kurt Sulzenbacher
DNF19 marca1995Norwegia VossSlalom1:32,12 minAustria Florian Seer
DNF21 marca1995Norwegia VossGigant1:58,91 minAustria Christoph Gruber
4.27 lutego1996Szwajcaria SchwyzZjazd1:31,08 min+1,11 sSzwajcaria Ambrosi Hoffmann
1.FIS gold medal.png28 lutego1996Szwajcaria SchwyzSupergigant1:26,76 min
3.FIS bronze medal.png1 marca1996Szwajcaria SchwyzGigant2:03,09 min+1,47 sAustria Rainer Schönfelder
9.3 marca1996Szwajcaria SchwyzSlalom1:31,71 min+2,12 sAustria Benjamin Raich
2.FIS silver medal.png3 marca1996Szwajcaria SchwyzKombinacja36,03 pkt+1,46 pktAustria Rainer Schönfelder

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

SezonPuchar ŚwiataZjazdSlalomGigantSupergigantKombinacja
1995/1996126.miejsce38.miejsce
1997/1998138.miejsce54.miejsce
1998/199993.miejsce29.miejsce
1999/200027.miejsce39.miejsce15.miejsce16.miejsce
2000/200124.miejsce17.miejsce23.miejsce13.miejsce
2001/200214.miejsce34.miejsce13.miejsce7.miejsce7.miejsce
2002/200311.miejsce18.miejsce53.miejsce11.miejsce7.miejsce7.miejsce
2003/200432.miejsce21.miejsce31.miejsce26.miejsce13.miejsce
2004/20056.miejsce15.miejsce14.miejsce4.miejsce3.miejsce
2005/200615.miejsce9.miejsce52.miejsce21.miejsce22.miejsce9.miejsce
2006/200714.miejsce21.miejsce61.miejsce29.miejsce14.miejsce15.miejsce
2007/20089.miejsce9.miejsce18.miejsce4.miejsce21.miejsce
2008/20096.miejsce3.miejsce20.miejsce3.miejsce20.miejsce
2009/201012.miejsce8.miejsce28.miejsce12.miejsce8.miejsce
2010/2011
2011/201218.miejsce13.miejsce17.miejsce19.miejsce23.miejsce
2012/201330.miejsce29.miejsce19.miejsce26.miejsce
2013/201419. miejsce16. miejsce36. miejsce6. miejsce

Zwycięstwa w zawodach

  1. Włochy Val Gardena20 grudnia 2002 (supergigant)
  2. Szwajcaria Wengen17 stycznia 2009 (zjazd)
  3. Austria Kitzbühel24 stycznia 2009 (zjazd)
  4. Włochy Bormio29 grudnia 2011 (zjazd)
  5. Austria Kitzbühel26 stycznia 2014 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

  1. Norwegia Kvitfjell3 marca 2002 (supergigant) – 2. miejsce
  2. Austria Kitzbühel26 stycznia 2003 (kombinacja) – 3. miejsce
  3. Szwajcaria Wengen14 stycznia 2005 (kombinacja) – 3. miejsce
  4. Niemcy Garmisch-Partenkirchen20 lutego 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  5. Norwegia Kvitfjell6 marca 2005 (supergigant) – 2. miejsce
  6. Włochy Alta Badia17 grudnia 2006 (gigant) – 3. miejsce
  7. Włochy Bormio13 marca 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  8. Włochy Val Gardena19 grudnia 2008 (supergigant) – 2. miejsce
  9. Stany Zjednoczone Beaver Creek4 grudnia 2009 (superkombinacja) – 2. miejsce
  10. Włochy Bormio29 grudnia 2009 (zjazd) – 2. miejsce

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Alpine skiing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Alpine skiing
FIS Crystal Globe.svg
Autor: Staszek Szybki Jest, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kryształowa Kula FIS
Olympic rings.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic rings without rims.svg
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Gold medal.svg
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
FIS gold medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Złoty medal FIS
FIS bronze medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Brązowy medal FIS
FIS silver medal.png
Autor: Fanmalysza, own work with Inkscape, GIMP and Nero PhotoSnap Essentials, edited by Micgryga with Adobe Photoshop, Licencja: CC BY-SA 4.0
Srebrny medal FIS
Didier Defago.jpg
Autor: Christian Jansky (User:Tschaensky), Licencja: CC BY-SA 2.5
Didier Défago during the public draw for the Giant Slalom in Hinterstoder, Austria on Dec. 21, 2006.