Didier Reynders

Didier Reynders

(c) Claude Truong-Ngoc / Wikimedia Commons - cc-by-sa-3.0
Data i miejsce urodzenia	6 sierpnia 1958 Liège
Przewodniczący Ruchu Reformatorskiego
Okres	od 2004 do 2011
Przynależność polityczna	Ruch Reformatorski
Poprzednik	Antoine Duquesne
Następca	Charles Michel
Odznaczenia

Didier Reynders (ur. 6 sierpnia 1958 w Liège) – belgijski i waloński polityk, przewodniczący Ruchu Reformatorskiego, minister i wicepremier, członek Komisji Europejskiej.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Liège oraz filologię klasyczną w Institut Saint Jean Berchmans w tym samym mieście. W pierwszej połowie lat 80. prowadził prywatną praktykę prawniczą. Zajmował później stanowisko dyrektora generalnego w administracji regionalnej Walonii. W latach 1986–1991 był prezesem SNCB/NMBS, belgijskiego przewoźnika kolejowego. Od 1987 do 1988 pełnił też funkcję szefa gabinetu politycznego urzędującego ministra sprawiedliwości.

W 1988 uzyskał mandat radnego Liège. W 1992 objął mandat posła do belgijskiej federalnej Izby Reprezentantów. Reelekcję uzyskiwał w kolejnych wyborach w 1995, 1999, 2003, 2007, 2010, 2014 i 2019^[1].

W 1999 został ministrem finansów w gabinecie Guya Verhofstadta. W 2004 dodatkowo objął stanowisko wicepremiera. Został wówczas również przewodniczącym Ruchu Reformatorskiego, frankofońskiej federacyjnej partii liberalnej. Funkcję tę pełnił do 2011, kiedy to zastąpił do Charles Michel. Pozostał także w tworzonych od 2008 rządach z chadeckimi premierami jako wicepremier oraz minister finansów, odpowiedzialny także za reformę instytucjonalną.

W grudniu 2011 został ministrem spraw zagranicznych w rządzie, na czele którego stanął Elio Di Rupo^[2]. Pozostał na dotychczasowym stanowisku również w nowym gabinecie utworzonym w październiku 2014, obejmując dodatkowo funkcję wicepremiera^[3]. W grudniu 2018 został ponadto ministrem obrony^[4]. Pozostał na dotychczasowych stanowiskach rządowych, gdy w październiku 2019 na czele przejściowego gabinetu stanęła Sophie Wilmès^[5].

We wrześniu 2019 belgijskie media ujawniły protokół przesłuchania byłego agenta belgijskiego wywiadu, który zarzucił Didierowi Reyndersowi przestępstwa korupcji i prania brudnych pieniędzy^[6]. Prokurator umorzył postępowanie jeszcze w tym samym miesiącu wobec niestwierdzenia przestępstwa^[7].

Didier Reynders zakończył pełnienie funkcji rządowych w związku z dołączeniem do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (z kadencją od 1 grudnia tegoż roku). Został w jej ramach powołany na komisarza do spraw sprawiedliwości^[8]. W czasie piastowania tego stanowiska wielokrotnie krytycznie wyrażał się o działaniach władz krajowych w Polsce i Węgrzech, zarzucając im naruszanie reguły praworządności^[9] i działania niezgodne z zasadami państwa prawa^[10], w tym zwłaszcza w zakresie wymiaru sprawiedliwości^[11]. Zarzucał również, że Polska podważa zasady funkcjonowania Unii Europejskiej, a władza wykonawcza w tym państwie członkowskim kwestionuje prymat prawa unijnego nad prawem krajowym^[12]. W 2021 na nieformalnym posiedzeniu ministrów sprawiedliwości państw UE zasygnalizował, że Komisja Europejska rozważa możliwość podjęcia kroków prawnych wobec Polski w celu ochrony zagrożonego porządku prawnego, a także zadeklarował kontynuowanie działań przeciwko Polsce oraz Węgrom w uprzednio wszczętych postępowaniach^[9][13]. We wrześniu tego samego roku publicznie uzasadniał wystąpienie Komisji Europejskiej do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej o nałożenie kar finansowych na Polskę za nieprzestrzeganie decyzji TSUE nakazującej natychmiastowe zawieszenie działalności Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego^[14][15].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą (2015)^[16] i Wielkim (2015)^[17] Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Przypisy

Bibliografia

• Qui suis-je? (fr.). didierreynders.be. [dostęp 2018-09-04].
• Didier Reynders – Ministre des Finances (fr.). minfin.fgov.be. [dostęp 2013-04-24].