Didier de Radiguès
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
Didier de Radiguès (ur. 27 marca 1958 w Leuven) – belgijski motocyklista.
Kariera
250 cm³
W MMŚ Didier zadebiutował w 1980 roku, podczas GP Holandii. Udział w rywalizacji ćwierćlitrówek powtórzył w GP Niemiec. Zajął w nich odpowiednio dziewiąte i szóste miejsce, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej uplasował się na 18. pozycji. Dosiadał wówczas motocykl Yamahy.
W kolejnym sezonie wystartował w siedmiu rundach. Reprezentując ekipę Johnson-Yamaha, we wszystkich wyścigach dojechał w czołowej dziesiątce, najwyżej plasując się podczas GP Czech, gdzie zajął czwartą lokatę. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 9. miejscu.
W 1982 roku Belg wziął udział w czterech eliminacjach, w zespole Chevallier-Yamaha. Zaprezentował mocne osiągi, będąc trzykrotnie na podium. W GP Jugosławii sięgnął po pierwsze w karierze pole position oraz zwycięstwo. Po raz drugi z pierwszej pozycji startował podczas GP Finlandii. Ostatecznie zmagania zakończył na 6. lokacie.
Drugi sezon współpracy z ekipą był najlepszym rokiem w karierze de Radiguèsa. W ciągu dziesięciu wyścigów, czterokrotnie meldował się w czołowej trójce, stając na najwyższym stopniu podczas GP Belgii. Tyle samo razy startował również z pole position. W klasyfikacji końcowej znalazł się na 3. pozycji.
Do serii powrócił w roku 1989. Dosiadając motocykl Aprilii, nie miał jednak udanego sezonu, w którym pięciokrotnie zameldował się w pierwszej dziesiątce. Najlepszy wynik osiągnął w GP Austrii, gdzie zajął piątą pozycję. Podczas zmagań w Belgii uzyskał pole position, jednakże w wyścigu nie dojechał do mety. Uzyskane punkty uplasowały go na 12. miejscu.
Ostatni sezon w pośredniej kategorii był niewiele bardziej udany dla Didiera. Tym razem sześciokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, a podczas GP Belgii po raz ostatni w karierze stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Pomimo większej zdobyczy punktowej, w klasyfikacji końcowej ponownie usytuował się na 12. lokacie.
350 cm³
W kategorii 350 cm³ Belg zadebiutował w 1981 roku, podczas GP Wielkiej Brytanii. Reprezentując ekipę Johnson-Yamaha, zmagania zakończył na wysokim czwartym miejscu. Ostatecznie rywalizację ukończył na 17. pozycji.
W kolejnym roku de Radiguès ścigał się w barwach zespołu Chevallier-Yamaha. Didier spisał się znakomicie, będąc na podium we wszystkich pięciu rundach, z czego dwukrotnie na najwyższym stopniu (w GP Narodów i Czech). Dzięki zdobytym punktom ostatnim w historii serii został wicemistrzem świata.
500 cm³
W 1983 roku Didier zadebiutował w najwyższej kategorii 500 cm³. Dosiadając motocykl Hondy, sześciokrotnie przystąpił do rywalizacji, jednak w żadnym z wyścigów nie dojechał w czołowej dziesiątce.
W kolejnym sezonie Belg podpisał kontrakt z zespołem Elf-Chevallier Honda. Już w pierwszej rundzie (o GP RPA) de Radiguès znalazł się na czwartym miejscu. Dalsza część rywalizacji nie układała się jednak po myśli Didiera, który zaledwie cztery razy dojechał do mety (trzykrotnie w czołowej szóstce). Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 9. pozycji.
W roku 1985 sytuacja diametralnie się zmieniła i Didier w zaledwie dwóch rundach nie przeciął linii mety. We wszystkich ukończonych wyścigach reprezentant Belgii dojeżdżał w czołowej dziesiątce, najlepszą lokatę uzyskując podczas GP Wielkiej Brytanii, gdzie zmagania zakończył na czwartej pozycji. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 8. miejscu.
W sezonie 1986 Belg startował w ekipie Rollstar-Honda. Podczas GP Wielkiej Brytanii po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując drugą pozycję. Pomimo absencji w trzech eliminacjach oraz nieznacznie mniejszego dorobku punktowego, zmagania zakończył na 7. lokacie.
W kolejnym roku startów de Radiguès przeniósł się do zespołu korzystającego z motocykli Cagiva. Słabsza maszyna znacząco wpłynęła na rezultaty uzyskiwane przez Didiera. Belg w zaledwie czterech rundach zdobył punkty. Najlepiej zaprezentował się podczas GP Brazylii, w którym znalazł się na czwartej lokacie. Skromny dorobek punktowy sklasyfikował go na 12. pozycji.
W 1987 roku związał się z bardziej konkurencyjną ekipą – Marlboro-Yamaha. Osiągi Didiera znacznie poprawiły, gdyż w większości wyścigach uplasował się w czołowej ósemce. W GP Australii po raz ostatni w karierze zameldował się w pierwszej trójce, zajmując drugą lokatę, uzyskując przy tym najszybsze okrążenie wyścigu. Pula ponad stu punktów zagwarantowała mu 7. miejsce w klasyfikacji końcowej.
Do królewskiej klasy powrócił w sezonie 1991. Reprezentując stajnię Lucky Strike-Suzuki, tylko w jednej rundzie nie dojechał do mety. Dziesięciokrotnie znalazł się w czołowej ósemce, najwyższą pozycję osiągając podczas GP Holandii, gdzie zajął piąte miejsce. Ostatecznie zmagania zakończył na 8. lokacie, będąc jednak wyraźnie w cieniu swojego partnera Kevina Schwantza, który wygrał pięć wyścigów i w klasyfikacji zajął 3. pozycję. W grudniu osiągnął sukces, w postaci zwycięstwa w Grand Prix Makau. Po tym sezonie Didier zakończył karierę motocyklową.
Wyścigi samochodowe
Po zakończeniu kariery motocyklowej, reprezentant Belgii postanowił spróbować swych sił w wyścigach wytrzymałościowych. W 1997 roku wraz z rodakiem Markiem Duezem oraz Francuzem Érikiem Hélarym zwyciężył w 24-godzinnym wyścigu na torze Spa-Francorchamps. W latach 1998-2002 rywalizował w 24h Le Mans. Partnerowali mu m.in. były motocyklowy mistrz świata Wayne Gardner oraz były kierowca Formuły 1 Emanuele Naspetti. Żadnego z wyścigów jednak nie ukończył.
W 2001 roku brał udział w mistrzostwach American Le Mans Series. Startując w klasie LMP675, osiągnął ogromny sukces w postaci sześciu zwycięstw i ostatecznie mistrzostwa serii. Wygraną odniósł z różnymi kierowcami – rodakami Erikiem van de Poele oraz Bruno Lambertem, Wenezuelką Milką Duno i Kanadyjczykiem Johnem Grahamem.
Statystyki
System punktowy od 1969 do 1987:
Pozycja | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
Punkty | 15 | 12 | 10 | 8 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
System punktowy od 1988 do 1992:
Pozycja | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
Punkty | 20 | 17 | 15 | 13 | 11 | 10 | 9 | 8 | 7 | 6 | 5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Rok | Klasa | Zespół | Motocykl | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | Punkty | Pozycja |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1980 | 250 cm³ | Yamaha | TZ250 | NAT - | ESP - | FRA - | YUG - | NED 8 | BEL - | FIN - | GBR - | CZE - | GER 6 | 8 | 18 | |||||
1981 | 250 cm³ | Johnson-Yamaha | TZ250 | ARG 9 | GER - | NAT - | FRA - | ESP - | NED 10 | BEL 5 | RSM 10 | GBR 6 | FIN - | SWE 8 | CZE 4 | 26 | 9 | |||
350 cm³ | Johnson-Yamaha | TZ350 | ARG - | AUT - | GER - | NAT - | YUG - | NED - | GBR 4 | CZE - | 8 | 17 | ||||||||
1982 | 250 cm³ | Chevallier-Yamaha | TZ250 | FRA - | ESP - | NAT - | NED - | BEL 3 | YUG 1 | GBR 10 | SWE - | FIN 2 | CZE - | RSM - | GER - | 38 | 6 | |||
350 cm³ | Chevallier-Yamaha | TZ350 | ARG 3 | AUT - | FRA 2 | NAT 1 | NED - | GBR 2 | FIN - | CZE 1 | GER - | 64 | 2 | |||||||
1983 | 250 cm³ | Chevallier-Yamaha | TZ250 | RSA 2 | FRA 4 | NAT 9 | GER 3 | ESP NS | AUT 2 | YUG NS | NED 7 | BEL 1 | GBR 9 | SWE 8 | 68 | 3 | ||||
500 cm³ | Honda | Honda NS500 | RSA - | FRA NS | NAT - | GER - | ESP 13 | AUT - | YUG - | NED - | BEL NS | GBR NS | SWE 20 | RSM NS | 0 | - | ||||
1984 | 500 cm³ | Elf-Chevallier Honda | Honda NS500 | RSA 4 | NAT 12 | ESP NS | AUT NS | GER NS | FRA 6 | YUG 6 | NED NC | BEL NS | GBR NS | SWE NS | RSM 5 | 24 | 9 | |||
1985 | 500 cm³ | Elf-Honda | Honda NS500 | RSA 7 | ESP 6 | GER 5 | NAT 10 | AUT 6 | YUG 7 | NED 6 | BEL 7 | FRA NS | GBR 4 | SWE 6 | RSM NC | 47 | 8 | |||
1986 | 500 cm³ | Rollstar-Honda | Honda NS500 | ESP - | NAT 5 | GER 5 | AUT - | YUG - | NED 9 | BEL 7 | FRA 8 | GBR 2 | SWE 6 | RSM 7 | 42 | 7 | ||||
1987 | 500 cm³ | Cagiva | Cagiva GP500 | JPN NS | ESP NS | GER 12 | NAT NS | AUT 12 | YUG - | NED 6 | FRA NS | GBR 6 | SWE 8 | CZE 12 | RSM NS | POR NS | BRA 4 | ARG NS | 21 | 12 |
1988 | 500 cm³ | Marlboro-YYamaha | Yamaha YZR500 | JPN 9 | USA 8 | ESP 8 | EXP 6 | NAT NS | GER 7 | AUT 2 | NED 12 | BEL 4 | YUG 6 | FRA 7 | GBR 7 | SWE 7 | CZE NS | BRA 9 | 120 | 7 |
1989 | 250 cm³ | Aprilia | RS250 | JPN 14 | AUS 9 | USA 14 | ESP NS | NAT NS | GER NS | AUT 5 | YUG NS | NED 6 | BEL NS | FRA 9 | GBR NS | SWE 7 | CZE 13 | BRA NS | 51 | 12 |
1990 | 250 cm³ | Aprilia | RS250 | JPN NS | USA - | ESP 9 | NAT NS | GER NS | AUT 9 | YUG NS | NED 7 | BEL 2 | FRA 7 | GBR 11 | SWE 17 | CZE NS | HUN 13 | AUS 7 | 66 | 12 |
1991 | 500 cm³ | Lucky Strike-Suzuki | Suzuki RGV500 | JPN 14 | AUS 10 | USA 10 | ESP 8 | ITA NS | GER 6 | AUT 8 | EUR 10 | NED 5 | FRA 7 | GBR 8 | RSM 8 | CZE 7 | VDM 8 | MAL 8 | 105 | 8 |
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Laurence de Radiguès, Licencja: CC BY-SA 3.0
Portrait de Didier de Radiguès