Didymella applanata

Didymella applanata
Ilustracja
Objawy zaawansowanej choroby na pędzie maliny
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

workowce

Klasa

Dothideomycetes

Rząd

Pleosporales

Rodzina

Didymellaceae

Rodzaj

Didymella

Gatunek

Didymella bryoniae

Nazwa systematyczna
Didymella bryoniae (Niessl) Sacc.
Syll. fung. (Abellini) 1: 546 (1882)

Didymella applanata (Niessl) Sacc. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Saprotrof i pasożyt roślin. U malin wywołuje chorobę o nazwie przypąkowe zamieranie pędów maliny[2]. Występuje we wszystkich rejonach świata, w których uprawia się maliny[3].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Didymella, Didymellaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1875 r. Gustav Niessl von Mayendorf, nadając mu nazwę Didymosphaeria applanata. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu Pier Andrea Saccardo w 1882 r.[1]

Synonimy[4]:

  • Ascochyta argillacea (Bres.) Bondartsev 1921
  • Cercidospora applanata (Niessl) Kuntze 1898
  • Didymella applanata (Niessl) Sacc. 1882 var. applanata
  • Didymella applanata var. strobiligena Feltgen 1901
  • Didymosphaeria applanata Niessl 1875
  • Endophlaea applanata (Niessl) Cooke 1889
  • Mycosphaerella rubina (Peck) House 1921
  • Phoma argillacea (Bres.) Aa & Boerema 2002
  • Phyllosticta argillacea Bres. 1894
  • Sphaerella rubina Peck 1897
  • Sphaeria applanata (Niessl) W. Phillips & Plowr.
  • Xenodidymella applanata (Niessl) Q. Chen & L. Cai 2015

Morfologia

Patogen rozwija się w tkankach porażonych pędów malin. W ich kolenchymie forma płciowa (teleomorfa) tworzy kuliste, nieco spłaszczone, ciemnobrunatne, grubościenne pseudotecja o wysokości 125–145 μm i szerokości 185–225 μm. Na przekroju poprzecznym ściana pseudotecjum ma nieregularną grubość 16–20 μm i składa się z 2–5 zewnętrznych ciemnobrązowych, grubościennych komórek i kilku wewnętrznych lekko wybarwionych lub hialinowych, stycznie spłaszczonych i cienkościennych komórek[3]. Na wewnętrznej powierzchni pseudotecjum powstaje 20–50 cylindrycznych, bitunikowych worków o rozmiarach 60–70 × 10–12 μm. Pomiędzy workami znajdują się hialinowe wstawki o średnicy 2–3 μm. W workach powstają bezbarwne, dwukomórkowe askospory o rozmiarach 16,5 × 5,6 μm[2].

Anamorfa wytwarza ciemnobrunatne, gruszkowate, zanurzone w tkankach żywiciela pyknidia o rozmiarach 200–250 μm. Ich zbudowana z pseudoparenchymy ściana składa się z kilku warstw komórek. Najbardziej zewnętrzna warstwa ma barwę od żółtobrązowej do ciemnobrązowej. Komórki konidiotwórcze są hialinowe, półowalne, konidia tworzą się enteroblastyczne. Są jednokomórkowe, bezbarwne, krótkocylindryczne i mają rozmiar 4–7 2–3,5 μm[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).
  2. ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 340-, ISBN 978-83-09-01077-7.
  3. ↑ a b c Mycobank. Didymella applanata. [dostęp 2017-06-26].
  4. ↑ Species Fungorum. [dostęp 2017-06-25]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Didymella applanata (5).jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Didymella applanata on Rubus idaeus