Diego Hurtado de Mendoza y Quiñones

Diego Hurtado de Mendoza y Quiñones

Kardynał prezbiter
Kraj działania	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	1444 Guadalajara
Data i miejsce śmierci	14 października 1502 Madryt
Arcybiskup Sewilli
Okres sprawowania	1485–1502
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	20 marca 1500 Aleksander VI
Kościół tytularny	S. Sabina

Diego Hurtado de Mendoza y Quiñones (ur. w 1444 w Guadalajarze, zm. 14 października 1502 w Madrycie) – hiszpański kardynał.

Życiorys

Urodził się w 1444 roku w Guadalajarze, jako syn Íñiga López de Mendozy i Elviry de Quiñones^[1]. Studiował w Salamance, gdzie poznał Maríę de Quiñones, z którą miał syna Francisca Hurtado de Mendozę i córkę Juanę de Mendozę^[1]. Z czasem został dziekanem kapituły w Sigüenzie i przyjął święcenia kapłańskie^[1]. 13 lutego 1470 roku został wybrany biskupem Palencii^[2]. Wybuchły wówczas konlfikty wokół władzy nad miastem i Mendoza został z niego wygnany, a wielu członków jego rodziny zamordowano^[1]. NA przełomie 1482 i 1483 roku udał się wraz z książętami hiszpańskimi na rekonkwistę do Granady, celem wyparcia Maurów z Półwyspu Iberyjskiego^[1]. 26 sierpnia 1485 roku został arcybiskupem Sewilli^[2]. Uczestniczył w bitwach pod Vélez-Málagą, Malagą i Baezą^[1]. Usiłował zostać arcybiskupem Toledo, a kiedy się dowiedział, że wybrany został Francisco Jiménez de Cisneros, skonfliktował się z nim i pozostawał wobec niego niechętny^[1]. W 1497 roku pobłogosławił związek Jana z Asturii z Małgorzatą Austriaczką^[1]. 20 marca 1500 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 28 września tego samego roku i nadano mu kościół tytularny S. Sabina^[2]. Jednocześnie został mianowany łacińskim patriarchą Aleksandrii^[2]. W 1501 roku ukończył sporządzanie dokumentów dotyczących budowy i wyposażenia wszystkich kościołów, kolegiaty i parafii w diecezji Granada^[1]. Zmarł 14 października 1502 roku w Madrycie^[1].

Przypisy