Diego Nargiso
| |||
Państwo | Włochy | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 15 marca 1970 Neapol | ||
Wzrost | 188 cm | ||
Masa ciała | 82 kg | ||
Gra | leworęczna | ||
Status profesjonalny | 1987 | ||
Zakończenie kariery | 2001 | ||
Gra pojedyncza | |||
Wygrane turnieje | 0 | ||
Najwyżej w rankingu | 67 (10 października 1988) | ||
Australian Open | 2R (1996) | ||
Roland Garros | 2R (1992) | ||
Wimbledon | 3R (1988) | ||
US Open | 3R (1988) | ||
Gra podwójna | |||
Wygrane turnieje | 5 | ||
Najwyżej w rankingu | 25 (5 marca 1990) | ||
Australian Open | 2R (1993) | ||
Roland Garros | 3R (1989) | ||
Wimbledon | 2R (1989, 1990, 1992, 1995, 1996, 2000) | ||
US Open | QF (1993) |
Diego Nargiso (ur. 15 marca 1970 w Neapolu) – włoski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Grając w kategorii juniorów Nargiso odniósł dwa triumfy w zawodach wielkoszlemowych. Najpierw, jako pierwszy Włoch, wygrał młodzieżową edycję Wimbledonu 1987 w grze pojedynczej, a następnie odniósł zwycięstwo w grze podwójnej, wspólnie z Goranem Ivaniševiciem, podczas US Open 1987. Tego samego roku Nargiso osiągnął również finał Wimbledonu w deblu w parze z Eugenio Rossim.
Jako zawodowiec Włoch zaczął startować w 1987 roku, a kontynuował swoją karierę do 2001 roku. W grze pojedynczej doszedł do dwóch finałów turniejów rangi ATP World Tour, natomiast w grze podwójnej triumfował w pięciu imprezach tego cyklu oraz uczestniczył w piętnastu finałach.
W Pucharze Davisa zadebiutował w lutym 1988 roku przeciwko Izraelowi w 1 rundzie grupy światowej, stając się najmłodszym reprezentantem swojego kraju w zawodach. Ostatni występ Nargiso w Pucharze Davisa miał miejsce w lipcu 2000 roku podczas rywalizacji z Belgią w 1 rundzie grupy światowej. Łącznie w reprezentacji zagrał w 7 pojedynkach singlowych, z których 5 wygrał oraz w 25 spotkaniach deblowych, z których 13 zwyciężył.
Nargiso 3 razy zagrał na igrzyskach olimpijskich, w Seulu (1988), Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). W Seulu osiągnął 2 rundę gry pojedynczej, a w deblu odpadł w 1 rundzie. W Barcelonie i Atlancie startował wyłącznie w grze podwójnej, dochodząc do 2 rundy w Atlancie i ponosząc porażkę w 1 rundzie w Barcelonie.
W rankingu gry pojedynczej Nargiso najwyżej był na 67. miejscu (10 października 1988), a w klasyfikacji gry podwójnej na 25. pozycji (5 marca 1990).
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (0–2)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
Finalista | 1. | 19 września 1993 | Bordeaux | Twarda | Sergi Bruguera | 5:7, 2:6 |
Finalista | 2. | 1 października 2000 | Palermo | Ceglana | Olivier Rochus | 6:7(14), 1:6 |
Gra podwójna (5–15)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Finalista | 1. | 14 lutego 1988 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Magnus Gustafsson | Patrik Kühnen Tore Meinecke | 6:7, 6:7 |
Finalista | 2. | 17 kwietnia 1988 | Nicea | Ceglana | Heinz Günthardt | Guy Forget Henri Leconte | 6:4, 3:6, 4:6 |
Finalista | 3. | 31 lipca 1988 | Bordeaux | Ceglana | Christian Miniussi | Joakim Nyström Claudio Panatta | 1:6, 4:6 |
Finalista | 4. | 30 kwietnia 1989 | Monte Carlo | Ceglana | Paolo Canè | Tomáš Šmíd Mark Woodforde | 6:1, 4:6, 2:6 |
Finalista | 5. | 1 października 1989 | Palermo | Ceglana | Goran Ivanišević | Peter Ballauff Rudiger Haas | 2:6, 7:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 12 lutego 1990 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Omar Camporese | Tom Nijssen Udo Riglewski | 6:4, 6:4 |
Finalista | 6. | 4 marca 1990 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Nicolás Pereira | Leonardo Lavalle Jorge Lozano | 3:6, 6:7 |
Zwycięzca | 2. | 14 kwietnia 1991 | Barcelona | Ceglana | Horacio de la Peña | Boris Becker Eric Jelen | 3:6, 7:6, 6:4 |
Finalista | 7. | 25 sierpnia 1991 | Long Island | Twarda | Doug Flach | Eric Jelen Carl-Uwe Steeb | 6:0, 4:6, 6:7 |
Finalista | 8. | 14 czerwca 1992 | Londyn | Trawiasta | Goran Ivanišević | John Fitzgerald Anders Järryd | 4:6, 6:7 |
Zwycięzca | 3. | 17 stycznia 1993 | Dżakarta | Twarda | Guillaume Raoux | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 7:6, 6:7, 6:3 |
Finalista | 9. | 12 czerwca 1994 | Rosmalen | Trawiasta | Peter Nyborg | Stephen Noteboom Fernon Wibier | 3:6, 6:1, 6:7 |
Finalista | 10. | 18 września 1994 | Bordeaux | Twarda | Guillaume Raoux | Olivier Delaître Guy Forget | 2:6, 6:2, 5:7 |
Finalista | 11. | 5 marca 1995 | Meksyk | Ceglana | Marc-Kevin Goellner | Javier Frana Leonardo Lavalle | 5:7, 3:6 |
Finalista | 12. | 9 kwietnia 1995 | Estoril | Ceglana | Marc-Kevin Goellner | Jewgienij Kafielnikow Andriej Olchowski | 7:5, 5:7, 2:6 |
Finalista | 13. | 5 maja 1996 | Monachium | Ceglana | Olivier Delaître | Lan Bale Stephen Noteboom | 6:4, 6:7, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 29 marca 1998 | Casablanca | Ceglana | Andrea Gaudenzi | Cristian Brandi Filippo Messori | 6:4, 7:6 |
Zwycięzca | 5. | 7 maja 2000 | Majorka | Ceglana | Michaël Llodra | Alberto Martín Fernando Vicente | 7:6(2), 7:6(3) |
Finalista | 14. | 28 maja 2000 | Sankt Pölten | Ceglana | Andrea Gaudenzi | Mahesh Bhupathi Andrew Kratzmann | 6:7(10), 7:6(2), 4:6 |
Finalista | 15. | 16 lipca 2000 | Båstad | Ceglana | Andrea Gaudenzi | Nicklas Kulti Mikael Tillström | 6:4, 2:6, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 14 lutego 2014].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 14 lutego 2014].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 14 lutego 2014].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.