Diego Simeone

Diego Simeone

Diego Pablo Simeone González

Data i miejsce urodzenia	28 kwietnia 1970 Buenos Aires
Wzrost	177 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Atlético Madryt (trener)
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1987–1990 Vélez Sarsfield 76 (14) 1990–1992 Pisa 55 (6) 1992–1994 Sevilla 64 (12) 1994–1997 Atlético Madryt 98 (21) 1997–1999 Inter Mediolan 57 (11) 1999–2003 Lazio 90 (15) 2003–2004 Atlético Madryt 36 (2) 2005–2006 Racing Club 37 (3) W sumie: 513 (84)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1988–1989  Argentyna U-20 4 (1) 1992–1996  Argentyna U-23 6 (1) 1988–2002  Argentyna 106 (11) W sumie: 116 (13)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2006 Racing Club 2006–2007 Estudiantes La Plata 2008 River Plate 2009–2010 San Lorenzo 2011 Catania 2011 Racing Club 2011– Atlético Madryt
Dorobek medalowy
Copa América złoto Chile 1991 złoto Ekwador 1993 Puchar Konfederacji złoto Arabia Saudyjska 1992 Letnie igrzyska olimpijskie srebro Atlanta 1996

Diego Pablo Simeone González (ur. 28 kwietnia 1970 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz, środkowy lub defensywny pomocnik. Od grudnia 2011 szkoleniowiec Atlético Madryt.

Jest ojcem Giovanniego Simeone.

Przydomek Cholo wziął się z powodu podobieństwa w stylu gry z Carmelo Simeone (zbieżność nazwisk przypadkowa), który również nosił ten przydomek^[1].

Kariera zawodnicza

Karierę zawodową rozpoczął w 1987 jako piłkarz Vélez Sársfield.

W 1990 wyjechał do Europy i przez dwa sezony bronił barw włoskiej Pisy. W latach 1992–1997 był zawodnikiem dwóch hiszpańskich klubów, najpierw Sevilli, a następnie Atlético Madryt. Wraz z Atlético, wywalczył w 1996, dwa najważniejsze krajowe trofea – tytuł mistrza Hiszpanii i Puchar Hiszpanii.

W 1997 wrócił do ligi włoskiej – na dwa lata został piłkarzem mediolańskiego Interu (zdobyty Puchar UEFA w 1998), by w 1999 przejść do stołecznego Lazio. Z rzymskim klubem wywalczył Superpuchar Europy w 1999, a w następnym sezonie wszystkie krajowe tytuły - mistrzostwo kraju, Puchar Włoch i Superpuchar Włoch. W 2003 ponownie związał się z Atlético, którego barw bronił do 2005 roku.

Karierę zakończył w argentyńskim Racing Club Avellaneda, w lutym 2006 roku, po czym został pierwszym trenerem tego zespołu.

Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Argentyny zadebiutował 14 lipca 1988 w meczu z Australią^[2], stałe miejsce w składzie wywalczył jednak dopiero w 1991. Brał udział w trzech turniejach mistrzostw świata (1994, 1998, 2002), jednak bez sukcesów – Argentyna w tych edycjach dochodziła najdalej do ćwierćfinału. Argentyńczyk dał się zapamiętać jako uczestnik scysji z Davidem Beckhamem podczas meczu Argentyny z Anglią na Mistrzostwach Świata 1998, w wyniku której Anglik został wyrzucony z boiska.

Z reprezentacją dwukrotnie wygrywał turniej Copa América (1991 i 1993), wywalczył także srebrny medal olimpijski w Atlancie (był jednym z trzech starszych zawodników w kadrze zespołu młodzieżowego).

Reprezentacyjna karierę zakończył po nieudanych dla Argentyny Mistrzostwach Świata 2002, z bilansem 106 spotkań i 11 goli.

Kariera trenerska

Pierwszym prowadzonym przez Simeone klubem był Racing Club Avellanda. W latach 2006–2007 prowadził Estudiantes La Plata, zdobywając z klubem, mistrzostwo Argentyny (Apertura 2006). Od grudnia 2007, przez rok był trenerem River Plate. Później krótko i bez sukcesów prowadził San Lorenzo, Racing Club Avellanda i włoską Catanię.

W 23 grudnia 2011 został wybrany na trenera Atletico Madryt.^[3].Pół roku później, zdobył z klubem puchar Ligi Europejskiej. W finale Madrytczycy pokonali Athletic Bilbao (3:0). Simeone został trzecim człowiekiem w historii, który najpierw wygrał Ligę Europejską jako piłkarz (w barwach Interu Mediolan), a potem jako trener.

31 sierpnia 2012 zdobył Superpuchar Europy po pokonaniu londyńskiej Chelsea (4-1). W kolejnym sezonie wygrał Puchar Króla, po pokonaniu w finale Realu Madryt (2:1) na Estadio Santiago Bernabeu. Sezon 2013/14 najbardziej obfitował w sukcesy. Stołeczny klub zdobył mistrzostwo Hiszpanii i doszedł do finału Ligi Mistrzów, który przegrał po dogrywce. Dwa lata później, ponownie zagrał w finale Ligi Mistrzów i po raz drugi przegrywając z Realem Madryt, tym razem po rzutach karnych.

Diego Simeone w czasie spotkania reprezentacji Argentyny.

W maju 2018, po raz drugi sięgnął po trofeum Ligi Europy, zwyciężając w finałowym spotkaniu Olympique Marsylia (3-0)^[4].

W maju 2021 po rozegraniu ostatniego meczu sezonu 2020/2021 zdobył Mistrzostwo Hiszpanii^[5].

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty, ma trzech synów. Jeden z nich, Giovanni Simeone, jest piłkarzem SSC Napoli.

Sukcesy

Zawodnicze

• Atlético Madrid
  • Primier Division: 1995/96
  • Copa Del Rey: 1996
• Inter Mediolan
  • Puchar UEFA: 1997/98
• Lazio
  • Mistrzostwo Włoch: 1999/00
  • Pucharu Włoch: 1999/00
  • Superpucharu Włoch: 2000
  • Superpucharu Europy: 1999
• Reprezentacja Argentyny
  • Pucharu Konfederacji: 1992
  • Copa América: 1991, 1993
  • srebrny medal na Letnich Igrzyskach Olimpijskich: 1996

Szkoleniowe

• Estudiantes La Plata
  • Primiera Division: 2006/2007
• River Plate
  • Primiera Division: 2008/2009
• Atlético Madryt
  • Liga Europy UEFA: 2011/2012, 2017/2018
  • Superpuchar Europy: 2012, 2018
  • Copa Del Rey: 2013
  • Superpuchar Hiszpanii: 2014
  • Primiera Division: 2013/2014, 2020/2021
  • finalista Ligi Mistrzów: 2013/14, 2015/16

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Statystyki na FutbolXXI.com (hiszp.)
• Statystyki na Futbol Factory. futbolfactory.futbolweb.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-20)]. (hiszp.)
• Diego Simeone w bazie National Football Teams (ang.)
• Diego Simeone, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [online] [dostęp 2020-11-21] .