Dienis Lebiediew

Dienis Lebiediew
Ilustracja
Pseudonim

The White Swan

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1979
Stary Oskoł

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

180 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

36

Zwycięstwa

32

Przez nokauty

23

Porażki

3 (0 KO)

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 21 grudnia 2019.

Dienis Aleksandrowicz Lebiediew (ros. Денис Александрович Лебедев; ur. 14 sierpnia 1979 w Starym Oskole) − rosyjski bokser, były mistrz świata organizacji WBA i IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).

Kariera zawodowa

Na zawodowych ringach Lebiediew zadebiutował 27 lutego 2001. Zmierzył się wówczas z Tejmurazem Kekelidze, pokonując go na punkty po sześciu rundach.

Już w trzeciej zawodowej walce dostał szansę pojedynku z Marokańczykiem Nourdinem Melikhem o tytuł międzynarodowego mistrza Rosji w wadze ciężkiej. Rosjanin zwyciężył walkę przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie (później dwukrotnie stawał do walki o ten tytuł). 26 grudnia 2001 roku jego przeciwnikiem był Uzbek Rihsiboy Shamirzaev. Lebiediew pokonał go w dziewiątej rundzie przez techniczny nokaut. Przed kolejną szansą wywalczenia tegoż tytułu Rosjanin stanął w 2004 roku, mierząc się z Artiomem Wyczkinem. Po raz trzeci został międzynarodowym mistrzem Rosji w boksie, pokonując swojego rodaka jednogłośnie na punkty.

W lipcu 2010 roku znokautował w drugiej rundzie Aleksandra Aleksiejewa w pojedynku, którego stawką było zmierzenie się z Markiem Huckiem o mistrzostwo świata WBO. Do konfrontacji tej doszło 18 grudnia 2010 roku. Po wyrównanej walce Rosjanin uległ Niemcowi niejednogłośnie na punkty (116-112, 113-115, 113-115), choć zdaniem wielu ekspertów werdykt w tej walce był niesłuszny[1].

21 maja 2011 roku walczył w Moskwie z wielokrotnym mistrzem świata, Royem Jonesem Juniorem. Pokonał go przez nokaut na dwie sekundy przed końcem walki. 4 listopada 2011 zmierzył się z innym utytułowanym pięściarzem, Jamesem Toneyem. Wygrał z nim wysoko na punkty, zdobywając tymczasowe mistrzostwo świata federacji WBA[2]. 30 października 2012 został pełnoprawnym mistrzem WBA[3].

17 maja 2013 roku doszło do pojedynku z Guillermo Jonesem. Jones znokautował Rosjanina w jedenastej rundzie i ponownie został pełnoprawnym mistrzem WBA[4]. Po walce okazało się, że Panamczyk używał niedozwolonych środków dopingujących. Ostatecznie WBA w październiku 2013 roku odebrała mu tytuł mistrzowski[5].

27 września 2014 w Moskwie Lebiediew wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Polakiem Pawłem Kołodziejem[6].

10 kwietnia 2015 w drugiej obronie pasa na moskiewskiej gali pokonał jednogłośnie na punkty 116:112, 115:112 i 115:111 tymczasowego mistrza WBA, Francuza Youriego Kalengę (21-2, 14 KO)[7].

21 maja 2016 w Moskwie wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z mistrzem IBF Argentyńczykiem Victorem Emilio Ramirezem (22-3-1, 17 KO), unifikując tytuły kategorii junior ciężkiej WBA i IBF.

3 grudnia 2016 w Moskwie przegrał niejednogłośnie na punkty 114:113, 116:112 i 116:111 z rodakiem Muratem Gasijewem (24-0, 17 KO), tracąc tytuł mistrza świata federacji IBF kategorii junior ciężkiej.

9 lipca 2017 roku obronił pas mistrza świata federacji WBA, pokonując na punkty w Jekaterynburgu Australijczyka Marka Flanagana (22-4, 15 KO).

1 lutego 2018 pozostającego nieaktywny od lipca ubiegłego roku Rosjanina, kiedy to pokonał Flanagana. Dlatego włodarze federacji zadecydowali przyznać mu status "mistrza w zawieszeniu", zaś swoim nowym "super czempionem" mianowali Kubańczyka Yuniera Dorticosa (22-0, 21 KO).

24 listopada 2018 w Monte Carlo, pokonując na punkty po jednostronnym pojedynku (117-111, 119-109 i 119-109) Amerykamina Mike'a Wilsona [8]

21 grudnia 2019 w Krasnojarsku przegrał na punkty 112:115, 109:118 i 107:120 z reprezentantem RPA Thabiso Mchunu (22-5, 13 KO).

Przypisy

  1. ↑ Zagraniczni eksperci o Huck - Lebiediew. ringpolska.pl. (pol.).
  2. ↑ Kompromitacja Toneya! Lebedev wygrywa do 'zera'!. boxingnews.pl. [dostęp 2011-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (pol.).
  3. ↑ Lebiediew pełnoprawnym mistrzem WBA. ringpolska.pl. (pol.).
  4. ↑ Jones wins war against Lebedev; Povetkin destroys Wawrzyk; Grady Brewer demolished. Fightnews.com, 2013-10-17. [dostęp 2013-10-27]. (ang.).
  5. ↑ Gabriel F. Cordero: WBA strips Jones, Lebedev again cruiser champ. Fightnews.com, 2013-10-18. [dostęp 2013-10-29]. (ang.).
  6. ↑ Lebiediew znokautował Kołodzieja. bokser.org, 2014-09-27. [dostęp 2014-09-28].
  7. ↑ Lebiediew vs Kalemga: obaj liczeni, wielka wojna dla Lebiediewa. bokser.org, 10 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-10]. (pol.).
  8. ↑ Lebiediew gotów wrócić z emerytury na walkę z Makabu. bokser.org, 1 września 2019. [dostęp 2019-09-01]. (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Denis Lebedev 2015 (cropped).png
Autor: Przemek Garczarczyk, Licencja: CC BY 3.0
Denis Lebedev during an interview in 2015.